Op nummer 1 van de lijst staat volgens de organisatie de Acinetobacter baumannii, een ziekenhuisbacterie. Vooral de luchtwegen en de longen worden aangetast door de bacterie. Maar ook salmonella, staphylociccus aureus of Neisseria gonorrhoeae komen op de lijst voor.
De bacteriën in kwestie – Acinetobacter, Pseudomonas en verschillende Enterobacteriën – kunnen ernstige en vaak dodelijke infecties veroorzaken, zoals longontsteking en bloedvergiftiging.
Wereldwijd zou er dan elke drie seconden een dode vallen door superbacteriën. Op dit moment overlijden alleen in Europa en de Verenigde Staten meer dan 50.000 mensen per jaar aan infecties door resistente bacteriën, zoals de ziekenhuisbacterie MRSA. Wereldwijd gaat het om een aantal van 700.000 sterfgevallen.
Dit jaar zijn al zeven jonge kinderen in Nederland overleden na infectie met een gevaarlijke streptokokkenbacterie. Zeker zeventig kinderen werden met ernstige infecties in het ziekenhuis opgenomen. Kinderartsen maken zich zorgen. Ze waarschuwen om extra alert te zijn bij kinderen met waterpokken.
Infecties door bacteriën kunnen ernstiger verlopen dan infecties door virussen, maar de meeste infecties door bacteriën gaan vanzelf over. Bacteriën kunnen vele soorten infecties veroorzaken: blaasontsteking, keelontsteking, longontsteking, hersenvliesontsteking en middenoorontsteking zijn enkele voorbeelden.
Bij alarmsignalen als hoge koorts, kortademigheid, verwardheid, lage bloeddruk of zich onwel voelen, komt een arts binnen de tien minuten een diagnose stellen. Is er sprake van sepsis, dan krijgt de patiënt meteen antibiotica.
Door hoesten, niezen en praten komen kleine druppeltjes met de bacterie in de lucht. Mensen kunnen deze druppeltjes inademen en besmet raken. Iemand met de bacterie kan anderen ook besmetten via de handen. Via de handen kan de bacterie ook op speelgoed, bestek, servies en eten terechtkomen.
Bijna alle streptokokken vormen langgerekte ketens, waardoor een kolonie eruit zien als een ketting. De naam Streptococcus is dan ook niet toevallig zo gekozen: 'streptos' betekent gedraaid of gemakkelijk buigbaar in het Grieks.
De streptokokkenbacterie zit vooral in de neus- en keelholte en op de huid. Anderen kunnen deze bacterie krijgen door niezen of hoesten van iemand die de bacterie bij zich draagt.
Om na te gaan of u de MRSA bij u draagt, maken we met een wattenstokje kweekuitstrijken van uw keel, neus en rectum (gebied voor de anus). Heeft u wonden of andere huidafwijkingen (zoals psoriasis of eczeem)? Dan maken we daar ook uitstrijken van. Het afnemen van deze kweekuitstrijken is pijnloos.
Besmetting met MRSA vindt vooral plaats door direct huidcontact, vooral via de handen. Soms kan MRSA via huidschilfers of niezen in de lucht komen en kan je het zo inademen. Gelukkig leidt dit bijna nooit tot dragerschap. Als je drager bent van MRSA hoef je niet extra schoon te maken.
MRSA-dragerschap is meestal van tijdelijke aard, met andere woorden: men raakt de bacterie ook weer vanzelf kwijt. Sommigen krijgen echter infecties als steenpuisten of krentenbaard. In zeldzame gevallen ontstaat bloedvergiftiging, longontsteking of botinfectie.
Vaak kan het lichaam op eigen kracht genezen van een bacteriële infectie. Alleen als dat niet het geval is, wordt gekozen voor een antibioticum, bijvoorbeeld omdat de patiënt niet genoeg weerstand heeft.
De bacterie kan dieper in het lichaam komen en verschillende ziektebeelden veroorzaken, zoals bloedvergiftiging, endocarditis (ontsteking aan de hartkleppen), abcessen, botontsteking, gewrichtsontsteking en longontsteking. Sommige Staphylococcus aureus-bacteriën kunnen giftige stoffen (toxinen) aanmaken.
Sepsis heeft invloed op je hele lichaam dus het herstel omvat ook je hele lichaam. De meeste patiënten die een sepsis overleven zullen uiteindelijk geheel herstellen. Anderen krijgen te maken met lange-termijn gevolgen. Het is belangrijk om te weten dat het herstel maanden tot jaren kan vergen.
Besmettelijke periode: Ongecompliceerde, onbehandelde gevallen 10-21 dagen. Maatregelen: Bron- en contactonderzoek, profylaxe op indicatie. Symptomen: Respiratoire, oppervlakkige en diepe huidinfecties, invasieve infectie (o.a. puerperale sepsis, sepsis en septische shock).
De oorzaak is meestal een zeer klein wondje waar net de verkeerde (huid)bacterie in terecht komt. Deze huidbacterie draagt iedereen bij zich en is principe onschuldig. Vaak staat het opgelopen wondje niet in verhouding met de pijnklachten die mensen ervaren.
Naast de stafylokok is de streptokok de meest voorkomende bacterie uit de coccus familie. De bacterie lijkt wat uiterlijk erg op de stafylokok, maar er is een verschil; een stafylokok bevat een enzym genaamd katalase, dat waterstofperoxide omzet in zuurstof en water.
Een darminfectie duurt enkele dagen tot enkele maanden. Soms gaat een infectie vanzelf over, maar in andere gevallen is een behandeling nodig, bijvoorbeeld met antibiotica. Een darminfectie kan ook enkele maanden aanhouden, zelfs zonder dat u het doorheeft.
GBS is een bacterie die je in je vagina kan hebben. Van een GBS bacterie kunnen baby's heel erg ziek worden. Als je geen andere risico's hebt, is de kans hierop klein. Je kunt dan kiezen of je antibiotica wilt tijdens de bevalling of niet.
Meestal schrijft de arts dan feneticilline, fenoxymethylpenicilline of azitromycine voor. Fenoxymethylpenicilline doodt de streptokok-bacterie. Na inname verspreidt het medicijn zich via het bloed over uw lichaam, onder meer in het slijmvlies van uw keel. Hierdoor bestrijdt het de keelontsteking.
Soms zelfs zonder behandeling. Sepsis is een levensbedreigende ziekte. Snel behandelen is nodig om de kans te verkleinen dat iemand overlijdt of blijvende schade overhoudt aan organen en weefsel. Sommige mensen krijgen een lage bloeddruk en een hoge hartslag door sepsis.
Bij een bacteriële infectie, een blindedarmontsteking of reuma zijn de bloedwaarden van CRP sterk verhoogd, doorgaans meer dan 100 mg/liter. Maar bij een chronisch licht verhoogde waarde (tussen 1 en 3 mg/liter) is het risico op hart- en vaatziekten al wat verhoogd en boven de 3 mg/liter is dat risico sterk verhoogd.
Onderzoekers hebben een nieuwe bloedtest ontwikkeld waarmee artsen binnen enkele uren kunnen vaststellen of een hoestende patiënt met koorts een bacteriële of virale infectie heeft. Het is lastig voor artsen om op basis van klachten zelf vast te stellen of hun patiënt een bacteriële infectie of een virusinfectie heeft.