Het maken van gebaren tijdens het praten is niet aangeleerd. Dat heeft onderzoek van de Amerikaanse University of Chicago uitgewezen. We maken de gebaren -ook wel gesticuleren genoemd- omdat het ons helpt bij het vinden van woorden tijdens het spreken. Iedereen doet het: gebaren maken tijdens het praten.
Mensen die met hun handen praten worden gezien als energievol, warm en aangenaam. En die energie komt vooral tot uiting in je enthousiasme die je overbrengt als je een verhaal vertelt. Als jij namelijk enthousiast bent over iets, dan wil graag dat anderen nét zo enthousiast zijn.
Ze helpen je je gedachten helderder te maken, betere woorden te vinden, op relevante herinneringen te komen. Ook onthoud je iets beter als je er handgebaren bij hebt gemaakt. Je gebaren kunnen er zelfs voor zorgen dat je van gedachten verandert: stel je zegt A, maar je handen communiceren B.
"Hij praat met zijn handen"
Het maken van gebaren die de gesproken woorden ondersteunen noemen we gesticuleren. In Nederland wordt minder gebruik gemaakt van gesticulatie dan in zuidelijke landen zoals Italië.
De stand van de ogen
Wanneer iemand naar beneden kijkt, kan dit betekenen dat diegene zich niet helemaal gelukkig voelt. Het kan ook een teken zijn dat iemand zich niet op zijn of haar gemak voelt of zich schaamt.
Lichaamstaal is: lichaamshouding, beweeglijkheid, mimiek, gebaren, oogcontact, blikrichting, de hoek ten opzichte van elkaar, intonatie, gebruik van ruimte, enzovoorts.
De oorsprong van de gewoonte komt waarschijnlijk door de Griekse kolonisatie van Zuid-Italië; de lichaamstaal was vooral belangrijk om elkaars aandacht te trekken op alle niveaus. Andere deskundigen denken dat Italianen een speciale taal ontwikkelen, gemaakt van gebaren en tekens tussen de 14e en de 19e eeuw.
De neutraalste oplossing is om je armen naast je lichaam te laten hangen. Zo is je houding open en zitten je handen je niet in de weg. Zorg er dan wel voor dat je geen passieve indruk wekt, dus ga rechtop en met je borst vooruit staan.
het handgebaar zelfst. naamw. Uitspraak: ['hɑntxəbar] Verbuigingen: handge|baren (meerv.) beweging met je hand als teken voor iets of om je woorden te ondersteunen Voorbeelden: `handgebaren maken`, `een handgebaar om iemand te groeten`, `obscene hand...
Lichaamstaal (of non-verbale communicatie) is de taal die we spreken met ons lichaam. Mensen communiceren onbewust en bewust via dat wat ze zonder woorden met hun lijf doen. Aan lichaamstaal kun je vaak zien wat mensen voelen of denken zonder dat ze het zeggen.
In veel literatuur over lichaamstaal staat het kruisen van de armen beschreven als een houding waarmee u een negatieve indruk van uzelf neerzet. Het zou vooral een teken van geslotenheid of afstandelijkheid zijn - een houding die u dus beter maar niet kunt aannemen, zou u dan verwachten.
Je weet wel, dat spel waarbij je met je duim en wijsvinger een rondje maakt, en als iemand dan kijkt mag je diegene een mep verkopen.
Wanneer je de vingers tegen elkaar drukt, worden de subtiele energiekanalen (meridianen) die door de vingers lopen geactiveerd, zodat energie vrij door het lichaam kan stromen. Zo kunnen de juiste mudra's meditaties krachtiger maken. Er bestaan vele mudra's om je meditatie te verdiepen.
Als je dit handgebaar gebruikt is dat een teken dat je slachtoffer bent van huiselijk geweld: je vouwt je duim in je platte hand en sluit vervolgens je hand. Veel hulpverleners weten wat dit betekent en zullen je helpen door contact op te nemen met de politie of Veilig Thuis Drenthe.
Actief luisteren wil zeggen: Dat je hoort en ziet wat de ander zegt. Dat je die boodschap verwerkt. Je laat – verbaal en non-verbaal – blijken dat je de ander begrijpt.
Neus aanraken
Iemand die tijdens het spreken kort de neus aanraakt of er over wrijft heeft waarschijnlijk iets te verbergen. Als iemand oneerlijk is wordt de doorbloeding sterker en gaan zenuwuiteinden tintelen (het Pinokkio-effect), die jeuk wordt weg gewreven. Let op: oordeel niet al te snel.
Gevoelens zijn moeilijk onder woorden te brengen, we maken elkaar gemakkelijker door middel van lichaamstaal duidelijk wat we precies bedoelen dan met woorden. Zo wordt het duidelijk of er bijvoorbeeld een onderliggende betekenis is bij wat we zeggen, en hoe we met de ander in relatie staan.
Het meest bekende handgebaar in Nederland is misschien wel de duim omhoog. Bij ons betekent dat: 'top' of 'heel goed'. Maar in Afghanistan, Iran en bepaalde delen van Italië en dus Griekenland betekent het 'rot op'. In veel Aziatische landen staat het gebaar gelijk aan wanneer wij een middelvinger opsteken.
Verbaal is mondeling; communiceren met woorden uitgesproken of geschreven. Bij mondelinge communicatie zijn het de non-verbale signalen die belangrijke aanvullende informatie geven over bedoeling en emoties. Gebarentaal is ook verbaal, maar in de vorm van lichaamstaal.
"Oogcontact is belangrijk bij aantrekking. Wanneer iemand op dezelfde manier naar jou kijkt maak je oxytocine aan, wat je een warm gevoel geeft." Wanneer het de goede kant opgaat kan een zwoele blik gepaard gaan met een aanraking op de arm of op het been.
Een man die je aantrekkelijk vindt, zal dit laten merken omdat hij de hele tijd naar je lichaam kijkt. Vaak op een niet zo subtiele manier. Mannen die betere sociale vaardigheden hebben zullen weten hoe ze dit moeten verbergen. En ik zal maar niet vertellen waar hij op dat moment aan denkt.
Ze Breekt Oogcontact Naar Beneden – Ze Is Onder De Indruk Of Verliefd. Dit wil je het liefst zien. Als vrouwen oogcontact naar beneden breken dan wil ze je. Wel grappig, sommige vrouwen lijken met hun ogen constant af te wisselen tussen je kruis en je ogen.
Vrede of vriend – wordt in deze zin wereldwijd gebruikt door vredesbewegingen. Time-out bij kinderspelen in Vlaanderen. Ezelsoren – hierbij maakt men het teken vlak achter iemands hoofd waardoor men de twee vingers boven het hoofd van deze persoon ziet uitsteken.