Oorspronkelijk kwam de Tasmaanse tijger volop voor in Australië en op Nieuw-Guinea, maar in de afgelopen eeuwen was er alleen op Tasmanië nog een buidelwolfpopulatie. Daar verdween het dier uiteindelijk ook, doordat boeren op de Tasmaanse tijger joegen om hun schapen te beschermen.
Helaas zijn er ook verschillende ondersoorten van de tijger al uitgestorven. Het gaat hier om de Balinese tijger, Javaanse tijger en Kaspische tijger.
De Tasmaanse buidelwolf, of Tasmaanse tijger, leefde tot ongeveer tweeduizend jaar geleden in Australië en Nieuw-Guinea. Daarna verdween hij uit deze gebieden. Wel overleefde deze soort langer op Tasmanië, een eiland ten zuiden van Australië.
Maar op zeker moment in de laatste duizend jaar stierf het dier op Nieuw-Guinea en het Australische vasteland uit, waarschijnlijk omdat de prehistorische mens jacht op de buidelwolf maakte en ook door concurrentie met de dingo, een dier dat zo'n 2000 jaar v. Chr. door de mens vanuit Azië naar Australië is meegebracht.
Uitgestorven dieren in de afgelopen tien jaar
Recent uitgestorven dieren zijn onder andere: de Tasmaanse tijger, de Berberleeuw, de Gouden pad, de Caribische Monniksrob en de Balinese tijger.
De Tasmaanse duivel komt van nature alleen nog voor op het eiland Tasmanië. Daar leefden in de jaren negentig 150.000 Tasmaanse duivels, maar veel van deze dieren stierven door een zeldzame ziekte. Op het eiland ten zuiden van Melbourne leven er momenteel circa 25.000 in het wild.
Wanneer zeg je dat een dier is uitgestorven? Dieren van dezelfde soort kunnen samen jongen krijgen. Als er nog maar één dier van die soort is overgebleven, kan hij geen jongen meer krijgen. Wanneer dit laatste exemplaar overlijdt, is deze soort uitgestorven.
De megalodon kon zijn bek twee meter opensperren om een prooi te doden. Waarschijnlijk waren prooien snel dood, want de Megadolon had tanden net zo groot als een mensenhand. Gelukkig hoeven we tegenwoordig niet meer bang te zijn om een megalodon tegen te komen. Deze diersoort is 1,5 miljoen jaar geleden uitgestorven.
De lijst wordt dit jaar voor de dertiende keer gepresenteerd door Stichting Dierenhulp. Griekenland is ook dit jaar weer lijstaanvoerder, gevolgd door Spanje. Op de derde plaats staan de Nederlandse Antillen.
Maar in de jaren negentig werden deze buideldieren getroffen door een besmettelijke en dodelijke kanker van de snuit, waardoor de enige nog resterende populatie in het wild, op het Australische eiland Tasmanië, afnam tot slechts 25.000 exemplaren.
De Tasmaanse duivel is intolerant voor soortgenoten. Het dier is zeer sterk voor zijn grootte en het jaagt op dieren die kleiner zijn dan het dier zelf, zoals kleine kangoeroes, knaagdieren, hagedissen en andere kleine dieren. Het leeft in holen in rotsachtige gebieden.
De Tasmaanse duivel jaagt in de nacht. Hij is niet snel, maar blijft meestal stil zitten en slaat toe wanneer hij de mogelijkheid ziet. De Tasmaanse duivel jaagt echter het liefst zo min mogelijk. Ze eten meestal karkassen, zelfs van grotere dieren zoals kangoeroes of schapen.
Tijger. Het zijn de sterkste katachtigen ter wereld, en kunnen dus ook leeuwen verslaan. Tijgers zijn echte jagers en hebben alles wat er nodig is om de verschrikking van de natuur in zuidoost Azië te zijn. Wanneer ze in een gevecht belanden kunnen ze op hun achterpoten staan en zo domineren over al hun tegenstanders.
Verdwijnend leefgebied
Waar eerst bossen waren, zijn nu mensen en huizen, boerderijen, wegen, fabrieken, plantages en houtkapbedrijven. Veel tijgers sterven of krijgen geen jongen meer omdat hun leefgebied te klein wordt om voldoende prooidieren te vinden.
De tijger wordt alom beschouwd als de meest beruchte mensendoder. Vooral in het grensgebied tussen Bangladesh en India zou de tijger jaarlijks zo'n vijftig menselijke slachtoffers maken. Doordat er er altijd massaal jacht op dit roofdier is gemaakt, is de tijgerpopulatie zeer klein geworden.
Iedereen in de ark. Een op de vier zoogdiersoorten is met uitsterven bedreigd, en hetzelfde geldt voor een op de acht vogels, een op de drie amfibieën en de helft van alle schildpadden. Van de naaktzadige planten, waartoe de naaldbomen behoren, staat ruim een op de drie gecatalogiseerd als bedreigd.
In films wordt voortdurend de gedachte levend gehouden dat dit achttien meter lange monster nog altijd ergens in de inktzwarte diepte huist, maar de megalodon is wel degelijk uitgestorven.
Dodo, mammoet, trekduif, Pyreneese steenbok, Tasmaanse tijger… De lijst van dieren die door menselijk toedoen uitstierf is beschamend lang. Die fout willen sommige wetenschappers terugdraaien.
Dodo: uitgestorven door de mens
Een van de dieren die we nooit meer gaan zien is de dodo; deze grote lopende vogel werd aan het einde van de 17e eeuw voor het laatst gezien. Wat opvallend was aan dit gevleugelde dier is dat het een vogel was die niet kon vliegen.
Het zeldzaamste en meest bedreigde dier ter wereld is de amoerluipaard. Van deze soort leven er nog maar tientallen in het wild. Veel mensen jagen op deze soort omdat ze geloven dat de vacht en botten ziektes kunnen genezen.
Tasmanian Devil is een tekenfilmfiguur van Warner Bros, bedacht en uitgewerkt door cartoonist en regisseur Robert McKimson. Hij speelt mee in de Looney Tunes/Merrie Melodies-tekenfilms en staat beter bekend als Taz. Afbeelding van Tasmanian Devil op de neus van een vliegtuig, 1988.
Buideldieren (Marsupialia) zijn een infraklasse van zoogdieren waarvan de vrouwtjesdieren twee baarmoeders hebben. Vaak, maar lang niet altijd, bezitten vrouwtjesdieren een buidel. Deze buidel is een soort huidplooi, waarin de tepels van het dier liggen en waar het jong in wordt gedragen.
En de belangrijkste aanstichter daarvan is de mens. Vooral na de industriële revolutie gaat het namelijk hard. Vanaf 1900 zijn er volgens het onderzoek 198 gewervelde diersoorten volledig verdwenen. Daarnaast zijn er nog 279 diersoorten die niet meer voorkomen in het wild, of die vermoedelijk zijn uitgestorven.