Stijlfiguur waarbij een woord of kleine woordgroep enkele malen herhaald wordt en er zo bij de lezer wordt 'ingehamerd'. de schaduw van je hond,maar verlaat me niet.En niemand komt niemand dan niemand tegen.
Een anafoor is een stijlfiguur, die bestaat uit het herhalen van steeds weer een of meerdere woorden aan het begin van elkaar opvolgende zinnen of zinsdelen. Deze stijlfiguur is veelgebruikt in de retoriek.
Twee of meer zinnen of zinsdelen die met hetzelfde woord (of zelfde paar woorden) beginnen. Anaforen worden vooral gebruikt in gedichten en tegenwoordig in songteksten.
Het parallellisme ook parallellie is een stijlfiguur waarbij twee (of meer) zinswendingen naar inhoud of naar vorm min of meer gelijk zijn. Vaak wordt deze stijlfiguur toegepast om de betreffende zinnen of zinsdelen meer nadruk te geven. Parallellisme is kenmerkend voor de Bijbelse poëzie.
Bij het oxymoron (de klemtoon ligt op mo) gaat het om twee begrippen die op het eerste gezicht niet samen lijken te gaan, al worden ze wel zo gepresenteerd. Een bekend voorbeeld is 'Er viel een oorverdovende stilte. ' Dat is eigenlijk gek: oorverdovend hoort juist bij lawaai.
Een voorbeeld van een paradox is: 'Kalm aan, en rap een beetje! '. Op het eerste gezicht lijkt deze zin niet logisch omdat 'kalm' en 'rap' een tegenovergestelde betekenis hebben. Wanneer je iets langer nadenkt en de zin nogmaals lees, dan staat er eigenlijk dat iemand snel rustig moet worden.
Een asyndeton is het stijlfiguur dat nevenschikkende voegwoorden weglaat in een opsomming. Waar je een dagelijkse taal 'en' zou zetten, staat dan alleen een komma. Een voorbeeld: De wind was sterk, krachtig, stormachtig, kil.
Wat wordt bedoeld met een metafoor? Een metafoor is een vorm van beeldspraak: je gebruikt een woord of beeld voor iets anders, waarmee het een overeenkomst vertoont. Zo is het schip der woestijn een metafoor voor een kameel: de kameel wordt vergeleken met een schip.
Een hyperbool is een stijlfiguur waarbij iets opzettelijk in grote mate wordt overdreven. Het beoogde effect is versterkend en vaak ironisch of komisch.
Een climax is een veelgebruikte stijlfiguur voor een hoogtepunt waarnaar wordt toegewerkt doordat in een opsomming (enumeratie) van gelijksoortige elementen hun betekenis steeds in kracht toeneemt.
Climax: Een reeks woorden die in betekenis steeds sterker worden. Bijvoorbeeld: Hij werd kwaad, woedend, nee, witheet toen hij dat zag.
Een litotes is een stijlfiguur waarbij men door middel van een ontkenning of een verkleinvorm iets schijnbaar verkleint of afzwakt, maar juist met de bedoeling het des te sterker te doen uitkomen.
Metonymie (ook wel: metonymia) is een stijlfiguur. Je gebruikt metonymie als je niet rechtstreeks zegt wat je bedoelt, maar een woord gebruikt dat daarmee te maken heeft. Dat woord roept datgene wat je bedoelt als het ware op. Zo kun je spreken van koppen tellen, terwijl je bedoelt: 'mensen tellen'.
Sterke overdrijving in de uitdrukking, vaak met komische of ironische intentie (humor), die de kracht van het gezegde wil verhogen. De hyperbool is het tegenovergestelde van het understatement.
De hyperbool is een overdrijving. Hiermee kun je extra nadruk leggen op een gevoel of een emotie. Je moet een hyperbool niet letterlijk nemen; kijk maar eens naar de volgende voorbeelden: Ik lach me dood!
Letters die kleuren hebben, geluiden met een smaakje: twee voorbeelden van het verschijnsel synesthesie. In het brein van mensen met synesthesie bestaat een sterke koppeling tussen de hersengebieden die informatie verwerken van verschillende zintuigen.
Wat is metaforisch denken? Er is sprake van een metafoor als er twee zaken met elkaar vergeleken worden, die in wezen niet letterlijk aan elkaar gelijk zijn. Dit vormt de basis van het metaforisch denken. De Griekse filosoof Aristoteles beschouwde de metafoor als een teken van genialiteit.
Term uit de stijlleer voor de herhaling van verbindingswoorden bij een enumeratio of opsomming. Bijv.: 'En de schoolleiding, en de ouders, en de leerlingen zijn het erover eens'.
Een asyndeton is een stijlfiguur waarbij woorden, zinsdelen of zinnen zonder voegwoorden naast elkaar worden geplaatst. Het kan gebruikt worden om een tegenstelling aan te scherpen. Indien het woord "maar" ontbreekt, spreekt men van een "adversatief asyndeton", zoals het eerste voorbeeld hieronder.
Antithese (tegenstelling): Het naast elkaar plaatsen van tegenstellingen of tegengestelde begrippen noemt met antithese. Paradox: Een paradox is een schijnbare tegenspraak.
Personificatie is een vorm van beeldspraak waarbij dieren, levenloze dingen of abstracte begrippen worden voorgesteld als menselijke wezens. Dit stijlmiddel kan gebruikt worden om abstracte zaken concreet voor te stellen en zo een boodschap te verlevendigen. De winter strooit zijn eerste vlokken uit.
Hiermee wordt bedoeld: "Misschien denk je dat het ongewoon is, maar dat is het niet. Het is gewoon". Deze vorm van dubbele ontkenning wordt gebruikt als een stijlfiguur om iets te benadrukken door het tegendeel te ontkennen. Dit stijlmiddel heet ook litotes.