Wat zijn de gevolgen van te veel chloride? Een te hoge inname van zout kan leiden tot ongewenste effecten op jee gezondheid. Het belangrijkste risico is een hoge bloeddruk. Algemeen wordt aangenomen dat de gezondheidseffecten van zout gerelateerd zijn aan natrium.
Een verhoogd chloride komt voor bij uitdroging.Het kan ook wijzen op een zogeheten metabole acidose waarbij het lichaam basen verliest wat leidt tot een zure toestand van het bloed. Ook bij hyperventilatie (te snel ademen) wat leidt tot een zogeheten respiratoire alkalose kan het chloridegehalte licht verhoogd zijn.
Hoge chloridegehaltes (hyperchloremie) kunnen een teken zijn van: Uitdroging.Nierziekte.Metabole acidose, een aandoening waarbij u te veel zuur in uw bloed heeft .
Bij gezonde mensen is het chloride gehalte in bloed ongeveer 100 mmol/l (tussen 97 en 107 mmol/l). Het gehalte chloride in urine varieert sterk en is afhankelijk van dieet en leeftijd. Verhoogd Een verhoogd chloride komt voor bij uitdroging.
Ook chloor (chloride) meten we vaak om vast te stellen of de water- en zouthuishouding in het lichaam in orde is. Chloride is een elektrolyt, een negatief geladen ion dat samenwerkt met andere elektrolyten zoals natrium, kalium en bicarbonaat (alle geladen ionen).
Zout is een belangrijke bron van chloride in onze voeding. Te veel zout kan leiden tot een hoge bloeddruk. Een hoge bloeddruk verhoogt de kans op hart- en vaatziekten.
Veel mensen merken geen symptomen op, tenzij ze een zeer hoog of zeer laag chloridegehalte in hun bloed hebben. Uitdroging, vochtverlies of een hoog natriumgehalte in het bloed kunnen worden opgemerkt. U kunt andere vormen van vochtverlies ervaren, zoals diarree of braken.
Enkele medicijnen die het chloridegehalte kunnen verhogen, zijn: Cortison (gebruikt om pijn en ontstekingen te verlichten)Oestrogeen .
Chloride, ook wel chloor genoemd, is een essentieel mineraal voor het menselijk lichaam. Dat betekent dat het lichaam het nodig heeft om gezond te blijven. De meeste mensen zullen chloride kennen als een onderdeel van natriumchloride (keukenzout).
Het ontstaat wanneer een elektrische neutraal atoom van chloor één elektron opneemt. De zouten van zoutzuur HCl worden ook chloriden genoemd. Een voorbeeld hiervan is keukenzout of natriumchloride NaCl. Keukenzout lost in water op en vormt dan Na+ en Cl− ionen.
Een dieet met veel zout kan leiden tot een overmatige inname van natriumchloride, wat geassocieerd wordt met een verhoogde bloeddruk. Symptomen van toxiciteit: Spierzwakte . Hoge bloeddruk.
Schade door chloride ontstaat doordat de wapening roest door te hoge concentraties chloriden in het beton. Chloride breekt de passiveringslaag op de wapening van het omliggende beton af. Dat kan zeer plaatselijk zijn. Hierdoor ontstaat zogenaamde putcorrosie.
Een stijging van positief geladen plasma-eiwitten kan de anion gap verkleinen. Verhoogde positief geladen eiwitten worden gecompenseerd door een compenserende toename van negatief geladen ionen, voornamelijk chloride. Naarmate chloride stijgt, daalt de berekende anion gap.
Nadat het bloed is afgenomen, worden de buisjes met bloed in een laboratorium onderzocht en vergeleken met een aantal standaard bloedwaarden. Dit houdt in dat er gekeken wordt of bestanddelen in je bloed binnen vastgestelde grenzen vallen. Als dit niet zo is, dan spreek je van afwijkende bloedwaarden.
Het chloride-ion is het negatief geladen ion Cl−. Het ontstaat wanneer een neutraal atoom van het element chloor één elektron opneemt. De zouten van waterstofchloride (HCl) worden eveneens chloriden genoemd. Een voorbeeld hiervan is keukenzout of natriumchloride met de formule NaCl.
Het zou het bleekmiddel in wit keukenzout zijn dat de bloeddruk verhoogt, niet het zout zelf. Daarom moet je volgens hem ongebleekt himalayazout of keltisch zeezout gebruiken, die je bloeddruk zelfs zouden verlagen (1).
De jaargemiddelde chloridenorm bedraagt voor zowel drinkwater als in te nemen oppervlaktewater voor de drinkwaterproductie 150 mg/l. Deze norm is bedrijfstechnisch onderbouwd (corrosie), maar werd in de praktijk verschillend toegepast, van harde norm tot flexibel, van jaargemiddeld tot momentaan.
Toepassingen. Verbindingen van chloor in de oxidatietoestand +1 of hoger, zoals in natriumhypochloriet, worden veel gebruikt bij het zuiveren van water, en als ontsmettingsmiddel. Daarnaast is chloorgas een veelgebruikte grondstof in de chemische industrie voor de productie van een breed scala aan producten.
Chloride is een elektrolyt die helpt de vloeistofniveaus van het lichaam te handhaven. Er zijn geen specifieke symptomen van hyperchloremie. Enkele symptomen van elektrolytonevenwichtigheden zijn echter diarree, braken, vermoeidheid en uitdroging . Hyperchloremie kan zich ontwikkelen door uitdroging.
Wat u kunt doen bij hyperchloremie:
Zorg dat u goed gehydrateerd blijft als u hyperchloremie heeft . Drink elke 24 uur twee tot drie liter vocht, tenzij u anders is geïnstrueerd. Vermijd cafeïne en alcohol, omdat deze elektrolytstoornissen kunnen veroorzaken.
Hyperchloremie is een elektrolytstoornis waarbij er een verhoogd niveau van chloride-ionen in het bloed is. Het normale serumbereik voor chloride is 96 tot 106 mEq/L, daarom duiden chlorideniveaus van 110 mEq/L of hoger meestal op nierdisfunctie, aangezien het een regulator is van de chlorideconcentratie.
Resultaten: Na correctie voor leeftijd, BMI, roken, alcoholgebruik, groene theegebruik en bloeddrukverlagende medicatie, leidde koffieconsumptie tot een significante toename van de serumchloridewaarden (p voor trend = 0,001) bij mannen met het ND2-237Leu-genotype .
Chloride is een van de elektrolyten in uw bloed . Chloridebloedtesten controleren of u de juiste hoeveelheid chloride in uw bloed hebt om gezond te zijn. Veel factoren kunnen een abnormaal chloridegehalte in uw bloed veroorzaken, waaronder uitdroging, braken en bepaalde medische aandoeningen.
De hoeveelheid chloride in uw bloed wordt gemeten als een concentratie — de hoeveelheid chloride in milli-equivalenten (mEq) per liter (L). De normale referentiebereiken voor bloedchloride staan hieronder. Waarden onder het juiste referentiebereik kunnen duiden op hypochloremie: volwassenen: 98–106 mEq/L . kinderen: 90–110 mEq/L .