Als je buik flink groeit tijdens de zwangerschap, kan er zoveel druk van binnenuit op de buikwand komen te staan dat je navel uit gaat puilen. Als je navel naar buiten 'plopt' tijdens de eerste zwangerschap, gebeurt dat meestal in het eind van het tweede of in het derde trimester van de zwangerschap.
Ben je 24 weken zwanger dan heb je een echte mijlpaal bereikt: je kindje is vanaf nu levensvatbaar. Maar het is natuurlijk veel beter als hij nog een flinke tijd in je buik blijft. Je baarmoeder is nu zo groot als een voetbal, grote kans dat je navel nu ineens naar buiten plopt!
Je navel is sowieso al een kwetsbare plek in je buikwand, het is eigenlijk een oud litteken. Na de 30 weken zwangerschap gaan vaak je rechte buikspieren ook nog eens wat wijken, waardoor er meer druk op de binnenkant van de navel komt. Hierdoor kan je navel ook nog gaan uitpuilen en gevoelig worden.
Bandenpijn is een scherpe, stekende zeurende pijn die wat langer aanhoudt (het is dus geen pijn van komen en gaan zoals bij weeën). De pijn is meestal te voelen in de liesstreek of rond de navel, met name bij bijvoorbeeld omdraaien in bed of bij het opstaan uit een stoel.
De navelbreuk op latere leeftijd (vanaf ongeveer 12 jaar)
Dit kan zijn door zwangerschappen, vetzucht, zwaar lichamelijk werk enz. Omdat de navel de dunste laag is van de buikwand kan daar onder deze omstandigheden een breuk ontstaan.
In en uit bed komen
Bij het uit bed komen, kunt u het beste proberen op uw zij te rollen met uw knieën tegen elkaar aan. Als u dan uw voeten buiten het bed steekt, kunt u zich daarna met uw armen opduwen tot u zit, en vervolgens opstaan, met de handen steunend op uw bovenbenen.
Na de geboorte wordt de navelstreng doorgeknipt en sterft die af. De wonde in de navel geneest maar de navel blijft gedurende het leven toch een zwakke plaats in de buikwand.
Buikpijn rond de navel, hangt vaak samen met een aandoening van de dunne darm: Bacteriële infectie: Een plotseling aanval van buikpijn in combinatie met misselijkheid en diarree kan wijzen op een darminfectie met bacteriën, bijvoorbeeld Salmonella of Campylobacter.
Heeft u plotselinge, hevige pijn in de navelbreuk? Neem dan direct contact op met uw huisarts. Bel ook uw huisarts als u veel pijn heeft of twijfelt over uw klachten.
Een blindedarmontsteking begint meestal met een plotselinge, hevige pijn rondom de navel en verspreidt zich naar rechtsonder in de buik. Doordat de ligging van de blinde darm wat kan variëren, kunnen de pijnklachten ook op een iets andere plaats voorkomen.
Baby's houden van rustig opbouwende klanken. Een tip: je kan denken aan een muziekdoosje, die je later weer in de kamer van je baby hangt. Het liefst een muziekdoosje gemaakt van stof, dat is fijn voor de baby na de geboorte, maar voelt ook zacht aan als je het tijdens je zwangerschap tegen je buik aan legt.
Spelen met je ongeboren baby
Ook leuk is om je baby in de buik te wiegen. Leg twee warme handen om de buik en pak de buitenkant van de baarmoeder als het ware vast. Beweeg de buik zachtjes heen en weer. De baby wordt zo heerlijk gewiegd en zal reageren als je stopt met wiegen door naar je hand toe te zwemmen.
Toch is het volgens dermatologen belangrijk om je navel op regelmatige basis schoon te maken omdat er in het kuiltje allerlei bacteriën kunnen opstapelen die een schimmelinfectie kunnen veroorzaken.
De groei van je buik: week 30 - 40
In deze periode krijg je een grote buik, vooral in de laatste weken van je zwangerschap groeit je buik flink. Met 30 weken weegt je baby bijna 1,5 kilo.
De verloskundige en de gynaecoloog beoordelen de groei van de baby door de hoogte van de baarmoeder te voelen. Meestal zijn deze controles voldoende om te bepalen of de baby goed groeit. Het is dan niet nodig om een groeiecho te maken.
Met haar handen kan de verloskundige vaak al voelen of je baby in een stuit ligt. Vermoed zij een stuitligging, dan kan een liggingsecho (laten) maken. Misschien heb je zelf al wel gekriebel of getrappel gevoeld in het bekken en zit het niet lekker omdat er boven in je buik iets duwt tegen je ribben en maag.
Als je buik flink groeit tijdens de zwangerschap, kan er zoveel druk van binnenuit op de buikwand komen te staan dat je navel uit gaat puilen. Als je navel naar buiten 'plopt' tijdens de eerste zwangerschap, gebeurt dat meestal in het eind van het tweede of in het derde trimester van de zwangerschap.
Een navelbreuk is een uitstulping van buikvlies door een zwakke plek in de buikwand. Bij druk op de buik, door bijvoorbeeld hoesten en persen, puilt de zwelling naar buiten. Meestal zijn er geen klachten en hoeft u er niets aan te doen.
De alvleesklier, oftewel pancreas, is een hormoonklier. Het orgaan is ongeveer 15 cm lang en 1 - 3 cm dik.
Een verworven navelbreuk kan voorkomen bij volwassenen en kinderen.Het wordt veroorzaakt door een verhoogde druk in de buikholte of verzakking van de buikwand. Dit kan komen door zwangerschap, overgewicht, zwaar lichamelijk werk, veel hoesten of bepaalde ziekten zoals levercirrose.
U kunt ook een zoutoplossing gebruiken.Dit kunt u zelf maken door ongeveer 5 gram tafelzout en 250 milliliter warm water te mengen.Doe dit op een washandje en maak dan uw navel schoon. Een zoutoplossing kan bacteriën doden en vuil losweken.
Soorten breuken
Navelbreuk: een breuk op de plek van de navel. Er zijn twee soorten: de aangeboren navelbreuk. de navelbreuk die op latere leeftijd is ontstaan.
Iedere navel is uniek
Maar dan ook écht elke navel. Dit komt doordat het een litteken is en elk litteken geneest anders. Daarbij wordt de navelstreng ook bij iedereen anders doorgeknipt. Zelfs eeneiige tweelingen hebben een andere navel.
Sommige navels zijn sexyer dan andere, zo is wetenschappelijk bewezen. We hebben vooral een voorkeur voor navels in een T-vorm, ovaal of verticaal, met een klein klepje. Een outie (licht tot fel uitstulpende navel) is dan weer een afknapper, net zoals een innie (ovale tot ronde holte) die te diep is.
Een omphalocèle is een ernstige aangeboren afwijking. Het wordt ook wel een buikwanddefect genoemd. Hierbij is de buik van het kind niet goed gesloten.Er zit dan een opening bij de navel waardoor de organen (in een vlies) naar buiten komen.