Passiveren is een oppervlaktebewerkingstechniek, die meestal volgt na het beitsen en spoelen, waarbij het oppervlak van een voorwerp wordt voorzien van een passieve deklaag. Het resultaat van het passiveerproces is meestal een zilvergrijs oppervlak.
Passiveren is een oppervlaktebehandeling bij metalen waarbij het materiaal behandeld wordt met een zuur (salpeterzuur) en het vervolgens onder hoge druk wordt gereinigd. Doel is het natuurlijke oxidelaagje (weer) te laten ontstaan op het schone, wat fijnruwe oppervlak.
De reden dat je roestvaststaal na het lassen moet beitsen komt doordat er corrosie kan ontstaan bij het oppervlak waar gelast is. Zoals eerder is vermeld, wordt er gewerkt met zeer hoge temperaturen tijdens het lassen. Door de hitte wordt de beschermende laag van het roestvast staal vernietigd.
Het effect van RVS beitsen en passiveren
Door de behandeling van het roestvaststaal met fluorwaterstof en salpeterzuur gevolgd door een grondige hogedrukreiniging, wordt deze oxidelaag weer hersteld en wordt het roestvaststaal weer passief. Dit is een behandeling die eigenlijk altijd moet plaatsvinden.
GEEL PASSIVEREN
Bij een gele passivering (dickschicht) wordt er een dikkere laag op de zinklaag aangebracht dan bij blauw passiveren. Deze passivering bevat geen chroom VI en heeft een betere corrosiewerendheid.
PASSIVERING: BLAUW OF DICKSCHICHT
Ter bescherming tegen zink corrosie moet de elektrolytisch aangebrachte zinklaag na het verzinken een nabehandeling ondergaan. Dit wordt blauw passiveren (blank) genoemd en heeft uitstekende corrosie werende eigenschappen.
Passiveren is een procedé waarbij we elektrolytisch verzinkt staal voorzien van een specifieke beschermlaag (blank/blauw, geel of zwart passiveren).
Het verschil tussen beitsen en passiveren is de werking op het roestvast stalen oppervlak. Bij het beitsen worden de lasnaden, verkleuringen en andere oneffenheden op het oppervlak verwijderd met zeer agressieve zuren, terwijl bij het passiveren de beschermlaag wordt hersteld met behulp van een salpeterzuuroplossing.
Verschillen tussen RVS 304 en 316
Het grote verschil tussen 304 en 316 materiaal zit in de samenstelling. RVS 316 bevat namelijk 2% molybdeen waardoor het materiaal beter bestand is tegen spleet- en spanningscorrosie en putcorrosie. Het molybdeen in de legering maakt 316 ongevoeliger tegen chloriden.
Roestvaststaal wordt meestal gelast met smeltlassen onder de bescherming van gas. De processen zijn dan TIG en MIG/MAG. Roestvaststaal wordt overwegend gelast met gelijkstroom. De volgende zaken dient de lasser bij het lassen van roestvaststaal goed in acht te nemen.
Hoe polijst ik krassen op rvs? Afhankelijk van de diepte van de krassen kun je ze het beste eerst wegschuren met schuurvellen of schuurschijven. Doe dit minimaal tot korrel 400 of fijner. Vervolgens kun je gaan polijsten met een rvs polijstset, om daarmee het rvs naar een hoogglans resultaat te brengen.
Bij beitsen wordt een roestvast staaloppervlak bewerkt met een zogenaamd beitsmiddel. Dit bestaat uit salpeterzuur en waterstoffluoride. Het effect ervan is dat carbides en ijzerdeeltjes als het ware 'weggegeten' worden.
Na het fabricageproces is het oppervlak van aluminium veelal vervuild met vet, olie, atmosferische vervuilingen en mogelijk initiële corrosie (aluminium oxides). Om dit te verwijderen is ontvetten en beitsen noodzakelijk.
Beitsen is het behandelen van metalen met een agressief middel waarbij het metaaloppervlak wordt aangetast met het doel dit te reinigen. Bij etsen is er sprake van een langere blootstelling aan het middel, vindt een diepere inwerking plaats en wordt meer materiaal weggenomen.
In tegenstelling tot beitsen veroorzaakt elektrolytisch reinigen geen verruwing van het staaloppervlak, maar maakt het eerder gladder. Er wordt een 12V gelijkstroombron, die verschillende stroomsterktes kan leveren, zodanig verbonden met het roestvast staal dat het staal de anode wordt.
Bij het elektrolytisch polijsten worden alle eventuele verontreinigingen uit het oppervlak opgelost en wordt het oppervlak extreem passief. In vergelijking met een mechanisch gepolijst oppervlak is een elektrolytisch gepolijst oppervlak veel schoner en passiever.
Een tweede grote vijand van RVS zijn aerosolen. Dit zijn kleine druppeltjes zeewater die zout en chloriden bevatten. Deze verontreiniging komt meestal voor in kuststreken leidt tot zeer plaatselijke aantastingen en putcorrosie. Strooizout heeft hetzelfde effect op RVS constructies langs autowegen.
RVS heeft als nadeel dat de kostprijs veel hoger ligt. RVS kan relatief veel nikkel bevatten. In het veel gebruikte RVS304 zit bijvoorbeeld 8 - 10,5 % nikkel. Nikkel is vele malen duurder dan staal en de prijs van RVS wordt dus grotendeels bepaald door de nikkelprijzen.
Chloor en RVS
RVS heeft één duidelijke zwakheid en dat is de slechte corosie weerstand tegen chloor. Heel veel stoffen waar chloor in zit, b.v. keukenzout (natriumchloride/pekel), zoutzuur, magnesiumchloride, chloorbleekloog ( natriumhypochloriet) en nog vele andere producten waar chloor in zit tasten RVS aan.
Beitsen is het aanbrengen van een gekleurde, transparante of dekkende laag op hout. In tegenstelling tot vernis of lakverf, is beits dunner en dringt het deels in het hout door. Beits wordt aangebracht om het hout te kleuren en te beschermen.
Wanneer in de metaalindustrie gesproken wordt over galvaniseren of galvanisatie, wordt meestal gedoeld op het aanbrengen van een dun laagje zink op metaal met behulp van elektrische spanning. Dit proces wordt daarom ook wel elektrolytisch verzinken genoemd.
Een van de grootste verschillen tussen elektrolytisch en thermisch verzinken is de opgebrachte laagdikte na verzinken. Tijdens het thermische proces ontstaat er een legering van zink en staal. Deze laag is dikker dan de deklaag bij elektrolytisch verzinken.
Het fosfateren geeft een matzwarte oxidelaag op bouten, moeren, ringen en andere onderdelen, zoals de stangen van de hoogteregeling, de stabilisatorstang etc. Het is een methode die al in het begin van de 20e eeuw werd toegepast, vooral op wapens, en in de loop van de jaren is verbeterd.