- Voor een echografisch onderzoek van de onderbuik bij vrouwen is het van belang dat u bij aanvang van het onderzoek een volle blaas heeft. Een volle blaas zorgt ervoor dat de organen van de onderbuik beter in beeld te brengen is. Dit bereikt u door: 2 uur voor het onderzoek te plassen.
Als richtlijn kunt u een uur voor aanvang van het onderzoek 0,75 tot 1 liter helder vocht drinken (water, thee of limonade). Drink dit binnen 30 minuten op en ga dan niet meer naar het toilet tot na het onderzoek. Drink geen koolzuurhoudende dranken, koffie of melk.
U moet 4 uur voorafgaand aan het onderzoek nuchter blijven. Dit betekent dat u 4 uur voor het onderzoek niet mag eten, roken of kauwgom kauwen. Zorg ervoor dat de laatste maaltijd die u voor het onderzoek eet, een lichte maaltijd is. Eet geen vette producten zoals boter, kaas, salami, pindakaas of chocolade.
Met een echo van de buik kan de arts binnenin uw buik kijken, zonder dat hij of zij hoeft te snijden in uw lichaam. Op de echo ziet de arts bijvoorbeeld organen en bloedvaten in uw buik. Een echo-apparaat bestaat uit een echokop die verbonden is met een computer met beeldscherm.
Met een echografie zien we weefsels en organen in beelden op een monitor. We doen dit onderzoek om te kijken of iemand een bepaalde aandoening heeft, zoals een abces, een verwijd bloedvat, een bloeding, een goed- of kwaadaardige tumoren, een gal- en niersteen en een ontsteking.
U krijgt de uitslag niet meteen te horen. De uitslag komt binnen 3 werkdagen terecht bij uw behandelend arts. Die bespreekt de uitslag met u.
Geluidgolven kunnen namelijk niet door lucht heen dringen. Dit betekent ook dat lichaamsdelen die veel lucht bevatten, niet goed te zien zijn met een echo. De geluidsgolven kunnen ook niet door bot heen. De geluidsgolven verplaatsten zich door het lichaam en worden door de organen teruggekaatst.
De radioloog bestudeert de gemaakte foto's. De uitslag is na 2 à 3 werkdagen bekend bij de behandelend arts. Van uw behandelend arts krijgt u de uitslag.
De radioloog gebruikt hiervoor een echoapparaat dat uitgerust is met een smalle buis. Dit buisje gaat de radioloog bij u rectaal inbrengen. Dit apparaat gaat geluidsgolven uitzenden en weer opvangen. Deze worden door het echoapparaat omgezet tot een beeld van de verschillende lagen en spieren in de darm.
Van de meting merkt u niets en u heeft voldoende privacy. Om dit onderzoek te kunnen doen, komt u naar de polikliniek met een volle blaas. U kunt hiervoor het beste minimaal 4 glazen water of thee drinken in de 2 uur voor het onderzoek.
Met een echografie van de hele buik kunnen zowel de organen in de bovenbuik (zoals de lever, galblaas en nieren) als de organen in de onderbuik (zoals de blaas, baarmoeder en eierstokken) zichtbaar worden gemaakt. Dit onderzoek wordt onder andere verricht bij laboratoriumafwijkingen of buikklachten.
We adviseren je een uur voor de echo niet meer te gaan plassen. Bij deze zwangerschapsduur gebeurt het regelmatig dat we de baarmoeder uitwendig nog niet in beeld kunnen krijgen. In dat geval kunnen we, in overleg, besluiten een inwendige (vaginale) echo te maken.
Met een echografie kunnen de nieren, de urineleiders en de blaas zichtbaar gemaakt worden op een beeldscherm. Een eventuele dilatatie, verwijding van het afvloedsysteem van de nieren is nu te zien. Ook geeft een echografie een afbeelding van de blaas en de prostaat.
Bij de uitwendige echo aan het begin van je zwangerschap is het beter dat je een volle blaas hebt, zodat de baarmoeder omhoog geduwd wordt en het beeld duidelijker is. Zorg dat je een volle blaas hebt als je voor een echo komt (drink één uur voor de echo drie glazen water).
De kosten hiervan bedragen tussen de €40 en €100. De overige echo's worden wel door de basisverzekering vergoed. Neem wel even contact op met je zorgverzekeraar waar je de echo's kan laten maken.
Het abdomen of de buikholte is het gedeelte van het lichaam tussen de onderkant van de ribbenkast en de bovenkant van de dijbenen. De inhoud van de buikholte wordt onder andere gevormd door de spijsverteringsorganen en het urinesysteem.
Er zijn een heel veel aandoeningen die snel en goed te zien zijn met een echo-onderzoek. Hieronder volgt een aantal voorbeelden hiervan: Slijtage van een gewricht (artrose) is al in een vroeg stadium zichtbaar, al voor dit op een röntgenfoto duidelijk zichtbaar is. Zenuwirritaties zoals een neuroom van Morton.
Het detailniveau is bovendien een stuk hoger dan van echografie. Het verschil met MRI is dat deze techniek geen röntgenstraling gebruikt maar magnetische velden. MRI maakt ook plakjes, net als CT, maar is minder in staat botstructuren zichtbaar te maken.
Een echografie van de bovenbuik is een onderzoek met behulp van geluidsgolven, waarbij de organen in de bovenbuik (voornamelijk de alvleesklier, galblaas, lever, milt, nieren en aorta) afgebeeld worden. De bovenbuik wordt met een echotransducer onderzocht.
In grote lijnen zijn er drie soorten radiologische onderzoeken: onderzoeken die gebruik maken van röntgenstralen, zoals de klassieke röntgenopname of de CT-scan, onderzoeken op basis van geluidsgolven, met andere woorden de echografie, en technieken die werken met magneetvelden, de MRI.
Een echo maakt vooral onderscheid tussen harde en zachte weefsels. De echo is vooral bekend bij zwangere vrouwen, maar kan ook worden ingezet bij reuma. Bij een echo kun je vaak direct op een scherm het beeld zien.
Wat is een echo? Een echografie is een volkomen pijnloos en onschadelijk onderzoek. Met behulp van geluidsgolven worden hierbij afbeeldingen gemaakt van het te onderzoeken lichaamsdeel. Deze afbeelding geeft informatie over de vorm, de structuur en de ligging van de organen in het te onderzoeken gebied.
Urineretentie is een ophoping van urine in de blaas, omdat men niet meer kan plassen of slechts kleine beetjes plast. Retentie betekent letterlijk: vasthouden. Als u opeens niet meer kunt plassen (acute urineretentie) kan er pijn ontstaan, omdat de blaaswand uitrekt.
Een inwendige echo doet zelden pijn. De echoscopist brengt de echokop voorzichtig naar binnen en eenmaal binnen wordt de echokop bewogen om zo de baarmoeder of eierstokken goed in beeld te krijgen. De echokop kan wel koud zijn en het bewegen kan je voelen. Je mag zelf op de monitor meekijken.