Als je naar de lucht kijkt, zie je dit als een blauwe lucht. Onze ogen kunnen violet licht minder goed zien en daarom zien we geen violette lucht.
Het zonlicht dat de aarde bereikt wordt verstrooid door de luchtmoleculen die het op zijn weg tegenkomt. De diameter van individuele luchtmoleculen is veel kleiner dan die van waterdruppels en ook kleiner dan de golflengte van zichtbaar licht (tussen 0,4 en 0,7 micrometer).
Geen; lucht zelf is kleurloos. De kleur die je feitelijk waarneemt is 'wit' ofwel alle kleuren door elkaar. Omdat echter niet alle kleuren even makkelijk binnenkomen op het netvlies en het oog buitengewoon veel moeite heeft met blauw, nemen we de kleur op een wolkeloze heldere dag waar als blauw.
Vanaf daar schijnen de zonnestralen tegen de onderkant van de wolken aan. "Afhankelijk van de dikte van de bewolking, het vocht in de lucht en de afstand die de zonnestralen afleggen, krijg je verschillende kleuren te zien. Daarom waren er onder andere rode, oranje en paarse gloeden", verklaart Visser.
Voornamelijk blauw licht wordt weerkaatst, terwijl het rode licht ons oog wel bereikt. "Rood komt veel meer aan. Blauw wordt makkelijker gereflecteerd en is voor het oog dus een stuk minder sterk zichtbaar." Zodoende ontstaan een rode of roze lucht.
Doordat de zon laag hangt, moet het zonlicht een lange weg afleggen voor het je ogen bereikt, vervolgt ze. "Daardoor stuit het zonlicht op tal van deeltjes in de lucht, zoals stof en waterdamp. Dat verstrooit alle kleuren, maar rood het minst. Dus dat blijft over, waardoor de lucht die rode gloed krijgt."
Als je zwemt, zie je om je heen doorzichtig water. Maar als het gaat om grote hoeveelheden water zoals in een oceaan, dan zien we een diepblauwe kleur. De zee, slibdeeltjes en plankton nemen namelijk alle rode lichtstralen op en blauwe lichtstralen worden teruggekaatst.
Als de zon hoog aan de horizon staat, wordt dit blauwe licht in alle richtingen verstrooid, waardoor de hemel zijn blauwe kleur krijgt, waar we ook kijken.
Volgens wetenschappers kan de lucht heel soms groen worden als er veel regenwater in de wolken zit. Dan schijnt er blauw licht door de wolken en dat blauwe licht mengt dan met rood licht van de zon. En dan kleurt de lucht dus groen.
Dikke druppels houden zonlicht tegen en zorgen dat een wolk er grijs uit ziet. Een wolk bestaat uit zwevende waterdruppeltjes. Die druppeltjes bepalen de kleur van de wolk. Hoe groter ze zijn, hoe grijzer de wolk is.
Het heelal is zwart, omdat het leeg is en dus kleurloos. Materie heeft wel een kleur vanwege de manier waarop het verschillende kleuren (zon)licht absorbeert, reflecteert of verstrooit. Bij afwezigheid van materie is er dus geen reflectie of verstrooiing en dus zie je zwart, wat de afwezigheid van het licht aangeeft.
Rode Zee. De binnenzee van de Indische Oceaan is niet alleen de zoutste, maar ook een van de schoonste zeeën. Het gebied bereikt 450 duizend vierkante kilometer en het watervolume is 251 duizend kubieke meter. Ook is de Rode Zee ongeëvenaard in de hoeveelheid en diversiteit van het zeeleven.
Daarom is zie je vaak mooie blauwe zeeën omdat de kleur blauw wordt weerkaatst. Maar de Noordzee zit vol stofdeeltjes en plantdeeltjes. Daardoor kunnen de blauwe stralen niet goed door het water dringen en wordt het licht niet weerkaatst en lijkt het water groengrijs.
Blauw licht wordt dus het best verstrooid, groen en geel licht al minder goed en rood licht gaat zo goed als rechtdoor door de dampkring heen. Het resultaat is dat de lucht blauw kleurt. Door de verstrooiing is het witte licht een beetje van zijn kleur kwijtgeraakt. Het resultaat daarvan is dat de zon geel kleurt.
Bij de zonsopgang en zonsondergang staat de zon laag aan de horizon en legt het licht leen langere weg door de atmosfeer af. Door het stof in het atmosfeer wordt een deel van het lichtstralen verstrooid in het spectrum van kleuren en verandert de hemel van geel naar oranje en rood.
Een bekend gezegde is: 'Morgenrood water in de sloot, avondrood, mooi weer aan boord'. De gedachte hierachter was dat de toenemende luchtvochtigheid een voorbode zou zijn voor meer wolken en regen. Onderzoek heeft uitgewezen dat het deel over morgenrood niet vaak opgaat en onbetrouwbaar is.
Slibdeeltjes blijven circuleren
Langs de Belgische (en ook de Nederlandse) kust kan je vanuit de lucht een hele strook van troebel water waarnemen, die veroorzaakt wordt door de aanwezigheid van slib.
Dat is dus ook het geval bij de Noordzee. De bodem wordt steeds omgewoeld door golven en daardoor wordt er veel bruin zand en kleideeltjes in het water zweven. Licht dat tegen die deeltjes botst en dus wordt teruggekaatst ziet er dus bruin uit.
Blauw licht wordt het sterkst teruggekaatst in water waarin zeer weinig fijne deeltjes zweven. Blauw zeewater is dan ook arm aan organismen. Troebel water weerkaatst de groene en gele stralen, zodat het water groene tinten krijgt.
1. De Malediven. De Malediven zijn een synoniem voor paradijs: hagelwitte stranden met kristalhelder water. Een plek waar je alleen maar van kunt dromen!
Ultiem genieten van het blauwe water van Bora Bora
Met stip op nummer één: Bora Bora. Daar hoeven we eigenlijk geen woorden aan vuil te maken, maar we zullen je toch wat vertellen over deze sprookjesachtige bestemming. Bora Bora is een klein eiland dat bij Frans-Polynesië hoort.
Dit blauwe water is een natuurlijk verschijnsel bij het Italiaanse eiland Capri. Het heet Grotta Azzurra, wat de blauwe grot betekent. Vroeg in de ochtend en rond de middag is de grot op zijn blauwst.
Voor zover onderzoekers nu weten is er geen einde aan het heelal. Er is dus geen rand waar de ruimte stopt. Sterker nog: het heelal blijft groeien. Sterren en planeten bewegen steeds verder van elkaar af.
Wanneer zo'n Big Freeze voor komt, zal na een tijdje alle energie in het heelal verdwijnen. Dat betekent dat sterren uitdoven, zwarte gaten al hun Hawking-straling verliezen en dus ook verdwijnen, en het universum vervolgens leeg is met enkel wat overgebleven quarks en neutronen.