Maar omdat het deeltje zo'n hoge snelheid heeft (enkele tientallen kilometers per seconde!), botst hij hard met de moleculen in onze lucht.Die gaan daardoor even licht geven: een lichtflits. En dat is de vallende ster die je ziet. Het stukje gruis verbrandt, maar dat verbranden zelf zie je niet vanaf de grond.
Vallende sterren zijn door de eeuwen heen altijd beschouwd als een omen van een magische bevestiging. Als we tegenwoordig naar de nachtelijke hemel kijken en een vallende ster zien, zeggen we dat die ons geluk brengt. Door het zien van een vallende ster, krijg je de bevestiging dat je dicht bij je bestemming bent.
Vallende sterren zijn geen echte sterren! Het zijn kleine stukjes steen zijn, die heel fel oplichten. Dit komt doordat ze zo hard gaan dat ze in onze atmosfeer door de enorme wrijving verbranden. Vandaar ook dat de ene vallende ster langer te zien is dan de andere.
Als het gas binnenin de ster verbruikt is zal de ster langzaam uitdoven. Dit duurt echter miljoenen tot miljarden jaren, dus dat kunnen wij mensen nooit zien gebeuren. Wat we wel kunnen zien is dat sommige sterren aan het uiteinde van hun leven exploderen (we noemen dit een supernova).
Het verschijnsel duurt meestal niet langer dan een paar seconden. Volgens een oud volksgeloof mag je een wens doen wanneer je een vallende ster ziet. 'Vallende ster' is eigenlijk een foute benaming, want het lichtverschijnsel heeft niets met sterren te maken.
In het donker kun je soms vallende sterren aan de hemel zien. Dan mag je een wens doen, maar je kunt er ook een op je hoofd krijgen.
Hierdoor noemen sterrenkundigen deze meteorenzwerm de Perseïden. In de late avond en nacht van 12 op 13 augustus zie je de meeste meteoren aan de sterrenhemel doordat de aarde dan het stoffigste deel van het komeetspoor doorkruist.
De ruimte tussen de planeten is niet volledig stofvrij. Daarom kun je op een donkere nacht elk uur wel enkele meteoren zien. Maar als de aarde door een heuse stofwolk gaat, krijg je een mooi spektakel. Dan zie je onder gunstige omstandigheden soms tientallen vallende sterren per uur: een meteorenzwerm (film).
'Vallende sterren'
Zij komen met een snelheid van meer dan 70.000 kilometer per uur de atmosfeer van de aarde in. Daar valt de meteoroïde uit elkaar. Door de energie van de botsing vertoont de atmosfeer een lichtspoor, op 75 tot 100 kilometer boven de aarde.
Elk type ster in het universum kan in botsing komen. Als ze nog 'levend' zijn, waarmee bedoeld wordt dat er nog kernfusie in plaats vind, maar ook als ze 'dood' zijn, betekenend dat kernfusie is stilgevallen.
Tegen het einde van de nacht, rond 4 uur, zijn circa 65 meteoren per uur te verwachten. De periode van goede zichtbaarheid is met minder dan een uur echter bijzonder kort doordat de bijna volle maan pas laat ondergaat.
IJzermeteorieten zijn vaak glanzend en hebben vaak gladde kuiltjes die lijken op duimafdrukken in klei. Steenmeteorieten zijn matter en ook een beetje ruw. Meteorieten zijn ook vaak een beetje magnetisch. Om te testen of het een meteoriet is, kun je er een magneet bij houden om te kijken of hij de meteoriet aantrekt.
Houd je blik op de hemel gericht
Ook vanavond tussen 22.00 en 23.00 uur heb je al een goede kans om een vallende ster te spotten. Bovendien komen de objecten op dat tijdstip scherend door de dampkring. Dat betekent dat de meteoren lange sporen achterlaten.
In Babylonië deed men als eerste aan mundane astrologie. Hierin zit het woord 'mundus' dat 'wereld' betekent: men las de sterren om te voorspellen wat er op onze wereld zou gebeuren en waarom de dingen op onze wereld gebeuren.
De Ster als Goddelijke Aanwezigheid
Het symbool ster ster zou symbool staan voor het licht in de duisternis, voor hoop en de eeuwigheid. Het ster symbool is heraldiek en emblematisch afhankelijk van het aantal hoeken en de kleuren. Deze combinaties hebben verschillende betekenissen.
Satelliet(en)
Satellieten zijn op een heldere nacht vaak te zien als een bewegend “sterretje”, een puntje met de helderheid van een ster. Ze bewegen langzaam (veel langzamer dan meteoren) en zijn vaak minutenlang te volgen. De helderheid kan lange tijd constant zijn, maar ook variëren.
Planetoïde kan ons volgend jaar al treffen
Op 6 mei 2022 om 8.36 uur kan de hel losbarsten. Planetoïde 2009 JF1 is een van de vijf gigantische ruimtestenen die astronomen nauwlettend in de gaten houden. Zou daar ni zo zeer met lachen. Er is nu al een zonnestorm die de aarde bereikt.
'Kleine sterren kunnen wel honderd miljard jaar oud worden. Grote worden 'maar' één miljard jaar oud. ' Het proces van verbranding duurt dus zelfs bij heel grote sterren nog ontzettend lang.
Wat heb ik hier allemaal voor nodig? Vallende sterren en meteoren zijn inderdaad dezelfde verschijnselen; die meestal zwakke lichtflitsjes die je soms (vaak in zwermen) gedurende een fractie van een seconde tot een paar seconden lang aan de hemel kunt zien.
De meteorenzwerm Perseïden bereikt op zaterdag 13 augustus 2022, rond 8 uur, zijn maximum. De meteoren van de Perseïden zijn helder en snel en hebben nalichtende sporen. Wanneer de radiant in het zenit zou staan, zouden er van deze zwerm naar verwachting gemiddeld zo'n 85 meteoren per uur vallen.
Als een lichtstraal door die trillende lucht gaat, wordt het licht ietwat gebroken. Het resultaat is een fonkelende ster. Het licht van een ster die laag boven de horizon staat, moet een langere weg door de dampkring afleggen. Daarom zullen die sterren meer flikkeren.
De vallende sterren zijn het best te zien tussen 3 uur en 4.30 uur als u richting het noordoosten kijkt. Een verrekijker is niet nodig, maar het is wel belangrijk om een donker plekje op te zoeken.
De diameter van sterren kent een nog grotere variatie dan de massa. Zo hebben de kleinste hoofdreekssterren een diameter ongeveer gelijk aan die van Jupiter (143.000 km), terwijl de grootste diameters van sterren miljarden kilometers kunnen bedragen, zoals bij de zogeheten rode hyperreuzen.
Je moet er alleen wel wat voor overhebben, het mooiste uitzicht op de sterrenhemel heb je tussen 03.00 uur en zonsopkomst laat de sterrenkundige weten.
Kijk naar noordoosten. De beste tijd om je blik op de hemel te richten is volgens Icke tussen 02.00 of 03.00 uur. Dat is “meestal zo” voor wie een vallende ster wil spotten. Wie de vallende sterren wil zien, moet naar het noordoosten kijken, het liefst vanaf een donkere plek.