Obsessief in de spiegel kijken kan dus een van de maniertjes zijn waarop jij bewust of onbewust controle uitoefent op je leven. Net zoals je dat misschien hebt met de weegschaal, kun je ook overmatig vaak check-ups doen in de spiegel. Je checkt om zeker te weten dat je er uit ziet zoals je dat had voorgenomen die dag.
"Mensen met een vervormd zelfbeeld, zoals anorexiapatiënten, zien enkel de dingen waar ze niet van houden." Wie echter lange tijd naar zichzelf kijkt, zal ook meer geneigd zijn om te focussen op zijn tekortkomingen. "Het is mogelijk dat naar jezelf staren niet goed is voor je geestelijke gezondheid", stelt Hill.
De drang om in de spiegel te kijken is hetzelfde als bij elk ritueel dat verband houdt met een stoornis in de lichaamsbeleving (BDD). Er zijn twee redenen: 1) Ze kijken in de spiegel om hun angsten over hoe ze denken dat ze eruitzien weg te nemen , of 2) Ze gebruiken de spiegel om te bevestigen dat hun vermeende gebrek er nog steeds is, en/of nog steeds zo is.
Die theorie zegt dat omdat we onszelf zo vaak gespiegeld zien, dát is waar we aan gewend raken. Dat beeld ervaren we dan als 'gunstig' en 'prettig', iets anders vinden we oncomfortabel. Omdat dat beeld zó anders voelt voor ons, vinden we onszelf dus vaak mooier in de spiegel dan op een foto.
Spiegels kunnen sterke gevoelens in ons oproepen – en ze kunnen ook ongelooflijk krachtige hulpmiddelen zijn om ons perspectief te veranderen en delen van onszelf te zien die normaal gesproken verborgen zijn als we naar de wereld kijken. Onze wens om gezien en weerspiegeld te worden is fundamenteel en aangeboren.
In de psychologie betekent 'In de spiegel kijken' eerlijk naar jezelf kijken en jouw eigen gedrag goed bestuderen.
Het kan narcisme zijn, zelfintrige, onzeker gevoel van eigenwaarde, een symptoom van onthechting of een vervormd gevoel van eigenwaarde . Er is niets mis met interesse in je eigen imago en ik zou me meer zorgen maken als je je imago zou vermijden. Het is gezond om naar jezelf te kijken, zolang je objectief bent over wat je ziet.
Onze hersenen interpreteren het als een echt beeld van ons uiterlijk . Wanneer we echter een foto zien, kijken we naar een 2D-weergave van onszelf, die niet is omgedraaid en er anders uit kan zien dan wat we in de spiegel zien en we zijn niet gewend aan het omgedraaide gezicht op de foto.
Mensen zien je zoals op de camera aan de achterkant, maar maak je geen zorgen. De camera's van smartphones hebben een andere lens dan hoe onze ogen ons echt zien. Ze vervormen en verlengen het gezicht/lichaam iets meer. Ik voel me een misvorming wanneer ik foto's maak met de camera aan de achterkant.
Dat komt doordat de functie zelfherkenning in onze linkerhersenhelft huist. Op foto's focussen we onbewust nog steeds op rechts, maar zien dan de andere kant van ons gezicht. En dat is niet het beeld dat we kennen uit de spiegel. We kunnen onze vinger er vaak niet op leggen, maar het voelt vreemd, anders.
Door in een spiegel te kijken , kun je je emoties en de reacties die daarmee gepaard gaan, onder ogen zien . Het helpt je ook om zelfveroordeling te counteren met waardering, mededogen en liefde. Er is meer aan jou dan alleen hoe je eruitziet.
De persoon kan zich dan gedwongen voelen om veiligheidsgedragingen te vertonen, zoals spiegelen, om de onaangename emoties te verminderen. Ze kunnen bijvoorbeeld herhaaldelijk in de spiegel staren in een poging om angst te verminderen die gepaard gaat met de onzekerheid over hoe ze eruit zien (veroorzaakt door het onstabiele interne beeld).
Door in de spiegel te kijken weten we hoe we eruit zien.
