De gewone pad of bruine pad is een kikker uit de familie echte padden. De gewone pad heeft van alle amfibieën in Europa het grootste verspreidingsgebied en is naast de bruine kikker en de boomkikker een van de bekendste kikkers van Europa.
Een volwassen kikker of pad houdt het gemiddeld vijf tot tien jaar vol. Sterke, slimme dieren kunnen zelfs 15 jaar oud worden. Dan moeten ze wel uit de buurt van reigers, vossen of roofvogels blijven. Help de kikkers en padden in je buurt om alvast de poel veilig te bereiken na hun winterslaap.
De oudste kikker stamt uit het onder Trias tijdperk en is zo'n 250 miljoen jaar oud. De eerste Amfibie voorouders van de kikkers ontstond al in het boven Devoon tijdperk.
Overigens, de kikkers bijten niet, het gif zit in de huid en komt vrij bij overmatige stress en is slechts dan gevaarlijk indien het in de bloedbaan van een aanvaller komt. Daarbij bevatten slechts een handvol soorten pijlgifkikkers huidgif in levensbedreigende hoeveelheden.
Rommel in je tuin trekt, net als hoog gras, kikkers aan. Als je tuin netjes is, blijven kikkers weg. Verwijder alle lege potten, oud hout, houtsnippers, en alle andere donkere, vochtige plekken waar kikkers zich kunnen verstoppen. Gebruik je buitenlichten niet.
Hoewel het niet nodig is om de kikkers te voeren, kan de liefhebber ze handtam maken door regelmatig meelwormen uit de hand of uit een bakje te laten eten. Ze zullen als ze het gewend zijn op het gerammel met het bakje al te voorschijn komen.
Wanneer ze kopje onder gaan gebruiken ze niet hun longen maar wel hun huid om te ademen. Hun zeer dunne vel is zo goed doorbloed dat het zuurstof rechtstreeks uit het water kan opnemen. Op die manier kan een kikker, die zich tijdens de wintermaanden ingraaft in de modder, maandenlang overleven zonder te stikken.
Horen zonder oren
Hoewel kikkers geen oorschelpen hebben, kunnen ze wel degelijk horen. Ze hebben net als mensen een trommelvlies, maar dat zit bij kikkers gewoon aan de buitenkant. Bij bruine en groene kikkers kun je dat vaak goed zien als een rondje net achter de ogen.
AMSTERDAM – Kikkers en padden zijn in staat om vreemde voorwerpen die in hun lichaam belanden, via hun blaas uit te scheiden. Dat hebben Australische wetenschappers ontdekt. Als er een voorwerp in het lichaam van een kikker terecht komt dat niet lichaamseigen is, zet de blaas van het dier uit.
Kikkers kunnen dat niet, die kruipen weg in een kuiltje of een verlaten holletje van een ander dier of op de bodem van vijvers of sloten. Ze moeten er voor zorgen dat het een vochtige plek is, anders drogen ze uit. Ze worden heel koud, hun hartje klopt heel langzaam, hun bloed stroomt traag door hun lichaampje.
Een (dwerg)klauwkikker koop je vanaf 2 tot 3 euro. Hou de kikkers altijd minstens per twee. De maandelijkse kosten bedragen ongeveer 25 euro, inclusief het (levend) voer, de hogere water- en elektriciteitsrekening, en de kosten voor nieuwe filterwatten en een waterverbeteraar.
Kikkers, salamanders en padden zijn amfibieën en dus regenliefhebbers bij uitstek. Ze leven zowel in het water als op het land, mede dankzij hun dunne huid die water en zuurstof doorlaat. Maar hun tere vel droogt ook snel uit. Vandaar dat ze het liefst in de regen tevoorschijn komen, zodat wij ze kunnen bekijken.
Kikkers die in aanraking komen met de chemische stof, kunnen binnen een uur sterven. Andere fungiciden, herbiciden en pesticiden bleken ook acuut giftig, zelfs al werd er maar 10 procent van de wettelijke dosis gebruikt.
Ze maken daarmee onderling hun aanwezigheid kenbaar en proberen vrouwtjes te lokken. Ze roepen alleen in de periode, dat ze zich voortplanten. Dat begint in mei en loopt af in juni. Sommige volhouders willen ook nog wel eens op een zwoele zomeravond een eindje kwaken.
De Gewone pad is een nachtdier en de Bruine kikker is een dagdier. De kikkers en padden vullen elkaar daarmee mooi aan in de jacht op de naaktslakken en andere diertjes. Padden houden zich overdag het liefst schuil in een koele en donkere plaats, om 's nachts op jacht te gaan.
Amfibieën hebben een bijzondere gave: ze kunnen water ruiken! Heb je net een tuinvijvertje aangelegd, dan is het zaak om te wachten. Ze zullen vast wel komen, zelfs al woon je aan de rand van de stad. Koop geen kikkers of salamanders in een tuincentrum.
Groene kikkers en soms ook salamanders overwinteren weggekropen in de bodemmodder van kleine wateren. Omdat ze net als de vissen koudbloedig zijn, neemt hun lichaam de temperatuur aan van de omgeving, onder het ijs maar een paar graden boven nul. Ook zij gebruiken daarom maar heel weinig energie.
Kikkers hebben geen gebit zoals mensen en omdat een echte onderkaak ontbreekt hebben ze alleen kegelvormige, in de bovenkaak gepositioneerde tanden (maxillaire tanden).
Er zijn doorgaans weinig natuurlijke vijanden in de tuin aanwezig en er is veel voedsel. Er kunnen dus een bijna onbeperkt aantal kikkers en padden ontstaan. Dit kan een probleem worden, doordat je niet meer makkelijk door de tuin kunt lopen, katten dode padden achterlaten of mensen niet meer op bezoek willen komen.
Langzaam verdwijnt hun staart en krijgen ze longen. De kikkervisjes zijn kikkers geworden! Nu kunnen ze het water verlaten en hun eerste sprongetjes aan land zetten.
De meeste kikkers zullen afkomen op het aanwezige water in je tuin. Vooral stilstaand water is voor een kikker een fijne plek om te verblijven. Wanneer je een vijver, vogelbadje of schaaltjes water in de tuin hebt staan, zul je de kans op het aantrekken van kikkers vergroten.
Kikkers zijn dan weer geen hoogvliegers: zij hebben weinig hersenen voor hun gewicht. Naast deze massaverhouding spelen ook andere factoren mee om intelligentie te bepalen, waaronder geheugen, ruimtelijke oriëntatie en gebruik van werktuigen.
Gemiddeld voer je om de dag of 2 dagen bij volwassen kikker. Er wordt soms vanuit gegaan dat een kikker gemiddeld 20 a 30 fruitvliegen per dag zou kunnen eten. Zelf tel ik de fruitvliegen nooit . Jonge kikkers moeten dus in het voer 'staan'.
De bruine kikker eet voornamelijk ongewervelden als insecten (kevers, sprinkhanen, spinnen, mieren), wormen, duizendpoten en (naakt)slakken. Af en toe eet hij ook kleine gewervelde dieren zoals muizen en kleinere kikkers. Volwassen kikkers hoeven maar twee tot drie keer per week te eten.
De kikker houdt namelijk de inwendige sluitspier van de anus aangespannen als hij niet aan het poepen is.