Het slipstreameffect ligt aan de basis van het wielrennen. Door die factor kun je profiteren van andere renners; wielrennen is een van de weinige sporten waar je moet samenwerken met vrienden én vijanden om te winnen. Door achter elkaar te rijden spaar je energie; door om de beurt op kop te rijden kun je harder gaan.
Aerodynamica is de reden dat wielrenners met een dicht achterwiel rijden, zegt Blocken. Met zo'n achterwiel hebben de renners minder last van de luchtweerstand.
Iemand die in het wiel zit, bespaart 30 tot 40% energie ten opzichte van de renner die op kop zit. Goed in het wiel kunnen rijden is dus een belangrijke vaardigheid. Zie hier dan ook een paar tips om zo veel mogelijk te kunnen genieten van iemands slipstream.
Reacties. Bij tijdritten is aerodynamica het belangrijkst (net als bij baanrennen). Je ziet dat alles op de fiets zo is ontworpen dat de lucht er zo min mogelijk vat op krijgt, de wind gaat makkelijker langs een dicht wiel dan langs een wiel met allemaal spaken.
Als ze in formatie (achter elkaar) fietsen blijkt de afname van de luchtweerstand 5% te zijn voor de kopfietser, 45% voor de tweede in rij, 55% voor de derde, en 57% voor de laatste. De afname hangt wel sterk af van de vorm en houding van de individuele wielrenners.
Fietsen verbetert je weerstand. Fietsen is bevorderlijk voor je immuunsysteem, zeker wanneer je regelmatig de fiets pakt. Indien je 5 of meer dagen per week 30 min tot 1 uur per dag fietst, wordt je lichaam sterker en is het beter in staat virussen en griep af te weren.
Het is slim om twee tot drie keer per week te fietsen om zo goed mogelijk aan het fietsen te wennen. Met één keer fietsen per week zal het heel lang duren voordat je conditie opbouwt.
Met een setje carbon wielen rijd je al snel 2-3 km/h sneller dan met aluminium wielen als je dezelfde kracht genereert. Daarnaast ziet een setje carbon wielen er natuurlijk supervet uit, wat ook goed voor je moraal is.
Een dicht achterwiel blijkt op een tijdrit van veertig kilometer maar liefst een voordeel van twee tot drie minuten op te leveren ten opzichte het ouderwetse spaakwiel.
Tijdens de tijdrit
Het lichaam is in staat om maximaal 90 g koolhydraten in een combinatie van glucose en fructose per uur op te nemen. Dat betekent in de praktijk dat er ongeveer 1 liter isotone sportdrank genomen kan worden per uur.
Wat is de gemiddelde snelheid op een racefiets? De gemiddelde snelheid op een racefiets is 24 kilometer per uur. Met wind tegen ligt de gemiddelde snelheid rond de 21 kilometer per uur, en met wind tegen rond de 26 kilometer per uur. Op een racefiets ga je dus een stuk sneller dan op een stadsfiets.
Gemiddelde wielrenner: 22-25 kilometer per uur. Tour-renner: 35-38 kilometer per uur. De soigneurs van een wielerploeg maken de lunch voor alle teamleden, inclusief al het ondersteunende personeel.
Racefiets en mountainbike: twee erg verschillende fietsen
Het frame van een mountainbike is meestal ook dikker. Stevigheid is namelijk erg belangrijk. Een racefiets is daarentegen ontworpen om hoge snelheden te kunnen halen. Daarom zijn er geen veringen, want die verlagen de snelheid, en het frame is ook opvallend dun.
Tijdens een baankoers wil een coureur zoveel mogelijk snelheid halen uit zijn fiets en geen moment verspillen. Het is dus aangewezen om te blijven trappen, vandaar de oplossing om het tandwiel direct te monteren op het wiel.
De baan is heel simpel. Je hebt een ovaal van 200 meter en je rijdt zo'n 40 kilometer per uur met 1 versnelling. Hoe harder je gaat hoe hoger je in de baan rijdt.
Bij een snelheid van 40 km/h is het aandeel van de rolweerstand in zijn totale vermogen dus 36,5/300 = 12,1%. In de grafiek zien we dat de rolweerstand van Snelle Eddy in de praktijk kan variëren van 10-55 Watt.
Dan gaat het over je positie, je kleding, je schoenen en je helm. Voor de overige twintig tot vijftig procent zijn dat je frame en je wielen. Wanneer je op al die punten je aerodynamica verbetert, dan zou dat je zomaar een besparing kunnen opleveren van wel honderd watt.
De 'menselijke maat' wordt vaak gehouden rond de 6 watt per kilogram bij inspanningen van om en nabij een uur. Deze tijdrit raffelen de toprenners af in een half uur, dus dat de vermogens hier hoger liggen is niet verwonderlijk.
Een heel groot voordeel van een hoge velg is de aerodynamica. De aerodynamica zorgt dat je met dezelfde krachtsinspanning een stukje sneller bent. Dat is ook vaak de reden dat wedstrijdrenners kiezen voor een hoge velg met een vlakke rit. Een ander voordeel is van hoge carbon velg is de stijfheid.
Carbon wielen hebben enorme voordelen ten opzichte van standaard aluminium wielen. Ze zijn stijver en daardoor heel responsief en hebben een heel direct stuurgedrag. Daarnaast maakt het lichte materiaal het mogelijk om hoge velgen te maken wat het materiaal ideaal maakt voor aerodynamische wielen.
We kunnen je natuurlijk nu alle technische eigenschappen geven maar je vind het waarschijnlijk belangrijker wat je er aan hebt en wat ze kosten. Voor minder dan 1.000 euro koop je een set hoge carbon wielen (zowel voor disc als rem velg te koop) waarmee je echt harder gaat en die je fiets helemaal afmaken.
Met 1 uur rustig wandelen verbrand je evenveel calorieën als met een rustige fietstocht van 1 uur. Als je de snelheid opvoert, blijkt de fiets het toch te winnen. Een uur fietsen op redelijk tempo levert je maar liefst 150 extra verbrande calorieën op in vergelijking met een stevige wandeling.
Met name de quadriceps (de 'druppel', voor op je been) en hamstrings hebben bij een wielrenner aardig wat groeipotentie. Maar die groei blijft natuurlijk beperkt zolang je alleen maar fietst, en de weerstand niet verder oploopt.
Na twee weken versmalt die nog ietsje meer. Na drie weken gaat er opnieuw een stukje af en zo wordt de engte steeds smaller en smaller, tot er een absoluut nulpunt bereikt wordt qua conditiepeil. Dat absolute nulpunt wordt bij een getrainde fietser een pak later bereikt dan bij een minder fanatieke renner.