Baby's die prikkelgevoelig kijken eerder weg omdat het ze snel teveel wordt. Zo reguleren ze hun eigen prikkel intake. En verder, wat de rest zegt: je kunt nu nog niets zeggen, het kan ook tijdelijk zijn!
Pasgeborenen kijken u daarom vaak kort aan. Wat ze dan zien is al zoveel, dat ze daarna hun ogen afwenden om eerst deze nieuwe indrukken te gaan verwerken. Er zijn baby's die nog helemaal niet iemand aan willen kijken.Die hebben al genoeg aan het verwerken van indrukken die ze opdoen met oppakken, voeden en knuffelen.
In het begin lijkt het erop dat je baby langs je heen lacht zonder je blik te ontmoeten, maar laat je hierdoor niet van de wijs brengen. Door van je weg te kijken, geef je ze wat controle en voorkom je dat ze overweldigd raken . Het is hun manier om het totaalplaatje in zich op te nemen zonder dat ze door jouw ogen worden "gevangen".
Vaak herken je of je baby overprikkeld is: hij valt moeilijk in slaap of wordt juist van elk geluid wakker.Is schrikachtig, extreem alert of huilerig.
Het is normaal om af en toe oogcontact te vermijden, vooral in de eerste paar maanden van het leven van je baby. Baby's leren en verwerken hun wereld voortdurend via hun zintuigen. Soms betekent dat dat ze even wegkijken om zich op iets anders te concentreren .
Het beeld klopt niet voor een jong kind
Jonge kinderen ervaren zichzelf van binnenuit, een baby weet niet dat hij zichzelf in de spiegel ziet. Dat is bij oudere kinderen en volwassenen anders maar een baby heeft echt nog geen idee en beleeft zichzelf en de omgeving als één.
Autisme is een complexe hersenstoornis die ongeveer 1 op de 88 kinderen treft. Een hoofdsymptoom is verminderde sociale interactie, waaronder een gebrek aan oogcontact .
De belangrijkste kenmerken zijn een grote opmerkzaamheid, prikkelgevoeligheid en diep nadenken. Daarnaast kan je merken dat je kindje regelmatig angstig is over gebeurtenissen die zich eerder hebben afgespeeld, snel schrikt en behoefte heeft aan regelmaat en harmonie.
Rust, veiligheid en routine
Geef hem niet te veel speelgoed. Een paar stuks volstaan, en je kan van tijd tot tijd afwisselen. Als je zelf rustig bent, dan zal je baby zich ook meer op zijn gemak voelen. Kalmeer je kleintje door hem in je armen te houden, dicht tegen je aan.
Overstimulatie treedt op wanneer een kind sensaties, harde geluiden, felle lichten, ruw spel en andere menselijke interacties of activiteiten ervaart die meer zijn dan wat hij/zij aankan . De oorzaken van overstimulatie zijn voor elke baby anders en dat geldt ook voor zijn/haar vermogen om ermee om te gaan.
Het is normaal dat pasgeborenen hun ogen niet de hele tijd op objecten of mensen om hen heen richten, omdat ze tijd nodig hebben om hun vermogen om zich op objecten te concentreren te ontwikkelen . Als de stoornis van voorbijgaande aard is, kan dit simpelweg betekenen dat uw kind moe is.
Hoogbegaafde baby's zijn vaak erg alert
De snelweg van verbindingen stelt ze al vroeg in staat om razendsnel verbanden te leggen en grote denksprongen te maken. Doordat deze baby's alerter zijn op de buitenwereld, kunnen deze kinderen zeer intens reageren op alles wat zij zien.
Misschien mis je je kind heel erg of merk je dat het gebrek aan contact gevoelens van falen, angst en eenzaamheid bij je oproepen. Heeft jouw kind het contact verbroken en zie je het leven daarom niet meer zitten? Spreek je gevoelens en gedachten dan uit naar je omgeving.
Oververmoeidheid herkennen
Net als gapen, huilen en wegkijken is dit een typisch signaal een oververmoeide baby. Ook rood rondom de oogjes is een bekend teken dat een baby moe of oververmoeid is. Veel oververmoeide baby's komen lastig in slaap. Ze huilen zodra je ze neerlegt.
Je baby wordt blij om je weer te zien
Je kleine kan dan op en neer stuiteren, wiebelen of een grote lach hebben. Dit zijn allemaal tekenen dat je baby veel je houdt en je graag wilt zien. Het laat zien dat je baby erg gehecht is aan je.
Vaak wordt dit kindje ook wel 'klittenband-baby' genoemd. Omdat jouw kindje graag op schoot bij mama of papa zit. Hier voelt hij zich veilig.
Wrijven in de ogen en gapen: Net als volwassenen, geven baby's vaak subtiele signalen wanneer ze moe zijn. Let op tekenen zoals wrijven in de ogen, gapen en wrijven aan hun oren. Een verhoogde spierspanning en houterige bewegingen: De lichaamstaal van je baby vertelt je veel over hoe je baby zich voelt.
Vaak kunnen veelvoorkomende medische aandoeningen (zoals reflux) ervoor zorgen dat uw baby pijn heeft en huilt en onrustig is . Het is een goed idee om uw baby te laten controleren door een medisch professional om dit uit te sluiten als mogelijke reden voor hun nood en huilen.
Een Vuurkind is continu op zoek naar grenzen en legt zich niet zomaar neer bij een 'nee'. Soms lijkt het of je kind gewoon totaal niet naar je luistert, krijg je continue een weerwoord en beland je in een soort onderhandelingsmethode.
Net zoals droogheid een vrij algemeen teken is van een gevoelige huid, is roodheid een ander . Roodheid en droogheid gaan vaak hand in hand. Maar andere dingen kunnen roodheid of een rode uitslag op de huid van uw baby veroorzaken, zoals wind of temperatuurveranderingen, of zelfs wrijving van kleding.
Een hooggevoelig kind met een sterke wil is gevoelig en weet daarnaast heel goed wat hij of zij wel en niet wil. Deze kinderen willen graag zelf bepalen en zijn daarnaast prikkelgevoelig. Hooggevoeligheid, ook wel aangeduid als Hoog Sensitief Persoon (HSP), komt bij ongeveer 15-20% van de mensen voor.
Weinig of geen oogcontact maken . Moeite met het volgen van objecten met hun ogen. Hun naam horen, produceert geen reactie. Beperkte of geen reactie op harde geluiden, of hun hoofd niet draaien om geluiden te lokaliseren.
Vragen over benen en voeten:
Dit komt door de gekruiste benen houding in de baarmoeder. Als u uw baby rechtop zet, zullen de bovenbenen gebogen zijn. Beide krommingen zijn normaal. Deze krommingen zullen rechttrekken nadat het kind 6 tot 12 maanden heeft kunnen lopen.
Lijken overdreven lastig of zijn moeilijk te kalmeren. Kinderen met een risico op autisme huilen of krijgen vaker driftbuien dan andere kinderen . Ze kunnen ook beginnen te huilen of lastig te vallen zonder een duidelijke trigger en/of niet te kalmeren zijn met gangbare kalmerende praktijken.