Propyleenglycol Gezondheidsrisico's: Schadelijk: bij verbranding irriteert het de luchtwegen en ogen en er ontstaan giftige stoffen die mogelijk kankerverwekkend zijn.
Het ontvet en droogt de huid zeer sterk uit. Bovendien kan het opgenomen worden in de bloedbaan. Het geeft mogelijk hartritme stoornissen en het kan nierschade en leverafwijkingen veroorzaken. Bij inademing irriteert het de neus en het ademhalingskanaal en bij inslikken leidt het tot misselijkheid, overgeven en diaree.
De Food and Drug Administration (FDA) heeft propyleenglycol geclassificeerd als " algemeen erkend als veilig ", wat betekent dat het acceptabel is voor gebruik in smaakstoffen, medicijnen en cosmetica, en als direct voedseladditief.
Propyleenglycol is een alifatische alcohol die wordt gebruikt als huidverzorgingsmiddel, viscositeitsverlagend middel, oplosmiddel of geurstof in cosmetica.Het werkt ook als bevochtigingsmiddel, antioxidant en emulsiestabilisator.
Blootstelling aan propyleenglycol of glycerol veroorzaakt geen veranderingen in het lichaamsgewicht bij mannelijke of vrouwelijke muizen [23, 24]. Interessant is dat neonatale blootstelling aan propyleenglycol en/of glycerol de gewichtstoename bij nakomelingen kan verminderen [25, 26].
Mogelijke gezondheidsrisico's van propyleenglycol in voedsel
In de VS is de gemiddelde blootstelling ongeveer 34 milligram per kilogram lichaamsgewicht. Eén kilogram is 2,2 pond. Verergerde symptomen van nier- en leverziekte . Als u een normale lever- en nierfunctie hebt, kan uw lichaam propyleenglycol gemakkelijk verwijderen.
Toxische effecten omvatten hyperosmolaliteit, verhoogde anion gap metabole acidose (door lactaatacidose), acuut nierletsel en sepsis-achtig syndroom. Behandeling van toxiciteit omvat hemodialyse om propyleenglycol effectief te verwijderen.
Propyleenglycol is een veelgebruikt oplosmiddel. Het wordt gebruikt om vaste stoffen op te lossen, om harde substanties vloeibaar te maken en om geuren te verspreiden. Naast water zijn alcoholen een bekende groep oplosmiddelen. . Het wordt gebruikt in persoonlijke verzorgingsproducten, voedingsmiddelen en medicijnen.
Sommige koelinstallaties zijn echter speciaal ontworpen, zodat ook bij lage temperaturen elk glycol type gebruikt kan worden. De Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) ziet propyleenglycol als niet giftig bij lage hoeveelheden. Het mag daarom gebruikt worden in de voeding-, cosmetica- en geneesmiddelenindustrie.
Het Department of Health and Human Services (DHHS), het International Agency for Research on Cancer (IARC) en de EPA hebben propyleenglycol niet geclassificeerd voor carcinogeniciteit . Dierstudies hebben niet aangetoond dat deze chemische stof carcinogeen is.
"Op lage niveaus wordt propyleenglycol vaak gebruikt om de hydraterende voordelen van een huidverzorgingsproduct te verbeteren , omdat het een hoge affiniteit heeft voor water", zegt Zeichner. Bevochtigingsmiddelen trekken water in de huid en helpen het daar te houden voor een soepelere, gehydrateerde huid. Daarom wordt propyleenglycol vaak gebruikt in hydraterende formules.
Toegepast op de huid, voorkomt Propylene Glycol vochtverlies en houdt zo de vochtbalans van de huid op peil. Ook bevordert het de opname van andere stoffen in de huid.
Propyleenglycol is een ingrediënt waar men over het algemeen niet snel allergisch op reageert. Echter kan het op de zeer gevoelige kinderhuid maar ook de eczeemhuid een prikkend, onaangenaam gevoel veroorzaken.
Propyleenglycol, oftewel Propaan-1,2-diol (E1520), is een levensmiddelenadditief dat is toegelaten als drager in kleurstoffen, emulgatoren en antioxidanten, enzymen, alle smaakstoffen en alle voedingsstoffen.
Propyleenglycol is een veelgebruikt vehikel voor veel geneesmiddelen, waaronder actueel zilver-sulfadiazine en intraveneuze preparaten van onder andere nitroglycerine, diazepam, lorazepam, fenytoïne, etomidaat en trimethoprim-sulfamethoxazol .
Propyleen glycol in cosmetica en tandpasta
Het is een stof die gewoonlijk als additief wordt gebruikt voor levensmiddelen. Daarnaast zit het vanwege zijn eigenschapen ook als ingrediënt in veel cosmetische producten, waaronder tandpasta's. Ook vindt je het in vloeistoffen van de e-sigaret.
Propyleenglycol zorgt ervoor dat betamethason beter in de huid kan dringen. Bijnierschorshormonen die op de huid worden gebruikt, zijn ingedeeld naar sterkte. Betamethason in propyleenglycol behoort tot de zeer sterk werkzame bijnierschorshormonen. Betamethason wordt bij veel huidaandoeningen gebruikt.
Gebruik. Als oplosmiddel wordt het wel gebruikt om water in cosmetica geheel of gedeeltelijk te vervangen. Hierbij wordt de viscositeit van het product wat hoger ('stroperiger'), wat kan helpen bij doseren. Sommige stoffen lossen beter op in propyleenglycol dan in water, wat de helderheid van een product kan verbeteren ...
Er is geen behandeling mogelijk om PFAS Per- en polyfluoralkylstoffen (Per- en polyfluoralkylstoffen ) uit het lichaam te verwijderen. Alleen door verdere blootstelling zoveel mogelijk te beperken, zal de hoeveelheid PFAS in het lichaam langzaam afnemen.
Mengverhoudingen: 20% Propyleenglycol met 80% water biedt bescherming tot -6 graden Celsius. 30% Propyleenglycol met 70% water biedt bescherming tot -13 graden Celsius. 40% Propyleenglycol met 60% water biedt bescherming tot -21 graden Celsius.
Ketose, of slepende melkziekte, is een stofwisselingsziekte die vaak subklinisch voorkomt bij melkkoeien in de eerste weken van de lactatie. De ziekte treedt op als gevolg van een negatieve energiebalans, veroorzaakt door een te lage voeropname en een hoge melkproductie.
Glycolen zijn een door de mens gemaakte vloeibare chemicaliën die worden gemaakt van ruwe olie en aardgas. Ze worden gebruikt in de productie van veel huishoudelijke producten, waaronder polyesterweefsel, plastic flessen, antivriesmiddel en motor koelvloeistoffen.
Rundvee: 2-maal daags 250 ml, gedurende 4 dagen. Geiten/schapen: 2-maal daags 50 ml, gedurende 4 dagen.
Probeer weg te blijven bewerkte voedingsmiddelen, toegevoegde suikers en verzadigde vetten. Een dieet met veel verzadigde vetten en suikers kan zorgen voor een ophoping van het vet in je lever, wat dan weer kan leiden tot leververvetting.