Tijd verliezen
Hij legt uit dat het slingeren wat de coureurs nu doen de meest efficiënte manier is, omdat de F1-coureurs maximaal 150 kilometer per uur mogen rijden en geen afstand willen verliezen. Omdat de coureurs nooit harder mogen en ook niet mogen inlopen zal bijremmen alleen maar tijdverlies opleveren.
Een bandenwisselaar krijgt bijna € 300.000 per jaar, evenals de 'fuel engineer', weet Nieuwsblad te melden. Voor iedere gewonnen race zijn er bonussen te verdienen. Voor een teamleider is dit ruim € 4200, gevolgd door de bandenwisselaars met € 2100.
Door zoveel mogelijk downforce te creëren kun je de wagen harder laten rijden en stuurt deze makkelijker door de bochten. De nieuwe F1 wagens liggen nu een stuk lager op de weg, waardoor de bodem van de auto tegen de weg aan gedrukt wordt. Dit is dus de oorzaak van porpoising.
Een stint is het aantal rondes dat een coureur binnen een bepaalde periode rijdt, bijvoorbeeld de rondes tussen of voor een pitstop. De coureurs moeten tijdens de race binnen deze witte belijning op de baan blijven.
Deze zijn gekoppeld aan kleuren: een 'paarse sector' betekent dat de coureur de snelste tijd van alle deelnemers heeft gereden in die betreffende sector in de huidige sessie.
Tijdens de race zie je een paars klokje voor iemands naam staan. Dit betekent dat die coureur momenteel de snelste raceronde heeft gereden.
De DRS kan door een coureur geactiveerd worden zodra dit is toegestaan door de race-directie. Feitelijk kan dit ook automatisch maar alleen als de achterliggende bolide binnen een seconde van zijn voorganger rijdt.
Flat spot. Op een flat spot, een kale plek, is het rubber van de band meer afgesleten. De handelbaarheid van de wagen verslechtert als gevolg hiervan. Een flat spot kan ontstaan door te spinnen of de remmen te blokkeren.
In 1946 werd de FIA opgericht (Federation Internationale de l'Automobile). Deze FIA vond het maar niets dat de racewagens die aan de Grand Prix meededen zich aan geen enkele regels meer hoefden te houden. Zij besloten dat er weer een nieuwe “formule” moest komen en er werd voor het eerst gesproken over de “Formule 1”.
Een Formule 1-monteur moet het doen met een salaris tussen de 35.000 en 70.000 euro per jaar.
Het salaris van de pitcrew
Een Formule 1-monteur verdient gemiddeld tussen de 35.000 en 70.000 euro per jaar, afhankelijk van de functie. Helmaal geen slecht bedrag natuurlijk, maar er komt wel een hoge druk bij kijken.
Om dus te controleren of elke auto hieraan voldoet worden dus zowel de auto als de coureur gewogen . Een coureur kan tijdens het racen ongeveer 3 liter aan vocht kwijt raken – zo'n 5% van zijn totale gewicht. Dit is de reden waarom je coureurs nog voor het drinken zich ziet melden bij de weegschaal.
Een aantal voorbeelden van onderdelen zijn: het stuur (± 55.000 euro), een setje banden (1.500 tot 2.000 euro), een hydraulisch systeem (160.000 tot 200.000 euro), transmissie (± 210.000 euro), koelsysteem (± 180.000 euro) en het hele bodywerk van de Formule 1-auto, meestal gemaakt van het lichtgewicht materiaal carbon ...
Zoveel vocht verliest een autocoureur als Max Verstappen tijdens een Formule 1-wedstrijd. Max Verstappen won voor een vierde keer een Formule 1-race in dit seizoen. En voor de tweede maal op rij verloor hij rond de 3 kilo aan gewicht tijdens de race. Het waren dan ook twee warme races.
Witte band: de hardste van de drie. Op rode en gele banden kan je een sneller rondje rijden, maar op de witte band kan je het meest lang doorrijden.
De reden waarom Lewis Hamilton voor een knalgele helm heeft gekozen, is omdat de Brit de fans een handje wil helpen. Op deze manier kunnen de auto's van ploegmaat George Russell en die van Hamilton beter uit elkaar worden gehouden.
Deze sessie wordt door alle teams vrijwel altijd benut voor de 'longruns'; een reeks van een rondjes achter elkaar, vaak met een volle tank. Wie dan van alle coureurs de rondetijden over pakweg 10 of 15 achtereenvolgende rondjes bijhoudt, heeft een aardig beeld van de race pace.
Formule 1-auto's zijn uitgerust met een halfautomatische versnellingsbak. De coureur verandert de gekozen versnelling door middel van "flippers" achter het stuur. De aandrijving is op de achterwielen.
De rijder drukt op een knop op zijn stuur en daardoor gaat een flap van de achtervleugel plat liggen. Zo ontstaat in de vleugel een opening van maximaal 85 millimeter. De auto klieft nu veel beter door de lucht en dat scheelt, afhankelijk van het circuit, tot 15 km/u aan topsnelheid.
Er zit geen limiet op hoe vaak een coureur DRS mag gebruiken, al is dit in andere takken van autosport (DTM) wel het geval geweest. In de kwalificatie of vrije trainingen is de coureur vrij om zijn DRS te activeren binnen de aangewezen DRS-zones. DRS kan alleen gebruikt worden in DRS-zones.
Het gebruik van het drag reduction system is gebonden aan de F1 regels die opgesteld zijn door de FIA. Volgens deze regels mag het DRS alleen gebruikt worden als: De achtervolgende bolide zich binnen maximaal één seconde op zijn voorganger bevindt.
De meest opvallende verandering aan de voorkant van de auto is echter de introductie van spatbordjes, al is dat uiteraard niet hun functie. Een ronddraaiend wiel creëert op hoge snelheid veel turbulente lucht en dit is één van de manieren om die turbulentie iets te doen laten afnemen.
Elke coureur is verplicht om minimaal één pitstop te maken, aangezien er per race op minimaal twee sets banden geracet moet worden.
Paars betekent de snelste sectortijd, groen je persoonlijk snelste sectortijd en geel betekent geen verbetering van je beste sectortijd.