Door de jaren heen zien we ons spiegelbeeld lachen, huilen, bezorgd kijken, vermoeid zijn, genieten, stralen en tevreden zijn. We zien onszelf weerspiegeld, via onze ogen en met behulp van de spiegel.
Bij normale waarnemers, het staren naar het eigen gezicht in de spiegel gedurende een paar minuten, bij een lage verlichtingssterkte, produceert de verschijning van vreemde gezichten . Waarnemers zien vervormingen van hun eigen gezicht, maar ze zien vaak hallucinaties zoals monsters, archetypische gezichten, gezichten van familieleden en overledenen, en dieren.
Het staren in de spiegel biedt vluchtige verlichting van de nood en angst die voortkomen uit hun vervormde zelfperceptie , waardoor mensen erop vertrouwen als een copingmechanisme. Niettemin, op de lange termijn, bestendigt en verstevigt dit gedrag de negatieve perceptie die ze hebben van hun uiterlijk.
Het elkaar aankijken heeft ook een fysiologisch versterkend effect op de verbinding. Wanneer mensen elkaar in de ogen kijken wordt namelijk het knuffelhormoon 'oxytocine' aangemaakt. Dat gebeurt ook als je vrijt, knuffelt of wordt aangeraakt. Oxytocine zorgt ervoor dat je je ontspannen, gelukkig en verbonden voelt.
Verschillen tussen spiegelreflex- en systeemcamera's
Een spiegelreflexcamera heeft een optische zoeker en een systeemcamera heeft een digitale zoeker. Als je door de optische zoeker van een spiegelreflexcameera kijkt, dan kijk je meteen via een pentaprisma en de spiegel door het objectief naar je onderwerp.
Nee.Wat u in een spiegel of andere reflectie ziet, is lateraal omgekeerd . Daar komt de term "spiegelbeeld" vandaan. Anderen zien u niet lateraal omgekeerd, of "omgekeerd". Het omgekeerde beeld ziet er voor u normaal uit, maar voor niemand anders.
Als je jezelf wilt zien zoals je jezelf ziet, is een spiegel de beste optie. Wanneer je een meer objectieve weergave van je gezicht wilt, is een camera de betere keuze. Het is belangrijk op te merken dat geen van beide perfect is. Dus schoonheid is echter in de ogen van de aanschouwer.
De spiegel is een reflectie.
Het is een weerspiegeling, dus het laat zien hoe we er omgekeerd uitzien. Omdat we zo gewend zijn om de omgekeerde versie van onszelf te zien, kan het schokkend zijn om te zien hoe we er op foto's uitzien. En tenzij je gezegend bent met een perfect symmetrisch gezicht, kan de fotoversie van jezelf nog vreemder zijn.
Twee dingen: een spiegel is gespiegeld ten opzichte van een foto; en cameralenzen hebben vervorming door compressie/expansie van de scherptediepte, waardoor het uiterlijk van uw lichaam kan veranderen, afhankelijk van de brandpuntsafstand en hoe ver u zich van de lens bevindt .
Dat heeft alles te maken met het feit dat je jezelf dan niet in spiegelbeeld ziet. Volgens psycholoog Robert Zajonc zijn we daar niet aan gewend en vinden we het dus simpelweg onwennig en gek om onszelf zo te zien. Vandaar dat we onszelf ook knapper vinden in de spiegel dan op foto's.
Onderzoek heeft aangetoond dat jezelf objectiveren toeneemt als je in de buurt van een spiegel bent, een foto van jezelf maakt en het gevoel hebt dat anderen je uiterlijk beoordelen.
Obsessies zijn gedachten of (denk)beelden die steeds weer terugkomen. Ze zijn vervelend en storend en je wordt er gespannen, bang en onrustig van. Je kunt ze proberen te negeren of tegen te houden, maar dat lukt niet. Vaak zijn compulsies (dwanggedachten) alleen te stoppen door bepaalde handelingen uit te voeren.
BDD lijkt op een obsessief-compulsieve stoornis (OCD) , maar de obsessies en dwangmatigheden draaien allemaal om je uiterlijk. Als je BDD hebt, kun je: Jezelf meerdere keren per dag in de spiegel bekijken. Of juist spiegels vermijden.