Aandacht te vragen, gezien en gehoord worden, Een teken van ongestuurd en onbeheerst gedrag of gebrek aan sociale vaardigheden, Aangeleerd gedrag dat ze met schreeuwen wat bereiken of om je zin te krijgen, doet je kind jullie na en hoe hard praten jullie zelf?
Veel kinderen ongebreideld onbeheerst zijn.Buiten het gewone enthousiaste wedstrijdgeluid, angst, pijn en verdriet hebben ze geleerd dat ze met schreeuwen wat bereiken. Veel kinderen hebben van hun ouders geleerd dat ze hun zin krijgen als ze schreeuwen en dat leereffect generaliseert zich naar andere situaties.
Waarom gilt ons kind? Kleine kinderen kunnen nog niet (goed) verwoorden wat ze voelen. Als ze overmand worden door heftige emoties zoals boosheid, frustratie of angst, gebruiken ze hun lichaam om duidelijk te maken dat er iets aan de hand is. Ze gaan huilen, roepen, gillen, met dingen gooien, slaan, etc.
Hoewel er veel individuele variatie is tussen kinderen wat betreft de frequentie van schreeuwen, neigen meisjes hier vaker naar dan jongens .
Dagelijks schreeuwen tegen je kind levert volgens onderzoekers namelijk angstige kinderen op, die bovendien vaak gaan liegen. "Het gevolg van een schreeuwen is dat kinderen alles gaan doen voor de goedkeuring van de ouder, om te checken of je nog wel van ze houdt."
Ze kunnen huilen, zeuren, schreeuwen of schreeuwen als ze zich in een stressvolle situatie bevinden of sterke gevoelens hebben . Zelfs als uw kind sterke taalvaardigheden heeft, kan het zijn dat ze niet in staat zijn om uit te drukken hoe ze zich voelen als ze getriggerd worden. Schreeuwen en huilen is misschien de enige manier waarop ze hun intense gevoelens kunnen uiten.
Schreeuwen is een manier om een bedreiging te communiceren (ook gezien bij niet-menselijke primaten). Waarom hebben vrouwelijke mensen een hogere toonhoogte dan mannelijke mensen? Vrouwtjes schreeuwen hoger in termen van frequentie omdat hun vocale bereik groter is dan dat van mannetjes door differentiële blootstelling aan testosteron .
Jongere kinderen schreeuwen als ze overweldigd worden door emoties , zelfs over dingen die voor een volwassene klein lijken. Kinderen schreeuwen als ze een driftbui hebben, als ze aandacht willen of als ze hun zin willen krijgen. Maar vaak is het gewoon omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen in reactie op hun situatie.
“Schreeuwen is leuk,” zegt Pragya. “ Het kan helpen om spanning in de spieren los te laten en deze verlichting kan resulteren in de afgifte van endorfines in het centrale zenuwstelsel, wat kan leiden tot vermindering van pijn en toename van plezier .”
Ga dan met je kind naar een rustige en veilige plek en vertel rustig en duidelijk: 'Dit mag echt niet, ik blijf hier en jij blijft daar zitten totdat je weer rustig bent. ' Blijf erbij, maar reageer niet op het gedrag. Blijf herhalen wat je gezegd hebt totdat je kind rustiger is.
Driftbuien bij peuters en kinderen zijn normaal in hun ontwikkeling. Deze schreeuwende, schoppende, huilende buien zijn onderdeel van de normale ontwikkeling en stellen onze kinderen in staat om hun ongenoegen en/of frustratie over een gebeurtenis of reactie te uiten, meestal wanneer ze hun zin niet krijgen of iets wat ze willen.
Kinderen gillen en schreeuwen vaak wanneer ze in een groep samen zijn. Dit doen ze om aandacht te vragen. Een kind denkt: als ik zo hard mogelijk praat of gil dan word ik gehoord. En omdat kinderstemmen vaak hoger zijn dan die van volwassenen, lijkt het alsof ze meer lawaai maken.
Huilen en schreeuwen
Wees consequent en geef niet alsnog toe, want op die manier leren kinderen dat je door te huilen en te schreeuwen je zin krijgt. Ze gaan het dan dus juist vaker doen. Ga vooral zelf niet terugschreeuwen, maar probeer rust uit te stralen.
Hard praten kan bijvoorbeeld komen doordat een kind minder hoort. Soms praat een kind bij andere mensen helemaal niet of alleen heel zachtjes. Dat kan komen doordat je kind niet durft te praten. Sommige kinderen hebben fonologische problemen, dat wil zeggen problemen met de klankvorming bij het praten.
'Pubers hebben soms moeite om hun gevoelens onder controle te houden. Dat kan zich uiten in boosheid, schreeuwen of zelfs agressief gedrag. ' Hoewel dit voor ouders lastig kan zijn, is het belangrijk om te beseffen dat dit gedrag vaak bij de puberteit hoort.
Ze schreeuwen misschien van vreugde, maar vaker is het vanwege woede of frustratie . Als ze iets willen wat ze niet kunnen krijgen, betekent hun geschreeuw: "Ik wil mijn zin – geef het me nu!" Soms is dit geschreeuw de voorbode van een volwaardige driftbui, dus als je het vroeg kunt sussen, kan het je later hoofdpijn besparen.
Grote gevoelens
Jongere kinderen weten misschien niet hoe ze hun volume moeten regelen, dus als ze opgewonden of boos zijn, kunnen hun stemmen extreem luid worden zonder dat ze doorhebben hoe het voor anderen klinkt . De grote gevoelens van onze dochters uiten zich meestal in luid geklets, gepiep, geschreeuw, getier of luid gehuil.
Jongens hebben andere hormonen dan meisjes: testosteron tegenover progesteron.Jongens hebben meer van dat eerste hormoon dan meisjes. Het testosteron maakt jongens energieker en beweeglijker.
Het is de sonische expressie van een adrenalinestoot . Squeals drukken kameraadschap uit, een call-and-response ritueel dat het wederzijdse enthousiasme van deelnemers aankondigt — en een bijbehorende DGAF-houding ten opzichte van niet-deelnemers.
Antwoord: De stembanden van meisjes zijn meestal korter en dunner dan die van de meeste jongens, waardoor hun stemmen hoger klinken. Dit verschil in toonhoogte is nog duidelijker merkbaar bij volwassen mannen en vrouwen. ... Het zorgt er ook voor dat de stembanden van een jongen dikker en langer worden.
Boosheid bij jongens uit zich vaak in schreeuwen, slaan, schoppen, bijten of vechten. Het is begrijpelijk dat je als ouder of leerkracht boos of geschokt reageert op zo'n explosie, maar dit boosheidsgedrag is het gevolg van iets.Dat 'iets', dat wil je duidelijk krijgen.
Ja, kinderen ervaren de eerste hormoonpiek voor de puberteit . Als uw 7- of 8-jarige zich plotseling humeurig en huilerig begint te gedragen, bent u niet de enige. De veranderingen in hun gedrag kunnen te wijten zijn aan adrenarche, wat van invloed kan zijn op de manier waarop uw kind met zijn emoties omgaat.
Help kinderen om het onder woorden te brengen.
Geef indien nodig een time-out om uw kind tot rust te laten komen of herinner hem of haar aan de huisregels en verwachtingen — "Er wordt niet geschreeuwd of met spullen gegooid. Haal diep adem en word rustig." Herinner uw kind eraan om met u te praten zonder te zeuren, te mokken of te schreeuwen.