Het geeft beweging in de mond, met andere woorden, een fijne aanleuning die het paard de ruiter geeft door een correcte en vriendelijke manier van trainen.
De meeste paarden kwijlen niet. Als het gebeurt kan dit komen door het eten van planten of andere irriterende stoffen of een gebitsprobleem. Speekselen met het bit in is veel normaler.
Het bit wordt doorgaans gebruikt om de sturing van het paard met de teugel te verfijnen. Vanwege de gevoeligheid van de mond is het ongeschikt om uitsluitend daarmee te sturen of te remmen; hiervoor gebruikt men vooral gewichtsverdeling en benen.
De spieren die je gebruikt voor het doorslikken van speeksel kunnen ook verstijven, waardoor het speeksel in je mond zich ophoopt. Je kunt dan gaan schuimen of bellenblazen als je lucht door het speeksel uitademt. Je spieren kunnen ook ontspannen waardoor ze verslappen.
Het schuimen komt van de kauw en maal beweging van de onderkaak. De voorwaarde is wel dat de speekselklieren speeksel moeten aanmaken, anders heb je geen schuim. Veel speeksel of veel schuim geeft niet altijd aan dat iets beter is. De reactie van het paard op een groene zure appel is vaak sterker.
Het bit is ook de meest voorkomende reden dat een paard tanden knarst, zijn staart zwiept of uiting geeft aan nervositeit, spanning of verzet.
Voorstanders van schuimende paardenmond
Schuim is hét teken dat een paard een fijne lichte verbinding heeft met de ruiter middels de teugels en het bit. Een schuimende mond is dus volgens voorstanders juist het teken van een ontspannen en goed gaand paard.
Focale aanvallen: deze starten op één plek in je hersenen. Bij deze aanvallen kun je wel of niet bij bewustzijn zijn. Generaliseerde aanvallen: Deze starten in beide hersenhelften tegelijk. Dat gebeurt vaak plotseling zonder waarschuwing.
De aanval begint en eindigt plotseling. Soms zijn er kleine subtiele schokjes in je handen of buigt je hoofd iets voor- of achterover. Je ogen kunnen wegdraaien of even knipperen. Je verliest kort je bewustzijn en houdt op met waar je mee bezig was.
Absences zijn heel korte gegeneraliseerde aanvallen die enkele seconden duren. Ze kunnen voorkomen bij kinderen vanaf het vierde leeftijdsjaar. Kenmerkend is een plotselinge verandering van bewustzijn, waardoor je afwezig bent, niet meer reageert en niet verder gaat met waar je mee bezig was.
Een paard ervaart wel degelijk pijn als hij een zweepslag krijgt, of zweren, blaren, kloofjes of schuurplekken oploopt door een neusriem of bit. De mate waarin het bit en de neusriem het paard pijn doen, hangt af van verschillende factoren.
Als je pony niet soepel is kan hij van last al snel het bit vast willen pakken. Pony is erg soepel alleen heeft hij wel moeite met zijn balans. Bit pakt hij vooral vast als er veel interessants om zich heen gebeurt. Normaal geen probleem maar op wedstrijd wel erg vervelend want dan is er natuurlijk van alles gaande.
Een te dun bit gebruiken
Een dun bit werkt scherper in dan een dik bit omdat de druk wat hoger wordt. Als je sterker bent in je hand heeft een te dun bit nadelige gevolgen voor een paard. Het gebruik van een (te) dun bit is zeker niet aan te raden bij beginners of ruiters met een onrustige hand.
Met behulp van de lange, gevoelige en krachtige tong werkt het paard het eten tussen zijn kiezen (24 in totaal). De kauwbewegingen zijn erg belangrijk aangezien de speekselproductie dan op gang komt. Een paard maakt niet zoals de mens continu speeksel aan, maar doet dit alleen tijdens het eten.
Het woord slokdarmverstopping drukt op zich al precies uit wat er aan de hand is: de slokdarm is afgesloten voor voer, speeksel en water. In de meeste gevallen is dit het gevolg van een ophoping van voer.
Wanneer een paard stopt met eten of minder gaat eten is het belangrijk direct een dierenarts in te schakelen. Controleer de omgeving van het paard op mogelijke stressfactoren en verdeel de dagelijkse hoeveelheid voer over meerdere kleine porties verdeeld over de hele dag.
Bij een tonisch-clonische aanval raak je buiten bewustzijn. Je valt op de grond, verkrampt en gaat schokken met je lichaam. Meestal stopt de aanval na een paar minuten. Deze aanval wordt ook wel 'grote aanval' of insult genoemd.
De aanval in je hersenen zorgt voor een reactie in je bewegingen (motorische kenmerken). Ook kun je last hebben van een tintelend gevoel, of je ruikt of proeft vreemde dingen (niet-motorische kenmerken). Je bent soms nog goed bij bewustzijn, maar vaak ook minder goed.
Een aanval kan komen door spanning, stress en slaaptekort. Meestal is er geen duidelijke aanleiding. Het is niet mogelijk om na één aanval te zeggen of u epilepsie heeft. Vraag de mensen in uw omgeving goed op te letten als u weer een aanval krijgt.
Absences (type II. A) zijn hele lichte, korte aanvallen met meestal alleen een bewustzijnsstoornis. De bewusteloosheid begint en eindigt plotseling en duurt vaak slechts enkele seconden tot hooguit een minuut. Absences komen het meest voor in de kinderleeftijd.
We spreken van dit syndroom als er bij kinderen sprake is van drie dingen: allereerst de salaamkrampen. Dat zijn reeksen korte spasmen met buigen of strekken van de armen en in elkaar duiken. Ten tweede een stagnatie van de ontwikkeling.
Bij een myoclonische aanval trekken spieren in armen en/of benen zich vrij plotseling samen waardoor schokjes optreden. Soms gaat het om één schokje, soms om een serie. De schokjes duren zo kort dat het bewustzijn niet waarneembaar wordt verstoord. Als de spierschokjes hevig zijn, kan iemand vallen.
Schuim om de mond van een paard is speeksel dat wordt opgeklopt. De eiwitten erin reageren alsof je het met een mixer bewerkt: het wordt wit en steviger. Bijna alle paarden met een bit in schuimen. Is dit een teken van ontspanning, of kan het paard niet slikken?
De meeste slokdarmverstoppingen lossen zichzelf op. Haal het eten uit de stal, blijf rustig en geef het paard rust en ruimte. Indien de verstopping langer dan 20 minuten aanhoudt of het paard gaat hoesten en/of wordt benauwd, dan is het verstandig om de dierenarts te bellen.
Zwiepen. De staart zachtjes heen en weer slaan is om de vliegen weg te jagen. Maar als het paard de staart zo hard mogelijk heen en weer slaat is hij geïrriteerd of boos. Dit is meestal een behoorlijk duidelijk waarschuwingssignaal dat hij gaat trappen of bokken en je moet er direct aandacht aan besteden.