De meeste kwekers voederen de vis kippen- en varkenspoep. Tilapia's zitten boordevol antibiotica en worden soms genetisch gemanipuleerd om sneller te groeien. Tilapia zou kanker kunnen veroorzaken: de vis kan tot 10 keer meer kankerverwekkende stoffen bevatten dan andere vissoorten, waaronder dioxine.
Er zitten bijna geen gezonde vetten in tilapia, doordat de vissen gevoed worden met soja en genetisch gemanipuleerde maïs. Gekweekte tilapia bevat een hoog dioxinegehalte, soms wel 11 keer hoger dan wilde tilapia. Dioxines kunnen maar liefst 7 tot 11 jaar in je lichaam blijven!
Tilapia is de ideale kweekvis aangezien hij weinig nodig heeft, zich eenvoudig voortplant en snel groeit. 3000 jaar geleden werd hij al gekweekt in het Oude Egypte.
Pangasius heeft de reputatie een ongezonde vis te zijn die veel zware metalen, bacteriën en antibioticaresten bevat. In 2012 controleerden wij de pangasius in de Belgische winkels onder meer op de aanwezigheid van zware metalen, pesticidenresiduen en sporen van antibiotica, en stelden weinig problemen vast.
Tilapia is wereldwijd een van de meest gekweekte vissoorten, zelfs meer dan forel en zalm. In 2018 werd maar liefst 6,3 miljoen ton tilapia gekweekt met een geschatte marktwaarde van 9 miljoen dollar. Tilapia wordt vooral gekweekt in Indonesië, China en Midden-Amerika.
Maar welke vissen kan je dan nog wel met een gerust hart eten? Wel, met schelvis, heek, tong, Alaska pollak, kabeljauw, koolvis en pladijs zit je goed. En ook mosselen, garnalen, kreeft en sint-jacobsschelpen zijn een goede keuze.
Qua voedingswaarde is pangasius minder vetrijk dan kabeljauw. Een filet van 100 gram is goed voor ongeveer 76 kcal en 0,7 gram verzadigde vetten. Pangasius is een omstreden vis omdat het veel schadelijke stoffen en antibiotica zou bevatten. Maar de kwekers passen de veiligheidsnormen de laatste jaren strikter toe.
Tilapia bevat Kanker stimulerende stoffen
De meeste Tilapia wordt gekweekt: Het is de tweede meest gekweekte vissoort ter wereld. Het kweken draagt bij aan het feit dat deze vis tot 10 keer meer kankerverwekkende stoffen bevat dan andere vissoorten. Dit is te wijten aan het feit dat de vis vrijwel alles eet.
Goede keuzes zijn bijvoorbeeld zalm, garnalen, ansjovis, krab, forel en haring. Deze bevatten weinig zware metalen. Eet vis zoals tonijn, zwaardvis en haai maximaal 1 keer per week anders krijg je snel te veel kwik binnen en dat is schadelijk voor je gezondheid.
Ook vis zonder keurmerk kan trouwens duurzaam zijn: van vrijwel elke vissoort zijn duurzame en wat minder duurzame varianten te koop. Koop duurzame soorten: dit zijn haring, mosselen, oesters, Schotse of Noorse zalm, Hollandse garnalen, Noordzeekrab, wijting en schelvis.
Het voorkomt hart- en vaatziekten
Pangasius kan veel ziektes helpen voorkomen. Je lichaam heeft onverzadigde vetten nodig om gezond te blijven. Het vlees van de vis is daar een perfecte bron voor! Het helpt de bloedstroom bevorderen en zorgt voor een goede gezondheid van je hart.
Zalm en tilapia duurzaamste vissen om te eten
“Als je puur kijkt naar kilo's, zijn karper en tilapia de meest duurzame vissen om te eten. Ook pangasius doet het goed. Maar alle drie deze vissen hebben dan ook weer een heel andere – lagere – voedingswaarde dan zalm.”
Risico's kweekvis
Bij gekweekte vis, zoals pangasius en tilapia, kunnen chemicaliën en antibiotica (geneesmiddelen die bacteriën bestrijden) gebruikt worden. Dit brengt een probleem met zich mee, namelijk resistente bacteriën.
Het is erg stevig en minstens zo sappig en smaakvol als kabeljauw. Tilapia is een ideale vis om te grillen of barbecueën. Het vlees heeft een milde, licht peperachtige smaak waardoor het zich perfect leent tot exotische gerechten.
Kweekzalmen zijn – net als vleeskippen – doorgefokt op snelle groei, waardoor ze veel sneller groeien dan hun wilde soortgenoten. Dit leidt onder andere tot hartproblemen, misvormingen van de wervelkolom en hogere stressgevoeligheid. Zalmen met misvormingen hebben vaak hun hele leven ernstige last hiervan.
Hoewel tilapia in zowel zoet als brak water kan opgroeien, zwemt de vis vooral in zoet water. De soort komt oorspronkelijk uit tropisch Afrika, maar is door de mens uitgezet in andere werelddelen. De meeste tilapia die gegeten wordt in Nederland is afkomstig uit kwekerijen.
Roofvissen zoals zwaardvis, marlijn, snoekbaars, tonijn en haai zijn ook minder veilig. Dat komt doordat roofvissen aan het eind van de voedselketen zitten en andere dioxine houdende vissen eten. Deze vissen bevat vooral veel methylkwik. Tonijn bijvoorbeeld kunt u beter niet meer dan één keer per maand eten.
Lage kwikgehaltes (minder dan 50 microgram per kilogram) werden aangetroffen in haring, zalm, forel en inktvis. Hogere kwikgehaltes zaten in brasem, kreeft, makreel, snoek en tonijn. De kwik-kampioen was zwaardvis, met 1.212 microgram kwik per kilogram.
De Gezondheidsraad adviseert volwassenen om per dag 450 milligram omega-3-vetzuren uit vis (visvetzuren) binnen te krijgen. Dit kun je doen door per week twee porties vis te eten, waarvan ten minste een keer vette vis.
In landen als Thailand, Cambodja, Vietnam en Indonesië wordt pangasius gekweekt. Dit vindt plaats in vijvers of kooien in de rivier. Zeker 90 procent van alle pangasius wordt gekweekt in de Mekong-rivierdelta. De vissen kregen krijgen eiwitrijk voedsel, vaak vismeel, toegediend zodat ze snel groeien.
Vissen als schar, poon en wijting komen direct uit onze eigen Noordzee en zijn goedkoop, lekker en goed voor het milieu.
Er zitten veel eiwitten in gerookte zalm, die er onder andere voor zorgen dat je spieren gezond blijven en niet af gaan breken. Er zitten veel gezonde vetten in gerookte zalm. Er zitten veel mineralen in gerookte zalm, waaronder ijzer voor een betere stofwisseling en een gezond hart.
Visvetzuren zijn goed voor je hart en bloedvaten. Daarom is het advies 1 keer per week vis te eten. Bij voorkeur vette vis, zoals makreel, haring, sardines of zalm.
Tilapia die op de Europese markt verkocht wordt, wordt gekweekt volgens twee verschillende methodes: enerzijds is er de intensieve kweek in drijvende kooien of kweekvijvers in Zuid-Amerika, Azië en Afrika; anderzijds is er de kweek in gesloten circuits die in Europa bedreven wordt.