H2S hoopt zich niet op in het lichaam, maar herhaalde/langdurige blootstelling aan matige concentraties kan leiden tot lage bloeddruk, hoofdpijn, verminderde eetlust en gewichtsverlies. Langdurige blootstelling aan lage niveaus kan pijnlijke huiduitslag en geïrriteerde ogen veroorzaken.
De schadelijke effecten die ontstaan bij blootstelling aan H2S nemen toe naarmate de concentratie van H2S hoger wordt. Een zeer hoge ppm kan zelfs leiden tot directe dood bij inademing. Helaas zijn er meerdere mensen overleden aan het inademen van dit giftige gas, zo ook in mei 2018 bij een mestput in Oldenhove.
OPGELET: 800 ppm is dodelijk voor 50% van de mensen bij een blootstelling van 5 minuten! Bij meer dan 1000 ppm H2S en soms al na 1 keer ademhalen valt het ademhalingsapparaat uit met onmiddellijke bewusteloosheid tot gevolg! H2S is een toxisch gas. De grenswaarde van waterstofsulfide is 5 ppm.
De grenswaarde in Nederland voor H2S is 1,6 ppm. H2S is een gas dat heel snel wordt waargenomen omdat de reukgrens op 0,1 ppm ligt. Echter, één van de grootste gevaren is dat als de concentratie H2S hoger wordt dan 100 ppm u het niet meer ruikt doordat uw reukzenuw wordt verlamd.
Laboratoriumtesten met proefdieren hebben aangetoond dat zwavel ook ernstige schade aan de bloedvaten in de hersenen, het hart en de nieren kan toebrengen. Uit deze tests blijkt ook dat bepaalde vormen zwavel schade aan de foetus en aangeboren afwijkingen kunnen veroorzaken.
Zwavelzuur is niet extreem giftig, maar contact met hoge concentraties kan leiden tot irritatie van de ogen en slijmvliezen, en van het ademhalingsstelsel. Ook kan het tanserosie veroorzaken. Wanneer ernstige weefselbeschadiging optreedt kan blootstelling resulteren in longoedeem.
Vorming van waterstofsulfide
Waterstofsulfide is een dodelijk gas dat ontstaat bij de omzetting van organisch materiaal door anaerobe en sulfaatreducerende bacteriën in een zuurstofarme omgeving op bijvoorbeeld de bodem van een septische put.
Wat is zwavelwaterstof (H2S)?
Zwavelwaterstof (of waterstofsulfide) is een kleurloos gas met een sterke rotte eieren geur. De geurdrempel is 0,18 mg/m3. Het gas is met een relatieve dichtheid van 1,19 zwaarder dan lucht. Bij hoge concentraties is H2S brandbaar en explosief in de lucht.
Waterstofsulfide (H2S), soms zwavelwaterstof (verouderd) genoemd, is een sterk ruikend giftig gas dat vooral bekend is als de oorzaak van de geur van rotte eieren. Het ontstaat bij de rotting van vele zwavelhoudende organische stoffen, zoals eiwitten (die cysteïne en methionine bevatten).
Als u de geur van rotte eieren in uw buurt of rond uw huis waarneemt, wordt dit waarschijnlijk veroorzaakt door waterstofsulfide (H₂S). H₂S is afkomstig van rioolzuiveringsinstallaties, rioleringssystemen en afvalwaterzuiveringsinstallaties. Het wordt ook wel rioolgas genoemd en is uiterst giftig voor mensen.
Indien uw wasmachine naar rotte eieren ruikt, controleer dan de watertoevoer van de machine en ledig de slangen voor een snelle remedie. De geur kan komen van de watertoegang of van een geblokkeerde afvoer.
H2S-gas is kleurloos, ontvlambaar, giftig en corrosief en valt op door zijn geur van rotte eieren.
De belangrijkste eigenschap van waterstofsulfide (H2S) is ongetwijfeld dat dit gas zelfs bij zeer lage concentraties (ppbv-niveau) reeds door de menselijke neus kan worden waargenomen en dat het geurkarakter veelal als zeer onaangenaam wordt ervaren ('rotte eierengeur').
H2S wordt gevormd door sulfaat. Het kan aanleiding geven tot geurhinder en corrosie. Onder anaërobe omstandigheden en in aanwezigheid van zwavelcomponenten, kan er competitie optreden tussen de methaaanvormende en de sulfaat reducerende bacteriën.
H2S (Zwavelwaterstof) is een kleurloos gas dat bij lage concentraties naar rotte eieren ruikt. Het ontstaat door rotting van organische resten. Het gas werkt in op het centrale zenuwstelsel en kan bij hoge concentraties direct dodelijk zijn.
Deze stoffen kunnen voorkomen in de aardbodem en dus ook in aardgas. Ook het rottingsproces van dood ongedierte kan waterstofsulfide (HS2) veroorzaken. Waterstofsulfide kan daarbij ook voorkomen in darmgassen, afvalwaterinstallaties en rioleringen. En op al deze manieren ook in een woning terechtkomen.
Hieronder een overzicht van de kleuren op de gasflessen:
Geel staat voor giftig en/of corrosief. Rood staat voor brandbaar. Lichtblauw staat voor oxiderend. Lichtgroen staat voor inert.
Acetyleen is een kleurloos gas met een opvallende, knoflookachtige geur. Het is iets lichter dan lucht en stijgt daarom eerder traag, maar het vormt een zeer explosief mengsel met lucht en ook met zuurstof.
Als je water mengt met geconcentreerd zwavelzuur gaat het spatten. Door het spatten krijg je het zuur gemakkelijk op je huid of in je ogen. Je huid prikt, het zwavelzuur brandt op je huid en alles raakt geïrriteerd. Als je het te lang laat zitten raken je huid en ogen zelfs onherstelbaar beschadigd.
Het inademen van SO3 dampen en/of de bijhorende zwavelzuurmist kan onmiddellijke ademnood veroorzaken en enkele uren nadien leiden tot longoedeem. Contact van zwavelzuur of oleum met de huid zal leiden tot ernstige brandwonden als niet snel wordt gespoeld met een overmaat aan water of met een absorptiemiddel.
Ook is er een belangrijke zin die ze vaak zeggen over zwavelzuur, namelijk 'zwavelzuur is het zuur dat nooit gedoopt mag worden'. Wat ze hier mee bedoelen is dat je nooit water bij zwavelzuur in hoge concentratie mag doen, aangezien dat het dan heel warm wordt en begint te spatten.
Het stinken van winden heeft te maken met een geringe hoeveelheid stinkende gassen. Dit zijn vaak zwavelverbindingen (rotte eieren) die vrijkomen bij de afbraak van bepaalde eiwitten. De samenstelling en de geur van het darmgas heeft onder andere te maken met de voeding en de darmflora.
De rotte eiergeur die u van het water of uit de kranen ruikt is het bijproduct van zwavel reducerende bacteriën. De bacterie creëert Waterstofsulfide, een gas dat ontstaat door het afbreken van organisch materiaal. Waterstofsulfide wordt ook wel rioolgas genoemd, vanwege de sterke stank.