Het virus verspreidt zich door huid-huid contact, vooral wanneer een wrat opengekrabt is: het virus kan dan makkelijker naar buiten. Op deze manier worden anderen met het virus besmet, of worden bij de 'patiënt' zelf andere huiddelen geïnfecteerd.
Het is verstandig in de volgende gevallen een arts te raadplegen: Bij wratten die spontaan gaan bloeden of plotseling van kleur of grootte veranderen. Bij wratten die op of rond de geslachtsorganen zitten. Bij wratten die in het gezicht zitten.
Als je ze probeert weg te snijden, ontstaan kleine puntvormige bloedingen. Deze wratten zijn meestal pijnloos. Voetzoolwratten kunnen drukken op onderliggende structuren en daardoor pijnlijk zijn. Vaak zijn ze bedekt met een dikke laag eelt, waardoor ze er soms uitzien als een likdoorn.
Je kunt een wrat laten weghalen door hem te bevriezen, verbranden of uit te lepelen. Wegsnijden is ook mogelijk, maar dat wordt bijna niet meer gedaan.
Ga niet pulken aan een wrat, want dan kun je het wrattenvirus verspreiden. Heb je helemaal geen last van een wrat? Dan kun je ook even afwachten en niks doen. Grote kans dat de wrat opeens spontaan weggaat.
Voetwratten zijn vaak hardnekkig en groeien diep in de huid door de druk op de voetzool. De vlakke wrat (verruca plana) is een glad, plat en slechts enkele millimeters groot, met huidkleurig / roze of lichtbruin bobbeltje. Vaak zijn er veel tegelijk. Ze komen vooral voor op het gezicht, onderarmen, handruggen en benen.
Soms zijn in het midden van de wrat zwarte stipjes zichtbaar. Dit zijn haarvaten die de wrat van bloed voorzien. Ze wijzen er vaak op dat de wrat op het punt staat te verdwijnen.
Tot slot, probeer te voorkomen dat de wrat gaat bloeden, maar als het toch gebeurd, ontsmet deze dan meteen met alcohol 70% of betadine jodium. Stop ook met vijlen en ga eventueel een of twee dagen later weer verder.
De behandeling kan bestaan uit zalf of tinctuur, uitlepelen of aanstippen met vloeibare stikstof. Bij het aanstippen met vloeibare stikstof wordt de wrat bevroren, er ontstaat een blaar onder de wrat en na 1 à 2 weken valt de wrat eraf. De behandeling is wel pijnlijk en moet nogal eens herhaald worden.
Wratten zijn niet kwaadaardig en behandelen is niet nodig. Als gewone wratten en ouderdomswratten wratten klachten geven, is behandeling mogelijk door afschrapen, bevriezen met vloeibare stikstof, wegsnijden of elektrisch wegbranden. Vaak krijgt u hierbij een verdoving. Waterwratjes verdwijnen meestal vanzelf.
Wratten zijn kleine huidgezwelletjes die door het humaan papillomavirus (HPV) worden veroorzaakt. HPV veroorzaakt een woekering van harde proteïnen (keratine) in de bovenlaag van de huid, zodat kleine, onregelmatige bultjes ontstaan die ruw aanvoelen.
Vaak wordt ervoor gekozen wratten te bevriezen. De huisarts zal de wratten hierbij aanstippen met vloeibare stikstof. De wrat bevriest hierdoor en het weefsel sterft af. Het is een pijnlijke ingreep die vaak een litteken achterlaat.
Zelfbehandeling met salicylzuur
De meeste wratten kunt u zelf behandelen met een vloeistof met salicylzuur. Die verweekt het bovenste laagje van de huid en werkt ontstekingsremmend. Het kan soms wel 3 maanden duren voor de wrat kleiner wordt of verdwijnt.
Wanneer er een laagje eelt over de verruca is ontstaan haalt de podotherapeut het eelt voorzichtig met een mesje (scalpel) of frees weg. Dit wordt voorzichtig gedaan omdat een verruca in de meeste gevallen direct gaat bloeden. Dit komt doordat wratten erg goed doorbloed zijn.
Wratten zijn onschuldig. Ze verdwijnen meestal vanzelf zonder littekens. Na 1 jaar zijn de wratten bij ongeveer de helft van de mensen spontaan verdwenen. Wratten hoeven alleen behandeld te worden als u er veel last van heeft.
Waar gewone wratten op andere lichaamsdelen voornamelijk naar buiten groeien, groeit een voetwrat meestal naar binnen. Dit komt omdat de wrat tijdens het lopen naar binnen wordt gedrukt.
Het is niet aan te raden om een steelwratje zelf te verwijderen met een schaartje of touwtje. Wanneer dit schaartje of touwtje niet geheel steriel is kan er een infectie ontstaan. Bovendien kan verkeerde behandeling leiden tot huidbeschadiging of bloeden.
De besmetting kan plaats vinden door direct contact met een wrat of door indirect contact met een voorwerp (bijvoorbeeld een handdoek) waarop het virus zich bevindt. Na besmetting kan het virus twee tot zes maanden sluimeren voordat het de cellen van de buitenlaag van de huid sneller laat groeien.
Het risico op besmetting neemt verder toe wanneer er een wondje in de huid is zoals een schaafwond, hondenbeet of een sneetje van het scheren. Besmetting op zich hoeft nog niet te leiden tot een wrat. Omdat kinderen vaak nog geen afweerstoffen tegen HPV hebben, hebben zij het meeste last van wratten.
Wratten kunnen geen kwaad. Wratten hoeven alleen behandeld te worden als u er veel last van heeft. Voetwratten bijvoorbeeld kunnen pijn doen bij staan of lopen. Wratten verdwijnen meestal vanzelf zonder littekens.
Wratten ontstaan door een infectie van de huid met een virus, dit virus is besmettelijk. Wratten verdwijnen meestal vanzelf. Je kunt wratten verwijderen door ze te bevriezen (aanstippen), weg te snijden of weg te branden. Een salicylzuurzalf helpt wratten te verminderen.
Wratten zijn besmettelijk: ze worden doorgegeven via contact met een persoon die wratten heeft, bijvoorbeeld als kinderen samen in bad gaan. Er is weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de concrete manieren van verspreiding. Wel staat vast dat je meer risico loopt als je een huidwondje hebt.
Wratten verwijderen doet pijn. Dit komt doordat bevriezing dezelfde pijnsensatie geeft als een brandwondje. Kinderen moeten hierop worden voorbereid door de ouders. Het aanstippen van de wrat met vloeibare stikstof wordt cryotherapie (bevriezing) genoemd.
Wratten zijn het gevolg van een infectie op de bovenste laag van de huid, die wordt veroorzaakt door het papillomavirus (HPV). Dit virus bestaat in wel 100 verschillende varianten. Het risico op wratten is hoger op de huid als die beschadigd of verwond is.