De y (vaak i-grec of Griekse ij genoemd) is soms een klinker en soms een medeklinker. Het hangt van de uitspraak af. In woorden als baby, cyste, idylle en symbool beschouwen we de y als klinker. In woorden als yoghurt, yoga en yahtzee daarentegen is de y een medeklinker (vergelijkbaar met de j).
De letter Y (y) is de vijfentwintigste letter uit het moderne Nederlandse alfabet. In het Nederlands wordt de letter onder andere i-grec, Griekse ij en ypsilon genoemd. Volgens Van Dale is de juiste naam i-grec.
De ij en de y hebben een geheel verschillende geschiedenis: de ij, die van oudsher in het Nederlands voorkomt, is oorspronkelijk een verlengde i (zie ook hier). De y komt vrijwel alleen voor in leenwoorden als hypothese en baby. De ij zit niet in het alfabet, de y wel.
De ypsilon (hoofdletter Υ, onderkast υ, Grieks: υψιλον) is de 20e letter van het Griekse alfabet. υ´ is het Griekse cijfer voor 400 en ,υ voor 400.000.
De letter Y is de 25e letter in het moderne Latijnse alfabet. De Romeinen ontleenden de Y direct aan de Griekse letter ypsilon, die evenals de F, U, V en W is voortgekomen uit de Semitische letter wâw.
Omdat de letter werd overgenomen door de Romeinen uit het Griekse alfabet. De 'y' (of ypsilon) gaf een Griekse klank weer die het Latijn niet kende. Vermoedelijk klonk de letter als onze 'uu'. De letter 'y' werd door de Romeinen gebruikt om Griekse leenwoorden te schrijven waarin hij voorkwam.
De ij bestaat dus historisch gezien uit twee letters en dat gegeven speelt nog altijd een rol bij het alfabetiseren van woorden. Er is geen aparte plek voor de ij in ons alfabet. Dat neemt overigens niet weg dat de ij wel vaak als één letter wordt beschouwd.
Reacties. Ja hoor,dat is een klinker,maar geen straat.
Klinkers zijn de klanken die gespeld worden met de lettertekens a, e, i, o en u, en de combinaties daarvan die geen tweeklank vormen. Ook de y is een klinker als die de klank /i/ weergeeft.
De y (vaak i-grec of Griekse ij genoemd) is soms een klinker en soms een medeklinker. Het hangt van de uitspraak af. In woorden als baby, cyste, idylle en symbool beschouwen we de y als klinker. In woorden als yoghurt, yoga en yahtzee daarentegen is de y een medeklinker (vergelijkbaar met de j).
Toelichting. De ij bestaat uit twee letters (de i en de j), net als de lange klinkers aa, ee, oo en uu en tweeklanken als oe, ui en ei. Als deze combinaties aan het begin staan van een woord dat met een hoofdletter moet worden geschreven, blijft de tweede letter klein: Aarlen, Oegstgeest, enzovoort.
De lettercombinatie ei noemen we ook wel de korte ei. Als er over de lange ij wordt gesproken, dan wordt de lettercombinatie ij bedoeld. Sterke werkwoorden met een ij/ei-klank in het woord worden meestal geschreven met de lange ij.
De Engelse taal gebruikt het Latijnse alfabet en bestaat uit 26 letters.
De omikron (hoofdletter Ο, kleine letter ο) (ὂ μικρόν, letterlijk kleine o, in tegenstelling tot de omega, de grote o) is de vijftiende letter van het Griekse alfabet. De omikron wordt uitgesproken als /ɔ/, zoals in orde.
Uitspraak: 'ómikron'
Ook in omega, de Griekse lange oo, ligt de klemtoon doorgaans helemaal vooraan. Omikron betekent letterlijk 'o klein', dus: 'kleine o'. Omega betekent letterlijk 'o groot', dus: 'grote o'.
Het Nederlands kent 7 lange (i, e, y, ø, u, o, a) en 6 korte klinkers (ɪ, ɶ, ɔ, ɛ, ɑ, ə).
In het Nederlandse alfabet zitten 26 letters: 5 klinkers en 20 medeklinkers. De 'y' is soms een klinker (in 'baby' ) en soms een medeklinker (in 'yoghurt'). We hebben al gezien dat letters niet altijd hetzelfde zijn als klanken (bijvoorbeeld in het woord 'optie').
Ook de IJ wordt gezien als klinker. Heel vroeger was de IJ namelijk een dubbele i. Als je het lastig vindt om klinkers en medeklinkers uit elkaar te houden, dan kun je ook kijken naar de lengte van de woorden.
De ei werd vroeger dus uitgesproken als [ee]. Bij [ii]-klanken kreeg de tweede i een haaltje: j. Dat kwam, volgens het Genootschap Onze Taal, doordat er in de Middeleeuwen vaak geen punt op de i stond; de ii zou dan verward kunnen worden met de u. De ij sprak je dus uit als [ie].
Er zijn helaas geen algemene regels voor het gebruik van de lange ij en de korte ei. Er zijn wel enkele vuistregels, ook al bieden die maar in weinig gevallen houvast. Wanneer ei juist is en wanneer ij, is iets wat je moet 'weten' en dus geleerd moet hebben.
Middeleeuwen: i → ii → ij
Om in de schrijftaal duidelijker aan te geven dat deze i lang moest worden uitgesproken, verdubbelde men hem: priise, sc(h)iint ('schijnt'). Later kreeg de tweede i een haaltje (j). Dat deed men ook omdat er in de Middeleeuwen vaak geen punt op de i werd gezet en ii soms verward werd met de u.