Wilt u een lijk vervoeren binnen Nederland, België of Luxemburg (Benelux)? Dan moet dat in een waterdichte kist. Bij vervoer buiten de Benelux vervoert u de overledene in een luchtdichte kist van zink of lood.
Meestal kan de overledene worden vervoerd in een waterdichte kist of in een plastic hoes. Families mogen de overledene niet zelf repatriëren naar Nederland. Het vervoer moet gebeuren met een officiële rouwauto. Als iemand is overleden in de Benelux dan kan de grens ongehinderd worden gepasseerd.
Hieronder geven we je graag een gemiddelde richtprijs van een repatriëring: Europa: 3.500 euro. Azië: 4.000 euro. Afrika: 4.200 euro.
Bij transport per vliegtuig moet het lichaam in een lucht- en waterdichte zinken kist worden gelegd. Soms wordt deze door een bevoegde instantie verzegeld. Deze kist wordt vervolgens in een gewone uitvaartkist geplaatst. Die kist wordt dan soms nog verpakt om beschadiging te voorkomen.
Bij het afleggen worden de ogen gesloten met een plakkertje of klein kapje dat onder het ooglid wordt geplaatst. De mond wordt gesloten met een klein kussentje onder de kin of wordt soms met een enkele hechting dichtgehouden. De overledene wordt aangekleed met eigen kleding die vaak van ten voren al is uitgekozen.
Hoe erg een lijk stinkt, hangt af van verschillende omstandigheden. "In een woning waar iemand is overleden maar waar de boel open heeft gestaan, ruik je de lijkgeur niet heel sterk. Het ligt er natuurlijk ook aan of een lichaam er een paar dagen ligt, of een paar maanden."
Rigor mortis (lijkstijfheid)
Door chemische processen worden de na overlijden verslapte spieren stijf.
Nu gebruiken diezelfde bacteriën het dode lichaam als voedselbron. Door deze processen worden de interne organen vloeibaar. Binnen twee weken na intreding van de dood komen producten van ontbinding uit de lichaamsopeningen zoals uit de mond, de neus, de anus en eventuele andere lichaamsopeningen (bijvoorbeeld wonden).
Mocht er een dood dier ergens liggen, bijvoorbeeld op zolder of in de kruipruimte, dan blijven vliegen net zo lang eitjes leggen in het dode dier, totdat de larven het helemaal hebben opgegeten. Als de larven zich dan ontpoppen, kunnen er zo duizenden tegelijk wegvliegen.
Gemiddeld duurt een crematie anderhalf uur. De precieze duur van de crematie hangt af van de soort oven, kist of opbaarplank en het gewicht van de overledene. In Nederland is het niet toegestaan om meerdere mensen tegelijk te cremeren.
De overledene kan, zonder kist en zonder koeling, rustig en sereen thuis blijven tot op de dag van de uitvaart. Het lichaam kan tot ruim een week worden opgebaard op kamertemperatuur.
U mag een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden laten begraven of cremeren. En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Na de crematie moet het crematorium de as van de overledene 1 maand bewaren.
Bij het cremeren wordt de kist in een crematieoven geplaatst.De kist vergaat daarbij door de hitte. Voorafgaand aan een crematie is er vaak een uitvaartdienst of een kerkdienst, maar het hoeft niet. Na het afscheid brengt de uitvaartondernemer de kist naar de ovenruimte, waar de uiteindelijke crematie plaatsvindt.
In principe mag iedereen een lichaam afleggen. Soms wordt het gedaan door de nabestaanden zelf, als men dat bijvoorbeeld wil doen uit respect voor de overledene of als onderdeel van het rouwproces. Sporadisch kiezen nabestaanden er ook voor uit kostenoverwegingen.
Hoelang de opbaring duurt, is afhankelijk van de dag van overlijden en de wens van de overledene en nabestaanden. Het is volgens de Wet op de lijkbezorging (Wlb) niet toegestaan om de overledene eerder dan 36 uur na overlijden te begraven of te cremeren. Zo kan een strafrechtelijk onderzoek indien nodig plaatsvinden.
Denk aan een verjaardag, sterfdag of wellicht de dag dat u elkaar ontmoet heeft. Deze dag kunt u hem of haar herdenken door een kaarsje te branden of het lievelingseten van uw dierbare te koken. Het kan een mooi idee zijn om iets van uw dierbare bij u te dragen.
Eerst vallen bijvoorbeeld de longen uit (ARDS) , gevolgd door lever, darmen, nieren en/of andere functies, zoals de bloedstolling.
De geur van de dood is extreem overheersend. Vaak ruikt u de geur dan ook al vanaf buiten en is het niet te houden wanneer u dichtbij het lijk komt. Typisch aan lijkgeur is dat hij de eerste paar seconden zoetig is.Daarna wordt het erg penetrant en gaat hij als het ware achter in je keel en in je neus zitten.
Doordat de normale hoest- en slikprikkels verdwijnen, kan slijm zich ophopen in de keelholte of de luchtpijp. Dat kan leiden tot een reutelend geluid bij het ademhalen. Omstanders denken soms dat de stervende dan ernstig benauwd is of zelfs dreigt te stikken, maar het is iets waar hij zelf geen last van heeft.
Lijkvocht ontstaat door het vloeibaar worden van een lichaam door ontbinding. Het lichaamsvocht vermengt zich met bloed en bacteriën en is onderhevig aan allerlei chemische processen die in het lichaam plaatsvinden. Dat maakt het dat lijkvocht ook wel eens als giftig wordt beschouwd.
De huid van een overledene dat uren tot dagen in het water heeft gelegen, wordt wit en zacht en bijzonder onaangenaam voor zowel oog als neus. In lauw water (meer dan 20 °C) gaat de ontbinding snel.
Als je komt te overlijden gebeurt er niks met je ziel, die verdwijnt gewoon. Op wetenschappelijk niveau zijn er ook opvattingen die zeggen dat de ziel helemaal niet bestaat. Gedachten, emoties en herinneringen van een persoon bestaan alleen maar in de hersenen en deze verdwijnen na je overlijden.
Antwoord: Het bloed van een overledene stolt en klontert. Het klonteren en stollen heeft echter op een andere manier plaats dan bij levenden. Dit komt doordat er geen stollingsfactoren meer door het dode lichaam worden aangemaakt.
Die lichaamssappen moeten weg en dat gaat vaak via de mondhoeken. En is iemand door een besmettelijke ziekte gestorven dan is het zoenen op de mond toch ook echt af te raden. Tegelijkertijd moet iedereen op z'n eigen manier afscheid nemen.
Wetenschappelijke verklaringen over spiercontracties, reflexen en gasophoping geven aan dat het kan lijken alsof de overledene zelf nog beweegt, maar dat zijn geen bewuste acties. Het heeft dus vooral te maken met processen in het lichaam die na het overlijden optreden.