Vaak is het asfalt van een fietsstrook rood. De rode kleur heeft geen wettelijke betekenis. Wanneer de strook alleen rood is, (in Nederland: zonder fietssymbool), dan wordt de strook officieel fietssuggestiestrook genoemd, en kunnen andere voertuigen er ook gebruik van maken.
Door de rode kleur valt het onderscheid tussen de autorijbaan en de fietsstrook extra op. Dat zorgt voor meer duidelijkheid voor de weggebruiker en dus voor meer veiligheid. Er is overigens geen wet die bepaalt dat het fietspad een (rode) kleur moet hebben.
Bij de onderbroken rode fietspaden bij wegen van rechts heeft als het verkeer van rechts voorrang.
Dit is bijvoorbeeld het geval bij aanliggende fietssuggestiestroken. In deze gevallen is het wenselijk om het rode asfalt en het traditionele asfalt van de rijbaan warm in warm aan te brengen om het risico op voortijdige schade ter plaatse van de naad zoveel mogelijk te beperken.
De rode kleur van fietspaden is iets dat vooral in Nederland en Vlaanderen voorkomt. Het eerste rode fietspad werd in Tilburg gelegd in 1980.
Een vrijliggend fietspad is een pad dat alleen geschikt is voor fietsverkeer. Ook snorfietsers mogen gebruik maken van een vrijliggend fietspad. Nederland staat bekend om zijn vele fietspaden. Een fietspad geldt niet als rijbaan, wanneer er geen voetpad is dan mogen voetgangers gebruik maken van het fietspad.
Auto's mogen niet parkeren of stilstaan op een fietsstrook. Als er een doorgetrokken lijn langs de fietsstrook ligt, mogen auto's hier niet rijden. De fietsstrook is bestemd voor fietsers. U mag uw auto hier niet laten stilstaan.
Kleurstoffen. Rijden op klinkers is natuurlijk een stuk minder lekker dan op asfalt. Daarom is gekozen voor een gele laag. “De gele kleur van het asfalt wordt gemaakt door een kleurstof toe te voegen aan het asfalt”, volgens Rob Nieuwschepen van stadsontwikkeling gemeente Rotterdam.
Vrijliggende fietspaden maken geen onderdeel uit van de rijbaan waar auto's op rijden. Dat is anders in het geval van een fietsstrook. De regels van fietsstroken hangen af van de belijning. Freek: "Een fietsstrook is te herkennen aan het fietssymbool op het wegdek.
Vrijliggende fietspaden zijn geen onderdeel van de rijbaan. Fietsstroken zijn dat wel. Je hebt ze in drie soorten: fietsstroken met doorgetrokken streep, met onderbroken streep en zogenaamde fietssuggestiestroken. De eerste twee zijn voorzien van een op de weg geschilderd fietssymbool.
Bestuurders zijn alle weggebruikers, behalve voetgangers. Dus een fietser die links afslaat, moet een auto die dicht achterop komt en rechtdoor gaat, voor laten gaan.
Je bent verplicht om het fietspad te gebruiken als er een is en het berijdbaar is. Het fietspad kan één of twee rijrichtingen hebben. Als het maar één rijrichting heeft, mag je het niet tegen de rijrichting gebruiken. Het is dan bedoeld voor de fietsers voor wie het rechts in de rijrichting ligt.
Aangezien het een onderdeel van de rijbaan is, mag je er met de auto over rijden en mag je zelfs stilstaan of parkeren op een fietssuggestiestrook. Tenminste, als er geen bruikbare berm is, door verkeersborden geen parkeerverbod is en als de weg niet is onderverdeeld in rijstroken.
Een fietssuggestiestrook is geen fietspad! Fietssuggestiestroken worden aan de zijkant van de weg aangebracht in een andere kleur dan de rijbaan (grijs, groen, oker of rood) of in andere materialen gemaakt. Soms zie je ook fietspictogrammen op de grond.
Ze mogen op het fietspad rijden op wegen waar de maximaal toegelaten snelheid 50 km/u is. Maar ze moeten op het fietspad op wegen waar het verkeer sneller mag dan 50 km/u. Het spreekt voor zich dat ze de andere weggebruikers niet in gevaar mogen brengen.
Vaak is het asfalt van een fietsstrook rood. De rode kleur heeft geen wettelijke betekenis. Wanneer de strook alleen rood is, (in Nederland: zonder fietssymbool), dan wordt de strook officieel fietssuggestiestrook genoemd, en kunnen andere voertuigen er ook gebruik van maken.
1. Asfalt is veel duurder dan tegels en klinkers.
De toepassing van klinkers had meerdere redenen. De klinker, in combinatie met asfalt voor de straat, geeft een duidelijke scheiding aan tussen de verschillende functies zoals rijbaan auto's, parkeren en stoep voor voetgangers. Dit maakt het veiliger om 'over straat' te lopen of fietsen.
Afhankelijk of je asfalt teerhoudend of niet is, verschilt de prijs. Eén ton niet-teerhoudend asfalt afvoeren, kost zo'n 5 à 10 euro. Voor teerhoudend asfalt betaal je snel 30 à 50 euro.
De openbare weg is precies wat het zegt: weg die voor iedereen openbaar is. Daaronder vallen autowegen en fietspaden, maar ook bermen en trottoirs. Dat wil dus zeggen dat alleen wegen en paden op eigen terrein niet onder de openbare weg vallen.
Aanliggend betekent dat het fietspad naast de rijbaan ligt en de buffer tussen de twee minder dan één meter bedraagt. We geven expliciet de voorkeur aan een fietspad dat iets hoger ligt dan de rijbaan.
U kunt een verplicht fiets- en bromfietspad herkennen aan een blauw rond bord met een fiets en een brommer erop. Op een onverplicht fietspad (blauw rechthoekig bord met witte tekst 'Fietspad') verboden voor brom- en snorfietsen. Snorfietsen met een electromotor mogen wel gebruik maken van het onverplicht fietspad.
Met een klasse A moet je op het fietspad rijden. Met een klasse B mag je op het fietspad rijden waar de snelheid beperkt is tot 50 km/u. Je mag evenwel de fietsers hierbij niet hinderen. Op andere wegen moet je het fietspad gebruiken tenzij dit anders aangegeven wordt door verkeersborden.
Plaats waar je mag fietsen (artikel 5 Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens 1990) Fietsers gebruiken het verplichte fietspad of het fiets/bromfietspad. Zij gebruiken de rijbaan indien een verplicht fietspad of een fiets/bromfietspad ontbreekt. Zij mogen het onverplichte fietspad gebruiken.