Er zijn geen medicijnen die een conversiestoornis kunnen genezen. Wel zijn er medicijnen die bijvoorbeeld somberheid en angst, die samen kunnen voorkomen met de conversiestoornis, kunnen verminderen.
Jouw conversiestoornis kan op verschillende manieren worden behandeld. Een conversiestoornis kan worden behandeld door je huisarts, fysiotherapeut, neuroloog en/of psycholoog. Welke behandelaar en behandelvorm voor jou geschikt is, ligt aan jouw klachten en de oorzaak van jouw conversiestoornis.
Probeer stressvolle situaties zoveel mogelijk te vermijden en probeer zo regelmatig mogelijk te leven. Zoek contact met lotgenoten om over jouw stoornis te praten. Ga met je klachten naar de huisarts. Hij of zij kan jou doorverwijzen naar een neuroloog en/of psycholoog.
De oorzaak ligt in acute stress door angst of woede die de persoon niet kan verwerken. De spanning of angst is op dat moment zo hoog dat de hersenen bepaalde lichamelijke functies uitschakelt zodat de persoon deze stress niet meer ervaart. Het beeld doet daardoor vaak denken aan een neurologische aandoening.
Wat is een conversiestoornis? Bij een conversiestoornis zorgen uw hersenen ervoor dat sommige delen van het lichaam tijdelijk niet goed werken. U kunt verschillende klachten krijgen. U kunt bijvoorbeeld uw armen of benen niet meer bewegen, u verliest uw bewustzijn, of u krijgt problemen met praten, zien of horen.
Conversiestoornissen komen voor bij mannen en vrouwen van alle leeftijden, al komen ze meestal voor bij vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 39 jaar. De oorzaak van een conversiestoornis is onbekend, maar men denkt dat een combinatie van omgevings-, erfelijke en psychische factoren verantwoordelijk zijn.
Stress kan veel doen met het lichaam. Het kan zelfs voorkomen dat uitval van ledematen door stress wordt veroorzaakt. Dit wordt ook wel een conversiestoornis genoemd. Als er medisch onderzoek gedaan wordt naar de uitval, dan wordt er geen lichamelijke oorzaak gevonden.
De oorzaak van loopstoornissen kan neurologisch zijn, bijvoorbeeld door een klapvoet bij een hernia. Maar ook een slechte bloedcirculatie of een aandoening aan het evenwichtsorgaan kan leiden tot een verstoord looppatroon.
Bij een conversiestoornis gaat er iets mis met de signalen van de hersenen naar delen van het lichaam. U kunt bijvoorbeeld uw armen of benen niet meer bewegen, u verliest uw bewustzijn of u krijgt problemen met praten, slikken, zien of horen.
Bij een conversiestoornis zet je lichaam je psychische klachten om in lichamelijke klachten. Je kunt bijvoorbeeld plotseling niet meer praten, het lukt je niet meer om een arm te bewegen, je lichaam maakt onverwacht schokkende bewegingen of je spieren verslappen juist.
Bij een conversiestoornis zet het lichaam psychische klachten om in fysieke klachten; voornamelijk uitvalsverschijnselen. Conversie betekent letterlijk 'omzetten'. Mensen met deze stoornis hebben last van verschillende neurologische klachten waarvoor geen lichamelijke oorzaak is te vinden.
Sommige mensen met een conversiestoornis worden arbeidsongeschikt verklaard, terwijl van anderen juist verwacht wordt dat zij blijven werken. De druk om versneld of binnen een bepaalde tijd te re-integreren heeft regelmatig een averechts effect. Werk kan een belangrijke waarde zijn voor een patiënt.
Psychisch verzuim is een vorm van ziekteverzuim. Een medewerker is dan niet in staat om te werken vanwege psychische klachten. Denk bijvoorbeeld aan overspannenheid, een burn-out, een depressie of een angststoornis. Het duurt vaak langer voor de werknemer helemaal is hersteld bij psychische klachten dan gemiddeld.
Onder neurologische uitvalsverschijnselen verstaat men uitval van motoriek (verlamming), van het gevoel ('verdoofd gevoel') en van gehoor, gezichtsvermogen of spraak. De aard van het functieverlies hangt nauw samen met schade aan een specifiek deel van de hersenen (zie figuur).
Stress kan leiden tot psychische klachten zoals slaapproblemen en moeheid, somberheid en psychose. Ook kan je last krijgen van lichamelijke klachten, zoals hartkloppingen, een gejaagd gevoel, een hoge bloeddruk en veel zweten. Dit zijn signalen dat de stress te veel wordt of te lang duurt.
Je spieren spannen zich aan, vooral bij de nek- en schouders, voorhoofd, kaken en onderrug. Je ademhaling wordt sneller en de adembeweging komt vooral vanuit de borst. (Waardoor er druk op de borst kan ontstaan). De spijsvertering wordt stil gelegd, je lichaam gebruikt je energie vooral om te overleven.
Symptomen van chronische stress zijn slecht slapen, prikkelbaarheid, gespannenheid, de neiging om je terug te trekken, verminderde eetlust of net meer zin in zoet, humeurigheid en vermoeidheid. Ook ben je gevoeliger voor pijn.
ALS begint vaak met zwakke spieren in uw armen of benen. Het kan ook beginnen met problemen met slikken of praten. De eerste klachten zijn meestal niet zo duidelijk: U bent wat onhandig: u struikelt bijvoorbeeld vaker of u kunt knoopjes niet meer goed dichtmaken.
Inleiding. Het SOLK-traject is er voor kinderen en jongeren tussen de 8 en 18 jaar bij wie sprake is van chronische pijnklachten van het bewegingsapparaat, mogelijk in combinatie met chronische vermoeidheid of andere onvoldoende verklaarde klachten.
Bij een neurologische ziekte is sprake van veranderingen in de hersenen. Dit kan verschillende gevolgen hebben. Bijvoorbeeld voor het bewegen en het aansturen van de spieren, maar ook voor zaken als concentratie, geheugen, woordvinding en planning – dit noemen we cognitieve problemen.
De neuroloog of de huisarts stelt de diagnose FNS op basis van positieve aanwijzingen voor de diagnose FNS en onderscheidt de symptomen van andere neurologische aandoeningen. Het is een veel voorkomende aandoening. Naar schatting wordt de diagnose gesteld bij 5 tot 10% van de mensen die bij de neuroloog komen.
Bij een functionele neurologische stoornis heeft iemand problemen met zien, horen, praten en/of bewegen. Er gaat iets mis met de signalen van de hersenen naar delen van het lichaam. De klachten hebben vaak grote invloed op iemands dagelijks leven. Deze stoornis heette eerder ook wel conversiestoornis.
De somatisatiestoornis is een ernstige, chronische ziekte. Het uit zich onder andere in het hebben van vele lichamelijke klachten. Kenmerkend hierbij is dat patiënten met deze stoornis veel aandacht vragen voor de lichamelijke klachten en minder geneigd zijn te kijken naar andere beïnvloedende factoren.