Overvloed aan vis Voor de mens is het op de zuidpool een tandje te koud. Maar op de vissersschepen rond Antarctica is het druk. De oceaan rondom de zuidpool is namelijk heel rijk aan vis. Van zeewierbedden en krill tot aan kabeljauw en zuidkaper; je vindt hier de onderwatervoedselbank voor de aarde.
Ze eten voornamelijk krill maar de grote mannetjes eten ook vissen, inktvis en pinguïns als ze de kans krijgen.
Veruit het populairste voedsel in Antarctica is zeevruchten, en met name schelpdieren . Aangezien bijna de hele lokale bevolking in de buurt van de kusten woont en het continent zelf vol is met beken, meren en rivieren, zal de zeevruchten die u eet extreem vers zijn.
Waar we de Noordpool kunnen zien als een bevroren oceaan, is de Zuidpool juist een eiland omringd door water. Het ijsoppervlakte bestaat dus, voor het grootste deel, uit landijs. Juist vanwege dit verschil in opbouw vinden we geen ijsberen op de Zuidpool: naar de Zuidpool bestaat geen natuurlijke brug.
Met een gemiddelde temperatuur van -49 °C is de zuidpool bijna drie keer kouder dan een vriezer! Door het extreme klimaat is het een moeilijk gebied om te overleven. Behalve wetenschappers die tijdelijk op de zuidpool verblijven om onderzoek te doen, kom je er geen mensen tegen.
De mensen die naar Antarctica reizen of er wonen, vallen in twee hoofdgroepen: zij die op wetenschappelijke onderzoeksstations of bases wonen en werken, en toeristen. Niemand woont voor onbepaalde tijd in Antarctica, zoals ze dat in de rest van de wereld doen . Er zijn geen commerciële industrieën, geen steden of dorpen, geen permanente bewoners.
Het is er gemiddeld -50°C. Er leven geen mensen op Antarctica. Er verblijven alleen wetenschappers in speciale onderzoekstations.
Het is volgens het Antarctic Treaty niemand toegestaan om permanent op het Antarctisch Schiereiland of ergens anders op Antarctica te wonen. Voor onderzoekers is het echter wel mogelijk om voor een beperkte tijd op Antarctica te verblijven.
Beren hebben zich over de wereld verspreid via landbruggen en korte oversteken van de oceaan. Antarctica is echter al ongeveer 45 miljoen jaar van andere continenten gescheiden door de uitgestrekte Zuidelijke Oceaan – al voordat beren ontstonden. Hoewel ijsberen uitstekende zwemmers zijn, zouden ze moeite hebben om naar Antarctica te migreren .
IJsberen en pinguïns zijn kenmerkende bewoners van de koude poolgebieden. Toch zullen ze elkaar nooit tegenkomen. De ijsbeer komt alleen in het noordpoolgebied voor, terwijl pinguïns voornamelijk op het zuidelijk halfrond leven.
Er zijn geen restaurants op Antarctica , maar dineren aan boord van de schepen van Quark Expeditions is altijd een gastronomisch avontuur. Zelfs de fijnproevers onder ons staan versteld van wat er op zulke afgelegen locaties te eten is.
Antarctica is een internationaal beschermd natuurgebied. Een bezoek aan Antarctica is alleen mogelijk met een vergunning. Dat geldt voor zowel wetenschappelijk onderzoek als een toeristisch bezoek. Toeristen mogen alleen bepaalde delen van het Antarctisch gebied bezoeken.
In Antarctica is het zo koud dat de gemiddelde persoon tussen de 3.200 en 5.000 calorieën per dag moet consumeren. En omdat het continent bevroren is, groeit er geen voedsel op natuurlijke wijze.
Antarctica daarentegen is een heel continent dat op het zuidelijk halfrond ligt en voor 98 procent bedekt is met een ijskap. Er zijn bergen van wel meer dan 16.000 voet (4876.8 meter) hoog. Hoewel het de thuisbasis is van tientallen wetenschappelijke basissen, behoort Antarctica tot geen enkel land.
IJsberen zijn sterk afhankelijk van zee-ijs om te overleven. Zonder zee-ijs als consistent jachtgebied in een opwarmende omgeving, hebben ijsberen geen toegang tot het soort en de hoeveelheid voedsel die ze nodig hebben om in de extreme omstandigheden van de Noordpool te kunnen overleven.
In de barre omstandigheden op Antarctica zijn er twee basisbronnen van voedsel: het voedsel dat mensen zelf meenemen en de smaken van de Zuidelijke Oceaan, namelijk het vlees van zeehonden, pinguïns en zeevogels.
Het is verboden om (anders dan voor onderzoek) dieren en planten naar Antarctica te brengen, om dieren te doden of te storen, om afval achter te laten of om historische plaatsen te beschadigen. Maar in beginsel is Antarctica toegankelijk voor veel activiteiten, waaronder toerisme.
IJsberen reizen het liefst op zee-ijs en moeten ijs hebben om op zeehonden te jagen. In het zuiden zijn ijsberen jaarlijkse bezoekers van zuidelijk Labrador, Newfoundland en Noorwegen . Ze kunnen de Golf van St. Lawrence en de Beringzee bereiken in jaren met zwaar pakijs.
Het Antarctische Continent is niet in het bezit van een land en wordt dus ook niet als zodanig beheerd. Er is echter wel een internationaal verdrag, het 'Antarctic Treaty', dat in regelgeving voorziet. Hierdoor hebben landen die dit verdrag hebben ondertekend de mogelijkheid om onderzoek te doen in Antarctica.
Geschat wordt dat er in de zomer (oktober-april) zo'n 5.000 wetenschappers en onderzoekers in Antarctica wonen , samen met zo'n 45.000 Antarctische toeristen die op expeditiecruiseschepen op bezoek komen. In de winter daalt het aantal tot ongeveer 1.000 wetenschappelijke medewerkers.
Antarctica is het gebied rond de Zuidpool, het koudste gebied op aarde. Het eiland Vostok (3420 meter) heeft een jaargemiddelde temperatuur van -55 graden en is daarmee de koudste plek op aarde. Aan de kust liggen de temperaturen in de zuidelijke winter tussen -15 en -30 graden en 's zomers tussen -5 en +5 graden.
De ijsbeer is een bedreigde diersoort. Op dit moment zijn er nog ongeveer 26.000 ijsberen in het wild. Dit aantal kan in de komende jaren snel achteruitgaan als we niets doen. Dit is vooral het gevolg van klimaatverandering.
Alle 11 baby's die op Antarctica werden geboren, overleefden de kindertijd. Technisch gezien heeft het Witte Continent dus het laagste kindersterftecijfer ter wereld.
Het klinkt tegenstrijdig maar op basis van de hoeveelheid neerslag die er valt kan Antarctica ondergebracht worden als poolwoestijn. Het landschap is namelijk vergelijkbaar met dat van de Sahara woestijn. Het bestaat voornamelijk uit sneeuw en ijs en niet uit zand.
Dat komt omdat Antarctica de ideale plek is voor biologen, glaciologen, geologen, oceanografen, atmosferische natuurkundigen, scheikundigen en meteorologen om hun onderzoek uit te voeren.