Het beruchte artikel 231 van het verdrag stelde Duitsland en zijn bondgenoten aansprakelijk voor de oorlog. Ze kregen de Alleinschuld voor alle schade en verliezen die zij hadden veroorzaakt. Ook raakte Duitsland een zevende deel van zijn grondgebied kwijt en een tiende van zijn bevolking.
Zoals gezegd was Duitsland al in het vredesverdrag van Versailles aangewezen als schuldige van de oorlog, maar die schuldverklaring was vooral ingegeven door de wens van de overwinnende landen (in de eerste plaats Frankrijk) om herstelbetalingen en grondgebied van Duitsland te eisen.
Ooit, in 1918, was het heel duidelijk: Duitsland was als enige schuldig aan de Eerste Wereldoorlog.
Het is niet moeilijk te bedenken wie wie toen de schuld gaf: de Duitsers en Oostenrijkers gaven Servië en Rusland de schuld van de crisis en voor de escalatie ervan en de Fransen, Russen en Engelsen gaven de Duitsers en Oostenrijkers de schuld. Mede hierdoor raakten ze met elkaar in oorlog.
Duitsland mocht maximaal maar 100.000 soldaten hebben. Duitsland moest gebieden afstaan aan andere landen. Duitsland mocht geen soldaten hebben in het Rijnland. Duitsland moest herstelbetalingen doen.
In de decennia die op de Tweede Wereldoorlog volgden, werd de aandacht voor de rol van Duitsland in de oorlog voornamelijk gevestigd op de Duitse schuld. Sinds enkele jaren vestigen historici steeds meer de aandacht op Duitsland als slachtoffer.
In 1918 kwam er een einde aan de Eerste Wereldoorlog doordat Frankrijk en Brittannië versterking kregen van de Verenigde Staten (Amerika). Frankrijk en Brittannië kregen er daardoor zoveel soldaten bij, dat Duitsland in november 1918 om een wapenstilstand vroeg.
Het verdrag van Versailles werd in juni 1919 opgezet door de winnaars van de Eerste Wereldoorlog. Uiteindelijk kwam het verdrag erop neer dat Duitsland de hoofdschuldige was.
Aanvankelijk legden westerse commentatoren de schuld bij de Sovjet-Unie en haar streven naar wereldrevolutie. Vanaf de jaren zestig beschuldigden neomarxistische historici juist de Amerikanen van ideologische heerszucht.
Eerste Wereldoorlog: 1914-1918. De directe aanleiding voor de Eerste Wereldoorlog was de moord op de Oostenrijkse aartshertog Franz-Ferdinand. Het dodelijke schot van een jonge Bosnisch-Servische nationalist leidde tot een ongekend grote oorlog.
Vrede van Versaille
Duitsland moest in dat verdrag de verantwoordelijkheid voor de oorlog erkennen, alle koloniën en een deel van de koopvaardijvloot en spoorwegmateriaal afstaan. Ook moest het de gebieden Elzas-Lotharingen, Eupen, Malmédy, een deel van Sleeswijk-Holstein, Posen, West-Pruisen en Opper-Silezië afstaan.
Na enige aanpassingen is het bedrag uiteindelijk vastgesteld op 132 miljard goudmark. Verder moest Duitsland ook een aantal betalingen in natura doen. Ook Bulgarije werd in het Verdrag van Neuilly verplicht tot het doen van herstelbetalingen. Duitsland kon de betalingen al snel niet meer opbrengen.
Na het verlies van Duitsland in de Eerste Wereldoorlog kregen de sociaaldemocraten de leiding over de nieuwe burgerregering. In 1919 werd in Weimar de nieuwe grondwet aangenomen, waarna de Weimarrepubliek ontstond.
Op 3 augustus verklaarde Duitsland Frankrijk de oorlog, en op 4 augustus trok Duitsland België binnen. Dat was voor het Verenigd Koninkrijk reden om Duitsland nog dezelfde dag de oorlog te verklaren, aangezien het Verenigd Koninkrijk de neutraliteit van België had gegarandeerd in het Verdrag van Londen.
Er zijn slechts tien landen die echt in vrede leven, dat wil zeggen dat ze niet bij een intern of extern conflict betrokken zijn. Dat zijn Botswana, Chili, Costa Rica, Japan, Mauritius, Panama, Qatar, Zwitserland, Uruguay en Vietnam.
Tijdens de Koude Oorlog was de wereld in de ban van een conflict tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. Beide landen hebben in deze fase van de wereldgeschiedenis hun eigen invloedssferen gecreëerd, respectievelijk het kapitalistische blok en het communistische blok.
De Koude Oorlog staat bekend als de oorlog waarbij geen directe gewelddadige confrontatie plaatsvond tussen de twee hoofdpartijen in 'oorlog'. Het was hoofdzakelijk een conflict tussen twee machtsblokken: het kapitalistische Westen en het communistische Oosten.
In 1939 breekt de Tweede Wereldoorlog uit met de Duitse inval in Polen. Op 10 mei 1940 vallen Duitse troepen Nederland binnen. Binnen 5 dagen is de strijd afgelopen.
De directe aanleiding voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Europa was de invasie van Polen door nazi-Duitsland, op 1 september 1939. Hierna verklaarden op 3 september 1939 Frankrijk en Engeland de oorlog aan nazi-Duitsland. Een dag later startte de RAF met aanvallen op een Duitse vloot.
Het einde van de Eerste Wereldoorlog
Hierin werd Duitsland als hoofdschuldige van de oorlog aangewezen. Dit kon rekenen op veel onbegrip binnen Duitsland, zowel richting de andere Europese landen, als groepen binnen hun eigen land die te vroeg de witte vlag hadden gehesen, dat wordt ook wel de Dolkstootlegende genoemd.
Een belangrijke reden waarom de Duitse verliezen aan vliegtuigen aanzienlijk hoger waren dan de Britse bestond erin dat de Britten over een nieuw wapen beschikten, dat de Duitsers nog niet hadden: radar.
De Eerste Wereldoorlog is de eerste grote oorlog waar wereldwijd miljoenen soldaten en burgers bij betrokken raken. In dit conflict staan de 'centralen' (Duitsland, Oostenrijk-Hongarije en het Ottomaanse Rijk) tegenover de 'geallieerden' (Frankrijk, Groot-Brittannië en Rusland).
1. Tweede Wereldoorlog, 1939 -1945. Tussen 1939 en 1945 vielen 60 tot 72 miljoen dodelijke slachtoffers. Met 23,4 miljoen doden verloor de Sovjet-Unie de meeste inwoners.