Term die duidt op alles wat betrekking heeft op het externe gedeelte (of het oppervlak) van het lichaam of een structuur, of wat gericht is op de buitenzijde van het lichaam. Het perifere zenuwstelsel bijvoorbeeld is het gedeelte van het zenuwstelsel aan de buitenzijde van de hersenen en het ruggenmerg.
Gebied dat op grotere afstand ligt van een kerngebied en dat economische en financieel gezien minder belangrijk is.
Perifeer oedeem: dit betreft meestal de benen, voeten en enkels maar het kan ook voorkomen in de armen. Deze vorm van oedeem kan een teken zijn van problemen met de circulatie in het lichaam, lymfeklieren of de nieren.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen het centraal en het perifere zenuwstelsel. De hersenen en de ruggengraat vormen het centrale deel. Het perifere deel is de verbinding tussen het centrale stelsel, de spieren en de organen. Het bestaat uit zenuwen en kleine concentraties grijze stof.
Het bestaat uit 31 paar spinale zenuwen uit het ruggenmerg (nervi spinales), 12 paar hersenzenuwen uit de hersenstam (nervi craniales), 2 grensstrengen (splanchnische zenuwen) die links en rechts naast de wervelkolom liggen en hun bijbehorende zenuwcellen (zgn "ganglia") die tevens buiten het centrale zenuwstelsel ...
Zenuwpijn kan erger worden of pijnscheuten geven: bij aanraken, kou of wrijven. Probeer daarom de huid niet aan te raken, niet te wrijven en te voorkomen dat de huid koud wordt. Sommige mensen vinden het wel prettig om de pijnlijke plek warm te maken of juist koud. Dat kan helpen om de pijn minder te maken.
Het herstel van de zenuw kan echter nog weken, maanden en zelfs wel meer dan een jaar duren. De duur van het herstel is afhankelijk van de afstand van het letsel tot de spier of huid die de zenuw verzorgt. De groei van een zenuw bedraagt ongeveer 1 mm per dag.
Perifere neuropathische pijn is een moeilijke term voor ziektes van lange zenuwen naar de benen en de armen. Het woord perifeer staat voor handen en voeten. Deze neuropathie veroorzaakt o.a. pijn en doofheid in handen en voeten en ook gevoelloosheid.
Het perifere zenuwstelsel heeft twee soorten zenuwen: motorische en sensorische zenuwen. De motorische zenuwen geven informatie vanuit je hersenen door aan je spieren. Motorische zenuwen sturen dus spieren aan. De sensorische zenuwen geven juist informatie door vanuit je lichaam aan je hersenen.
Bij perifeer zenuwletsel zijn er zenuwen beschadigd uit het perifere zenuwstelsel. Zenuwen kunnen beschadigd raken. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren als u zich per ongeluk snijdt of klem komt te zitten. Andere oorzaken zijn een ontsteking of bestraling.
Bij ontstekingsprocessen zullen weefselontstekingsmediatoren (histamine) de capillairen meer doorlaatbaar maken, waardoor vocht zal uittreden uit de bloedbaan. Bij een verhoogde veneuze druk zal de capillaire druk toenemen, waardoor de capillaire doorlaatbaarheid toeneemt en oedeem in de benen ontstaat.
Van sommige soorten thee, zoals paardenbloem, paardenstaart, brandnetel en peterselie, is bekend dat ze het lichaam overtollige vloeistoffen verwijderen door te plassen, vergelijkbaar met de werking van diuretica of waterpillen.
Bij vochtophoping houdt het lichaam te veel vocht vast waardoor zwelling ontstaat van, met name de benen, handen en buik. De zwelling ontstaat doordat het vocht op die plaats niet via de bloedsomloop kan worden afgevoerd. Vochtophoping kan onschuldig zijn, maar het kan ook wijzen op een hartziekte zoals hartfalen.
Het perifeer zenuwstelsel is het zenuwstelsel dat buiten het centrale zenuwstelse ligt.
De kenmerken van de periferie:
Levert met name grondstoffen en (goedkope) arbeidskracht; Blijft economisch achter op de rest van de wereld.
Naast ALS bestaan er 2 ziektes die veel op ALS lijken, namelijk PSMA (Progressieve Spinale Musculaire Atrofie) en PLS (Primaire Laterale Sclerose). Deze kunnen overgaan in ALS. Ook hierbij worden de spieren steeds zwakker of spastisch. Het verloop van de ziekten verschilt per persoon.
Hoewel de symptomen van perifere neuropathie ongemak en verlies van functie kunnen veroorzaken, zijn er aanwijzingen dat perifere neuropathie in de loop van de tijd verbetert. Behandeling door een fysiotherapeut kan de symptomen verminderen en iemands kwaliteit van leven verbeteren.
Een neuropathie kan ook de autonome functies aantasten, met als gevolg verlaagde bloeddruk, spijsverteringsstoornissen, urineverlies, zweten, impotentie,... . Ten slotte kan ook de huid wondjes vertonen omdat de zenuwaantasting de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen verhindert.
Het is dus goed mogelijk dat niet alle symptomen optreden. Enkele voorbeelden van lichamelijke klachten (pijnklachten door stress) die als gevolg van stress kunnen optreden: Neuropatische pijn; Pijn in het middenrif of de longen.
Pijn in de benen kan verschillende oorzaken hebben. Er kan gedacht worden aan gewrichten, spataderen en oedeemvorming, maar de meest voorkomende oorzaak is spierspanning. Bovendien kan spierspanning de voorheen genoemde aandoeningen veroorzaken. Spierspanning komt wanneer de spieren in de benen overbelast zijn.
Symptomen neuropathie in de voet
Een doof gevoel of tintelingen. Scherpe, stekende pijn in de voet. Een branderig gevoel in de voet. Overgevoeligheid: aanrakingen die normaal gesproken geen pijn doen, doen nu wel pijn.
Een gebrek aan vitamine B12 kan je zenuwcellen verslechteren, wat tot tintelingen in je voeten en handen leidt. Ook een brandend gevoel of zenuwpijn kunnen op een tekort wijzen. Zonder de bescherming van vitamine B12, kunnen de zenuwen in je ruggenmerg verdoofd raken waardoor je je duizelig voelt en begint te wankelen.
B-vitamines (met name B1, B6, B11/foliumzuur en B12) helpen bij de aanmaak van de signaalstoffen tussen de zenuwcellen en ze houden de myelineschede (vettige omhulsel rond de zenuwcellen) in stand. Je kunt je dan ook voorstellen dat bij een ernstig tekort aan B-vitamines problemen kunnen ontstaan met het zenuwstelsel.
Welke medicijnen worden gebruikt bij zenuwpijn? Tricyclische antidepressiva regelen in de hersenen de hoeveelheid serotonine en noradrenaline, twee van nature voorkomende stoffen die een rol spelen bij stemming en emoties. Tricyclische antidepressiva worden oorspronkelijk dan ook gebruikt als medicijn tegen depressie.