De aanvoegende wijs of subjunctief (in het Spaans modo subjuntivo) wordt gebruikt om ideeën die niet in het domein van het feitelijke passen: concepten die hypothetisch in plaats van feitelijk zijn. Het gaat hierbij om de gevoelens die de spreker heeft ten opzichte van de situatie of gebeurtenis.
De subjuntivo gebruik je als je een ander iemand wilt beïnvloeden om iets uit te voeren, betreft een mogelijke gebeurtenis in tijd, een onzekerheid of een persoonlijke emotie of smaak over iets.
De tegenwoordige tijd van de subjuntivo wordt gebruikt in uitdrukkingen met ser + adjetivo (zijn + bijvoegelijk naamwoord) waar het niet gaat om een feit, maar om de mening van de spreker ten opzichte van de (hypothetische) situatie of gebeurtenis: Es posible que mañana llueva. Het is mogelijk dat het morgen regent.
De aantonende wijs of indicatief (in het Spaans: modo indicativo) wordt gebruikt om de reële wereld te beschrijven: dat wat is (tegenwoordige tijd), dat wat was (verleden tijd) en wat zal zijn (toekomende tijd).
De aanvoegende wijs (of Romaans: conjunctief) is een werkwoordsvorm die onder meer een wens, toegeving, aanwijzing of aansporing uitdrukt. . leve de koningin! In de meeste gevallen gaat het om een persoonsvorm van de derde persoon enkelvoud in de tegenwoordige tijd.
Werkwoorden zijn de belangrijkste onderdelen van een zin. Er bestaan drie werkwoordsvormen: de persoonsvorm (pv), het infinitief (inf) en het voltooid deelwoord (vdw).
Pretérito perfecto (voltooid tegenwoordige tijd)
De pretérito perfecto in het Spaans is te vergelijken met de voltooid tegenwoordige tijd in het Nederlands. In het Nederlands maken we deze vorm met 'hebben' en in sommige gevallen 'zijn'. 'Ik heb geschaatst' of 'ik ben naar de verjaardag gegaan'.
De infinitief - ook wel onbepaalde wijs genoemd - is grofweg gezegd het werkwoord zoals u het in een woordenboek zou opzoeken: onvervoegd. Dus de infinitief van competing is (to) compete en de infinitief van excused is (to) excuse. Dit geldt voor vrijwel alle werkwoorden.
In het Spaans zijn er twee verleden tijden: de pretérito indefinido (verleden tijd) en de pretérito imperfecto (onvoltooid verleden tijd).
El Imperativo of de gebiedende wijs is een werkwoordsvorm die we gebruiken om een gebod of een bevel uit te drukken.
De normale structuur van Spaanse verklarende zinnen is vergelijkbaar met de Nederlandse: onderwerp + werkwoord + zelfstandig naamwoord. De voornaamwoorden die naar het zelfstandig naamwoord verwijzen worden in het Spaans meestal weg gelaten. Als je de persoon wilt benadrukken kun je gebruik maken van het voornaamwoord.
Om regelmatige werkwoorden in de subjonctif (aanvoegende wijs) te vervoegen, gebruiken wij de 3e persoon meervoud (ils) van de présent (onvoltooid tegenwoordige tijd).Vervolgens verwijderen wij het -ent uiteinde en voegen wij -e, -es, -e, -ions, -iez, en -ent toe.
Het voltooid deelwoord of participium (in het Spaans participio) wordt in samengestelde tijden gebruikt samen met het hulpwerkwoord haber (hebben). In het Spaans eindigt het voltooid deelwoord op -ado of -ido.
El Gerundio of het Gerundium wordt amper gebruikt in het Nederlands. In het Spaans daarentegen komt het heel regelmatig voor. Een Gerundio wordt gebruikt om aan te geven dat een handeling plaats vind op het moment dat je het zegt. door –ando of –iendo achter de stam van het werkwoord te plaatsen.
Het is het werkwoord wat je ook in het woordenboek vindt, zonder enige verandering. Meestal eindigt het daarom op –en, en in sommige uitzonderingen op –n. Voorbeelden hiervan zijn zingen, vechten, huilen, bidden, lachen, werken, bewonderen en zo zijn er nog veel meer! Wil je nog even oefenen met het infinitief?
Onderstaand geven we de meest gebruikte Spaanse begroetingen die u kunt gebruiken tijdens een ontmoeting. ¡Hola!¡Buenos días!¡Buenas tardes!
Bij het vervoegen van de imperfecto worden de werkwoorden eindigend op -er / -ir op dezelfde manier vervoegd! Je gebruikt de imperfecto wanneer de actie in het verleden een relatie heeft met het heden. Siempre iba a la escuela. (Ik ging altijd naar school) is een voorbeeld van de imperfecto.
Je gebruikt de preterito perfecto wanneer je een actie wilt beschrijven die nog niet is afgesloten of wanneer er geen exacte tijdsaanduiding is. De gebeurtenis is dus vandaag gebeurd, loopt nog steeds of is permanent. Signaalwoorden kunnen zijn “siempre” of “esta semana”.
Er zijn maar enkele letters die we zonder stem uitspreken, en die dus bij de vervoeging van werkwoorden een t krijgen. Dit zijn de medeklinkers t, k, f, s, ch en p. En zo komen we uit bij 't kofschip en 't fokschaap als ezelsbruggetjes om deze letters te onthouden.
Wat is een werkwoord? Een werkwoord is een woord dat aangeeft welke handeling of toestand of welk proces in de zin centraal staat. Voorbeelden van werkwoorden zijn gaan, slapen, blijken, zijn en veranderen. Werkwoorden geven aan in welke tijd de zin staat: de verleden tijd, de tegenwoordige tijd of de toekomende tijd.