Giftig. De meeste kogelvissoorten hebben gifstoffen in hun huid en andere delen van hun lichaam om te voorkomen dat ze door andere dieren worden opgegeten. Je kunt ze daarom ook beter niet aanraken. Voor mensen zijn ze ook niet eetbaar.
Wie het gif van de kogelvis toch binnenkrijgt, wordt gevoelloos rond de mond en raakt daarna verlamd. De meeste getroffenen overlijden, omdat ook hart en longen ermee stoppen. Een tegengif voor de werkzame stof in het gif, tetrodotoxine, bestaat niet.
Gif. De kogelvis is erg giftig door de aanwezigheid van tetrodotoxine, een verlammend neurotoxine. De vis ontleent dit vergif aan een symbiotische bacterie en accumuleert het in een aantal organen en in de huid. Om die reden is de handel in en het serveren van kogelvis in Nederland bij de wet verboden.
De tetrodotoxine bevindt zich in de lever van de kogelvis. Het verwijderen hiervan is zo'n specifiek werkje, dat enkel getrainde chefs de vis zonder gevaar kunnen bereiden – en zelfs dit gaat in Azië nog weleens mis.
Een kogelvis, ook wel ballonvis genoemd, blaast zichzelf op als hij in gevaar verkeert. Hij slikt dan veel water in, waardoor zijn lijf bol komt te staan. Zo lijkt hij groter voor vijanden. Kogelvis (Tetraodontidae) is de verzamelnaam voor een familie van beenvissen.
Hoeveel kosten kogelvissen? Een kogelvis koop je vanaf 30 euro tot 50 euro per vis, afhankelijk van de soort.
Echte zoetwater kogelvissen zoals de dwerg kogelvis (C. travancoricus), kunnen in de grotere aquaria redelijk goed met bijvissen worden gehouden. Maar ook deze zullen een hapje willen nemen uit tankgenootjes. Regelmatig is te lezen/horen dat alle kogelvissen brakwater vissen zijn.
Voor een maaltje kogelvis wordt grif een paar honderd gulden neergeteld. Omdat het zo lekker is. Kenners vergelijken de smaak van kogelvis met een Japanse schildering: delicaat, subtiel, onbestemd en zo zacht als zijde. Behalve als delicatesse geldt de kogelvis ook als toetssteen voor moed.
Kogelvissen zijn voornamelijk te vinden in het tropisch zoutwater langs de kusten van Afrika, Midden- en Zuid-Amerika, Zuidoost-Azië en India. Hier leven de vissen in koraalriffen en zeegrasweiden. Slechts enkele van hen zijn ook te vinden in brak of zoetwater.
Volgens officiële cijfers zijn er de afgelopen 10 jaar 23 mensen gestorven door het eten van een verkeerd bereidde kogelvis. Kogelvis is het enige gerecht waar de Japanse Keizer zich nooit aan heeft durven wagen.
Kogelvissen variëren in grootte. De volwassen Tetraodon mbu heeft een lengte van 60 cm, maar er bestaan ook dwergsoorten van het geslacht Carinotetraodon of Tetraodon, die niet groter worden dan 6 cm. De meeste worden gemiddeld niet meer dan 30 cm.
Kweekvissen in Nederland
Nederland kweekt paling, meerval, claresse, forel, tilapia, snoekbaars, tarbot, garnaal, steur en yellowtail kingfish. De vissen leven in gesloten systemen. Dit zijn enorme tanks met een enorm aantal vissen. Er is nauwelijks ruimte om te zwemmen.
Re: Hoeveel eten dwergjes
Met dwergjes kan je het beste kleiner voedsel geven. Hier vallen onder rode muggenlarven, witte muggenlarven, zwartemuggenlarven, artemia, tubifex en natuurlijk kleine slakjes. Kleine garnalen (levend) of 1 grote kan je ook geven. De grote zal dan in stukjes op gaan.
De blobvis (Psychrolutes marcidus) is een vissoort die in diepe wateren voor de kusten van het vasteland van Australië en Tasmanië leeft.
Zoals de meeste mensen wel weten zijn kogelvissen echte roofvissen. De tanden verraadt al dat deze vissen gemaakt zijn voor het jagen op dieren met een harde schaal. In het wild eten kogelvissen zo'n beetje alles wat ze te pakken krijgen, maar met name schaaldieren.
De zeer harde huid is vrij van schubben. De pigmentatie van de vis verandert met de leeftijd. Wanneer ze nog jong zijn, is de vis licht geel tot lichtbruin met veel kleine, verspreide donkere vlekken en een zwarte vlek op de rug. Hoe ouder de vis wordt, hoe minder vlekken en hoe feller de citroengele kleur zal worden.
Daarnaast krijgen ze regelmatig jongen die de dwergjes op zullen eten terwijl vis heel slecht is voor kogeltjes. Geschikte soorten zijn snelle maar rustige scholenvisjes, zonder felle kleuren of lange vinnen. Geen corydora's, Lnummers en chicliden.
Dit is een heel smakelijk visje en gemakkelijk te fileren. De Pieterman laat zich koken, bakken of grillen.
Vanzelfsprekend zul je dan ook geen recepten met kogelvis op onze site vinden. Naast zalm en tonijn is makreel ook heel populair in Japan. Hier wordt makreel vaak genegeerd als het op de menukaart staat bij een sushi-restaurant, en dat is eeuwig zonde. Deze lekkere, vette, vis heeft veel smaak en is erg veelzijdig.
Daarom is er ook maar 1 persoon voor wie het verboden is de vis te eten: de Japanse keizer!!! Volgens bronnen smaakt fugu een beetje flauw. Dus bij het eten gaat het misschien meer om de kick, dan de smaak.
Een volwassen vis kan ruim 7 tot 14 dagen zonder eten afhankelijk van het soort. Jonge vissen kunnen hooguit een aantal dagen zonder eten en moeten het liefst dagelijks gevoed worden. Door de juiste voorbereidingen te treffen kunnen vissen enige tijd overleven zonder te eten.
Guppen en tetra's is geen doen. Guppen kweken teveel waardoor de jonkies per direct opgegeten zullen worden, wat niet goed is voor het dwergje. Vis is te vet voedsel voor een kogelvis. Niet doen dus.
Kogelvissen eten slakken, als de voedselvoorraad op is moet de kogelvis bijgevoerd worden met gekweekte slakken! Als de kogelvis geen slakken krijgt dan begint de verveling toe te slaan. De kogelvis zal aan de vissen knabbelen en laat deze niet met rust.
Poelslakken, posthoornslakken, kleine appelslakjes, ect. Een kogelvis heeft twee kleine tandjes die ze scherp en kort moeten zien te houden. Doormiddel van slakjes te voeren kunnen de kogelvisjes hun tanden kort houden, door de harde slakkenhuis slijpen ze tegelijk hun tanden weer kort en scherp.