Kinderalimentatie is niet preferent aan het aflossen van schulden. Ondanks dat het onderhouden van kinderen een wettelijke plicht is en in de onderlinge verhouding van onderhoudsplichten prioriteit heeft, heeft het geen voorrang op het aflossen van de schulden bij andere schuldeisers.
Met behulp van een draagkrachtberekening kan worden vastgesteld hoeveel alimentatie je maximaal KAN betalen in jouw specifieke financiele situatie. Dat wil nog niet zeggen dat je dat ook MOET betalen. De berekende draagkracht is het ene uitgangspunt bij het vaststellen van de alimentatie.
Berekenen van de draagkrachtruimte en draagkracht
Vanaf nu is het heel simpel. Het verschil tussen het netto inkomen na de scheiding en het draagkrachtloos inkomen, levert de zogenaamde draagkrachtruimte op. Van deze draagkrachtruimte is 70% beschikbaar voor kinderalimentatie en 30% voor jouzelf.
Kinderalimentatie is bedoeld zodat een kind alles kan blijven doen wat hij of zij voor de scheiding ook deed. Dit betekent dat alle kosten van de kinderalimentatie moeten worden betaald. Het gaat bijvoorbeeld om eten, drinken, kleding, kosten voor kinderopvang, zwemles, sport en muziekles.
In een gemiddeld gezin met twee kinderen en een modaal inkomen kost een kind volgens het NIBUD per maand ongeveer € 400,-. Op basis van het TREMA-rapport komt de alimentatie dan per kind uit op € 140,- per maand. Meestal liggen de bedragen voor kinderalimentatie tussen € 100,- en € 500,- per kind per maand.
De niet-verzorgende ouder is verplicht om financieel voor de kinderen te blijven zorgen. Dit heet een onderhoudsplicht of alimentatieplicht. Het bedrag dat voor het onderhoud van de kinderen wordt betaald heet de kinderalimentatie. De hoogte hiervan is onder andere afhankelijk van de omgangsregeling.
Bij de berekening van de alimentatie wordt in principe alleen naar het inkomen gekeken. Het vermogen telt echter wel mee, naarmate dit vermogen substantieel inkomen oplevert.
Voor het bepalen van het inkomen moet gekeken worden naar het reguliere (maandelijkse) inkomen, maar ook naar vakantiegeld, een dertiende maand of bonus en inkomen uit overwerk of onregelmatigheidstoeslagen. Ook inkomen uit vermogen telt mee.
Kreeg de nieuwe partner van uw ex gezag over uw kinderen? Dan hoeft u misschien ook minder alimentatie te betalen. De nieuwe partner wordt namelijk onderhoudsplichtig. Het inkomen van de nieuwe partner telt dan mee in de berekening van de kinderalimentatie die u moet betalen.
Volgens de wettelijke richtlijn bedraagt de duur van de partneralimentatie de helft van het aantal huwelijksjaren met een maximum van vijf jaar. Bijvoorbeeld: ben je 12 jaar getrouwd, dan moet je maximaal 5 jaar partneralimentatie betalen aan je minder verdienende ex-partner.
Uw ex-partner betaalt de kinderalimentatie of partneralimentatie niet. Dan kunt u hulp vragen aan het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO). Het LBIO kan de alimentatie voor u innen.
De hoogte van de kinderalimentatie is afhankelijk van jouw inkomen, dat van je ex-partner en van het inkomen toen jullie samen waren. Als er iets verandert in jullie situatie kan dit leiden tot aanpassing van de kinderalimentatie. Ook veranderingen van overheidsregels kunnen gevolgen hebben.
Ingeval van een beslag op loon door DAVO wegens achterstallig onderhoudsgeld, verhoogt bijgevolg het niet voor beslag vatbaar loon. Het leefloon is een minimuminkomen voor wie niet over toereikende bestaansmiddelen beschikt, er aanspraak op kan maken of in staat is deze te verwerven.
De rechter bepaalt de hoogte van de kinderalimentatie en de partneralimentatie. Rechters hebben samen normen ontwikkeld voor het berekenen van de alimentatie.
Als de financiële toestand van een alimentatiebetaler het niet langer toelaat dat er kinderalimentatie wordt betaald, kan hij of zij de rechtbank verzoeken om nihil-stelling. Dit betekent dat de verplichting om kinderalimentatie te betalen (tijdelijk) stopt.
Zijn jullie langer dan vijf jaar met elkaar getrouwd of hebben jullie samen kinderen, dan geldt de maximale termijn van 12 jaar. Na deze 12 jaar stopt de alimentatieplicht en kun je gewoon stoppen met betalen. Gaat de ex in de tussentijd samenwonen, dan komt daarmee ook het recht op partneralimentatie te vervallen.
De ex-partner die in de echtelijke woning woont kan op grond van art. 3:178 lid 1 BW de rechter verzoeken de woning voor maximaal drie jaar onverdeeld te laten.
Als uw inkomen daalt, kan uw alimentatie lager worden of stoppen. U kunt dan met uw ex-partner andere afspraken maken over uw alimentatieplicht. Lukt dit niet samen? Dan heeft u een mediator of advocaat nodig.
Het netto besteedbaar inkomen (NBI) wordt gevormd door alle inkomsten (bijvoorbeeld uit arbeid, uitkeringen, winst uit onderneming, pensioen, vermogen) te verminderen met te betalen belastingen (zoals inkomstenbelasting en de Zvw premie). In Nederland betaal je als particulier over je inkomsten inkomstenbelasting.
Het betalen of ontvangen van kinderalimentatie heeft geen invloed op het krijgen van een hypotheek. Kinderalimentatie wordt namelijk niet als inkomen gezien.
Het netto besteedbaar inkomen bestaat uit het bruto inkomen verminderd met de daarover verschuldigde of ingehouden premies. Als we het voorbeeld hanteren, dan is het NBI € 1.600,– per maand per ouder (€3.200/2). Om de draagkracht te berekenen heeft de wetgever een formule en draagkrachttabel opgesteld (zie hieronder).
Uw ex partner kan tot 12 maanden gevangenisstraf krijgen als hij weigert de (kinder-)alimentatie te betalen. De rechter dient altijd te toetsen of het een proportionele straf is die hij uw ex partner oplegt. Het gaat dus niet om het plegen van een criminele daad, maar om het niet betalen van achterstallige alimentatie.
Afspraken alimentatie sinds 1 januari 2020
De partneralimentatie bedraagt maximaal 5 jaar. Of korter, als het huwelijk of geregistreerd partnerschap minder dan 10 jaar duurde. Dan ontvangt uw ex-partner alimentatie voor de helft van de tijd dat het huwelijk of partnerschap duurde.
De vader kan door de moeder niet verplicht worden het kind te erkennen. Wel kan zij gerechtelijk laten vaststellen wie de verwekker is, aan de hand van DNA test. De rechter kan een DNA test bevelen, in het belang van het kind. In zoverre moet de vader dus een inbreuk dulden op zijn integriteit.