“De reden is dat de ruimte – NASA's favoriete plek – een verre, vijandige en levenloze plek is. Het onderzoek ernaar levert weinig grote ontdekkingen en een overdaad aan gehypede claims op,” schreef socioloog Amitai Etzioni over de ongelijkheid in Issues in Science and Technology.
Wetenschappers en ontdekkingsreizigers doen al eeuwenlang pogingen om de oceanen diepgravend te onderzoeken. Maar zo makkelijk is dat niet. Vanwege hevige stormen en de aanwezigheid van ijs zijn de oceanen niet altijd toegankelijk voor schepen. Meetinstrumenten bezwijken onder de immense druk op grote diepte.
Door eeuwenlang overmatig gebruik en verwaarlozing dreigen de ooit zo rijke oceanen nu te veranderen in een uitgestrekte blauwe woestenij. Het is hoog tijd om de manier waarop we onze oceanen zien te veranderen. Het zijn geen plekken waar we eindeloos ons afval kunnen dumpen en onbeperkt vis uit kunnen halen.
De NASA heeft fosfor gevonden in de oceaan van Enceladus, een maan van Saturnus. Fosfor is het zeldzaamste element dat nodig is voor leven. Zes elementen zijn essentieel voor het leven zoals wij dat kennen: koolstof, waterstof, zuurstof, stikstof, fosfor en zwavel.
Meer dan 80% van onze oceanen is nog nooit onderzocht of bezocht door de mens. De Marianentrog, het diepste punt op aarde. Een plek waar geen enkele zonnestraal komt. Waar de stroming enorm sterk kan zijn en het zoute water apparatuur aantast.
Er is geen specifiek geval bekend van NASA die de verkenning van de oceanen volledig heeft stopgezet , maar hun middelen en inspanningen zijn voornamelijk gericht op ruimteverkenning vanwege hun mandaat en doelstellingen als agentschap.
OCEAANONDERZOEK EN DRUK
"In sommige opzichten is het veel makkelijker om mensen de ruimte in te sturen dan naar de bodem van de oceaan," vertelde Feldman aan Oceana. " De intense druk in de diepe oceaan maakt het een extreem moeilijke omgeving om te verkennen ."
“De reden is dat de ruimte – NASA's favoriete plek – een verre, vijandige en levenloze plek is. Het onderzoek ernaar levert weinig grote ontdekkingen en een overdaad aan gehypede claims op,” schreef socioloog Amitai Etzioni over de ongelijkheid in Issues in Science and Technology.
Tegenwoordig is meer dan 80% van de wereldwijde oceaan (en 50% van de Amerikaanse oceaan) nog steeds niet in kaart gebracht, en nog veel meer is nog niet verkend. Een van de grootste uitdagingen van oceaanverkenning is de intense druk in de diepe oceaan. Bovendien maken nulzicht en extreem koude temperaturen het moeilijk om de uitgestrekte oceaan te verkennen.
De Voyager 1-ruimtesonde bevindt zich inmiddels op ruim 24 miljard kilometer afstand van de aarde. Ter vergelijking: dat is bijna tachtig keer op en neer van de aarde naar de zon. Licht en radiosignalen vanaf de aarde doen er ruim 22,5 uur over om het ruimtevaartuig te bereiken.
Verreweg de meeste leven echter in gewoon sediment, zoals zand en klei. In dat soort omgevingen heerst vaak een enorme voedselschaarste. Meestal komt het beschikbare voedsel uit de oceaan, waarin organisch materiaal van onder meer algen en zeedieren naar de bodem zinkt.
De oceanen omvatten 97% van al het water op Aarde. Volgens oceanografen is maar 5% van de oceanen verkend. In totaal omvatten de oceanen ongeveer 1,3 miljard kubieke kilometer en hebben ze een gemiddelde diepte van 3688 meter. In verschillende perioden in het verleden waren alle continenten met elkaar verbonden.
Uit een bundeling van de verschillende studies van de afgelopen vijftien jaar blijkt volgens Greenpeace dat de Middellandse Zee met stip wint van alle andere wereldzeeën, als het gaat om de vervuiling. De grootste boosdoener zijn de plastics.
Slide 9 - Tekstslide. maar amper 5 procent van de oceanen echt ontdekt is. 72 procent van onze aarde bestaat uit water en onze aarde daarom de blauwe planeet heet.
De meeste delen van de oceaan zijn extreem moeilijk en duur te bereiken.
Hoe ver je ook in de ruimte bent, het drukverschil tussen binnen en buiten is niet groter dan één atmosfeer aan druk . Maar zodra je ook maar een klein beetje in de oceaan zakt, kun je veel meer dan één atmosfeer aan druk op je schip krijgen.
De National Aeronautics and Space Administration (NASA) begon in 1958 met het onderzoeken van de diepzee, maar stopte in 1978 of 2014 met het onderzoeken van oceanen vanwege een onbekende, mysterieuze ontdekking.
Ten eerste is de Marianentrog diep . Sterker nog, hij is heel, heel diep. Hij herbergt het diepste punt op aarde: Challenger Deep. Dat is niet alleen behoorlijk eng, maar het betekent ook dat er een grote drukverandering is als je dieper en dieper de oceaan in gaat.
Meer dan 95% van de oceaan moet nog ontdekt worden . Wetenschappers zeggen dat ze niet weten welke soorten diep in de oceaan of in onontdekt gebied leven, maar ze zeggen dat er miljoenen soorten te vinden zouden moeten zijn. De kleur van de oceaan kan afhangen van de hoeveelheid plantenleven daaronder.
NASA heeft tekenen gevonden van een meer op Mars. Het bewijs suggereert de aanwezigheid van water in plaats van alleen ijs.
Het was in januari 1960 - 9 jaar voordat de eerste mens een stap op de maan zette - dat de Zwitser Jacques Piccard en de Amerikaan Don Walsh de bodem van de Challengerdiepte bereikten, het diepste punt van de aardbol, aan boord van de bathyscaaf Trieste, op 10.916 meter. En wat een verrassing!
Als de Golfstroom in de Atlantische Oceaan ooit stilvalt, kan dat erg snel gebeuren en zouden de gevolgen voor het noorden en westen van Europa rampzalig zijn. Dat hebben wetenschappers van de universiteit van Utrecht berekend. In België zou het gemiddeld 5 tot 10 graden kouder worden.
Bijna 80% van de oceaan is nog nooit verkend, in kaart gebracht of zelfs maar gezien door de mensheid. Dit is op zichzelf al een verontrustende gedachte, om nog maar te zwijgen van het feit dat 71% van het aardoppervlak uit water bestaat; bijna 58% van de wereld is onbekend voor de mensheid (1).
In feite zijn de meeste wateren nog onontdekt, niet in kaart gebracht en onzichtbaar voor onze ogen. Het is misschien schokkend om te ontdekken, maar slechts 5% van de oceaan is door mensen verkend en in kaart gebracht. De rest, met name de diepten, zijn nog onbekend.
In de Atlantische Oceaan bevinden zich veel meer plastic deeltjes dan tot nu toe werd aangenomen. Dat concluderen twee Britse wetenschappers op grond van nieuw onderzoek. Zij namen monsters op grotere diepte en keken ook naar zeer kleine deeltjes.