Je vliezen kunnen breken op verschillende momenten voor of tijdens de bevalling. Soms breken de vliezen spontaan voordat de weeën komen en soms tijdens de bevalling pas.
De vliezen breken meestal 's nachts. Je merkt dit doordat je opeens vocht verliest. Soms is het zoveel vocht dat je het meteen zeker weet dat de vliezen zijn gebroken. Maar soms is het lastig om te weten of het vocht dat je verliest afscheiding, urine of vruchtwater is.
Het kan zijn dat je een klein beetje water verliest of net heel veel. Sommige vrouwen voelen een soort van 'plop', terwijl anderen water verliezen bij elke beweging die ze maken. De manier waarop het water eruit komt, hangt af van de positie van je baby.
24 uur na het breken van de vliezen zal ook een kweek van de vagina worden afgenomen met een wattenstokje om te onderzoeken of er risicovolle bacteriën aanwezig zijn. Als je meer dan 24 uur gebroken vliezen hebt, moet de bevalling in het ziekenhuis plaatsvinden.
Je kunt een plons vruchtwater verliezen of slechts een paar druppels. Kenmerkend van gebroken vliezen is dat je druppels of scheutjes vocht blijft verliezen. Vruchtwater kan helder, zoals kraanwater of groen/geel zijn. Om de kleur goed te beoordelen, kun je het beste een kraamverband uit je kraampakket in doen.
Ingedaald hoofdje
Als het hoofdje nog niet goed was ingedaald, dan is dit aan je verteld. Wanneer je vliezen breken en het hoofdje is nog niet (goed genoeg) ingedaald, dan is het belangrijk om direct de verloskundige te bellen en te gaan liggen. We komen dan langs om te controleren of het hoofdje goed is ingedaald.
Het breken van vliezen zelf voel je niet. Wel kun je merken dat je iets warms en nats tussen je benen voelt. Alsof je een klein beetje urine verliest terwijl je sport of lacht. Dat vocht kan in kleine beetjes komen en misschien denk je in het begin niet eens aan gebroken vliezen en vruchtwater.
Kom naar het ziekenhuis als je gedurende 1 uur om de 4 à 5 minuten weeên hebt. Of als: je vaginaal bloed verliest. je vruchtwater verliest, ook al heb je nog geen weeën.
Het grootste verschil: afscheiding is slijmerig en plakkerig, terwijl vruchtwater juist waterig is. Afscheiding blijft tussen je vingers plakken, terwijl vruchtwater al snel verdampt. Ook is afscheiding vaak reukloos of ruikt het een klein beetje zurig, terwijl vruchtwater juist zoetig ruikt.
Vruchtwater ruikt wat weeïg of zoet. Wanneer de baby in het vruchtwater heeft gepoept heeft het een groene kleur (als erwtensoep), maar geen andere geur. We noemen het dan meconiumhoudend vruchtwater. Meconium is de eerste ontlasting van de baby en bestaat uit vetten en donshaartjes, er zitten nog geen bacteriën in.
Vruchtwater: 800 g
Het volume van het vruchtwater neemt toe naarmate de zwangerschap vordert. Op 16 weken bedraagt het volume vruchtwater 150 ml, na 7 maanden 1.000 tot 1.500 ml en op 37 tot 40 weken 700 tot 800 ml.
Als wij de vliezen breken doet dit geen pijn. Je voelt alleen een beetje warm water lopen. Ook daarna maak je steeds opnieuw vruchtwater aan, zodat je kindje nooit 'droog' ligt. Als je nog geen sterke weeën hebt mag je niet in bad, vanwege de kans op infectie.
Het vruchtwater kan ook met kleine beetjes vrijkomen, of in een geleidelijke, langzame stroom, of met slechts enkele druppels per keer. Zeker als de vliezen hoger in de baarmoeder zijn gescheurd, hoef je de 'golf' niet erg te merken.
Vruchtwater is over het algemeen een heldere, witte of roze vloeistof, maar het kan ook witte vlokjes (vernix) bevatten. Je kan vruchtwater niet ophouden zoals urine en het ruikt zoetig. Vruchtwater verlies je continu.
In 10% van de gevallen begint de bevalling met het spontaan breken van de vliezen. In ongeveer 70% van de gevallen komen de weeën daarna binnen 24 uur spontaan op gang. Als je vliezen langer dan 24 uur gebroken zijn spreken we van 'langdurig gebroken vliezen'.
Sommige artsen adviseren om geen seks meer te hebben in de laatste maand van de zwangerschap, omdat de vliezen dan elk moment kunnen breken. Andere artsen zeggen dat seks in de laatste maand juist wel kan. Er wordt vaak gezegd dat sperma het hormoon prostaglandine bevat, wat de bevalling kan opwekken.
De adrenaline concentratie zal namelijk stijgen bij, onder andere; pijn, stress, angst en onrust. Dus ook wanneer de omgeving als niet rustig en/of veilig genoeg ervaren wordt. Dat is dan ook de reden dat de meeste bevallingen 's avonds of 's nachts starten.
De slijmprop kan gepaard gaan met een klein beetje bloedverlies. Dit zit vaak vermengd in de slijmprop en kan rood of bruin zijn. Verlies je naast de slijmprop helderrood bloed? Dan is het goed om contact op te nemen met jouw verloskundige.
Het maakt voor de bevalling niet uit of een kindje al voor, of pas tijdens de weeën indaalt. Het is wel van belang als de vliezen breken. Als het hoofdje níet is ingedaald is er nog ruimte tussen het hoofdje en het bekken en zou er met het breken van de vliezen een navelstreng voor de hoofdje kunnen zakken.
Meestal begint de bevalling met weeën. Soms doen die weeën meteen al pijn en volgen ze elkaar al snel op. Maar meestal zijn ze in het begin nog kort, onregelmatig en niet zo pijnlijk. Vaak kun je gewoon doorgaan met waarmee je bezig bent.
Er zijn drie belangrijke voortekenen van het begin van de naderende bevalling: Het begin van de weeën. Verlies van slijmprop. Vliezen breken.
Als er geen grote golven komen twijfel je soms ook of het vruchtwater is of toch urine. Het duidelijkste verschil hiertussen is de geur. Je herkent vruchtwater, omdat het zoetig ruikt. En je kunt het niet stoppen, zoals je dat meestal bij plassen wel kan.
De afvalstoffen van het gedronken vruchtwater, met daarin dode cellen, lanugo en darmsappen hopen zich allemaal op in het spijsverteringskanaal van je baby. Dit resulteert dus in meconium poep, wat je baby ook al loost in de buik tijdens de zwangerschap.
Een tekort aan vruchtwater (oligohydramnion) kan verschillende oorzaken hebben, bijvoorbeeld omdat de vliezen zijn gebroken, door serotiniteit (als de zwangerschap te lang duurt) of als de foetus niet genoeg urine aanmaakt (door niet goed aangelegde nieren of omdat de urine niet door de plasbuis kan).