Chloor (Cl) speelt samen met natrium (Na) en kalium (K) een essentiële rol bij de osmotische druk van lichaamscellen en daarmee de vochthuishouding van het lichaam. Samen bepalen deze mineralen het kation-anion-verschil (KAV; ook wel zuur-base-evenwicht) van het rantsoen en van het lichaam.
Chloor zorgt er voor dat bacteriën en algen geen kans krijgen om zich te ontwikkelen in het water. Hierbij is het wel belangrijk om de pH waarde in de gaten te houden. Chloor werkt namelijk alleen effectief als deze waarde goed is.
Chloride (chloor) is een essentieel mineraal. Chloride komt van nature voor in verschillende voedingsmiddelen. Daarnaast komt het veel voor in bewerkte voedingsmiddelen, zoals vleeswaren, chips en kant-en-klaarmaaltijden. Keukenzout is de belangrijkste bron.
Chloor, bekend onder de scheikundige afkorting Cl, is een geelgroen dicht gas met een zeer aparte, stikkende geur. Het wordt gebruikt om drinkwater en zwembadwater te behandelen, om bacteriën te doden en het is een ontsmettingsmiddel.
Chloride, of chloor, vind je vooral in keukenzout. Het is samen met natrium en kalium nodig voor een goed evenwicht in de vochthuisbalans van je lichaam. Daarnaast komt chloride ook voor in maagzuur, in de vorm van zoutzuur in je maag.
Algemeen zijn chloriden verbindingen waarin chloor in de oxidatietoestand −1 voorkomt. Het chloride-ion is het negatief geladen ion Cl−. Het ontstaat wanneer een neutraal atoom van het element chloor één elektron opneemt. De zouten van waterstofchloride (HCl) worden eveneens chloriden genoemd.
Chloor is een scheikundig element met symbool Cl en atoomnummer 17. Het behoort tot de groep van de halogenen. Chloor komt bij kamertemperatuur voor als een geel/groen en zeer giftig gas dichloor (Cl2).
Chloor heeft een langdurige desinfecterende werking en houdt het water bacterievrij. Maar chloor, is dat wél veilig en gezond? Een lage concentratie aan chloor, zoals in kraanwater of leidingwater, schaadt onze gezondheid niet. Alleen kun je kleine concentraties al snel ruiken en/of smaken.
Chloor begint zijn werking te doen bij een niveau van 0,5 deeltje per miljoen (ppm) of meer. Bij een te lange blootstelling aan een chloorniveau van 50 ppm kan chloor zelfs dodelijk zijn. In de aanbevolen hoeveelheden die je toevoegt aan je spawater, wordt tussen de 1 en 3 ppm aanbevolen.
Chloor in kraanwater
In het verleden werd er chloor aan ons water toegevoegd. Chloor is een zeer effectief middel om bacteriën te doden, maar geeft een duidelijke smaak aan het water. Tegenwoordig is het toevoegen van chloor verboden en worden er andere, niet schadelijke stoffen gebruikt om water te zuiveren.
Gebruik van teveel chloor kan niet alleen ernstige gevolgen hebben voor je waterbalans maar ook voor je gezondheid. Denk bijvoorbeeld aan uitslag, jeuk en bultjes. Maar ook kan gebruik van teveel chloor leiden tot hoesten en benauwdheidsklachten.
Chloor is giftig en kan dodelijk zijn als het in geconcentreerde hoeveelheden wordt ingeademd of gedronken. Als chloorgas in de lucht wordt vrijgegeven, kunnen mensen worden blootgesteld via hun huid, ogen of door middel van inademing.
Chloor en mengsels van chloor en lucht zijn niet explosief of brandbaar.
Bleekwater bestaat uit een oplossing van natriumhypochloriet in water. De concentratie van de oplossing bepaalt de schadelijkheid en wordt uitgedrukt in graden. Huishoudelijk bleekwater bevat tussen 5 en 15 graden natriumhypochloriet. De inname van een kleine hoeveelheid hiervan is niet gevaarlijk.
Chloor is een gas dat makkelijk zouten vormt (halogeen); chloorgas komt door zijn hoge reactiviteit niet in de atmosfeer voor.
Nadelen bleek en chloor
Doordat de stof niet goed afbreekbaar is, is het bijvoorbeeld heel slecht voor het milieu. Ook is het een schadelijke lucht om in te ademen, kan het bijten in je huid en het kost veel energie en transport om chloor en bleek te maken.
Bleekmiddel en schoonmaakazijn
Houd deze twee te allen tijde uit elkaar. In combinatie met elkaar kunnen ze namelijk een giftig chloorgas veroorzaken.
Chloor is van nature in een aantal mineralen, zoals haliet, sylvien en carnalliet, te vinden. Het komt in de natuur niet in vrije vorm voor, maar alleen in verbindingen, vooral als natriumchloride (keukenzout). Vooral uit haliet wordt keukenzout gewonnen, dat echter ook uit zeewater geëxtraheerd kan worden.
Bleek noemt men in de volksmond ook wel chloor. Bleek is vloeibaar en zit meestal in een (spuit)fles. Bleek is te koop in verschillende samenstellingen. Zo bestaat er dikke bleek, dikbleek, wc-reiniger met (dikke) bleek, bleekspray en (wc-gel met) javel.
De ademhalingsrisico's van chloor
Het gebruik van chloor irriteert de luchtwegen. Dit is een van de eerste bekende gevaren van deze vaak gebruikte chemische stof. Chloor en zijn dampen kunnen hoesten, pijn op de borst, vochtophoping in de longen, laesies, astma, bronchitis en longontsteking veroorzaken.
Langdurige blootstelling aan chloor zal de natuurlijke vetten van de huid aantasten en verminderen.Hierdoor droogt de huid uit en kan deze geïrriteerd raken. Als je een gevoelige huid hebt, zul je al snel last krijgen van jeuk, roodheid of in het ergste geval uitslag krijgen als gevolg van chloorwater.
Bijvoorbeeld bij een bacteriële verontreiniging in het waterleidingnet, die kan optreden door werkzaamheden of een leidingbreuk. Dan moet chloor de eventuele ziekteverwekkende bacteriën doden. In zo'n geval gaat het echter om zeer kleine doses, die niet schadelijk zijn voor de gezondheid.
Blauw water is zout water of gechloreerd water. Het chloor geeft het water zijn blauwe kleur. De meeste waterleveranciers chloreren het leidingwater.
Chloor speelt samen met natrium en kalium een rol bij de vochthuishouding van planten. In de bodem is chloor, evenals natrium, gevoelig voor uitspoeling; met name op zand- en dalgronden. Voor suikerbieten en granen is chloor een belangrijk element.
Chloor is niet brandbaar, maar kan reageren met de meeste brandbare stoffen, wat brand- en explosiegevaar oplevert. Het reageert ook heftig met organische verbindingen zoals ammoniak en waterstof, waardoor brand en explosies kunnen ontstaan.