Vaak is de oorzaak van een constant hongergevoel een ongebalanceerde en/of eenzijdige voeding. Zo'n voeding zorgt voor onvoldoende verzadiging én hoge insulinespiegels in het bloed. Hiermee ontstaat een continue vraag naar suikers/koolhydraten om de insuline wat te doen te geven, zodat je constant honger ervaart.
Constant een hongergevoel hebben kan een teken zijn van een tekort aan voedingsstoffen, stress, te weinig slaap of een verstoorde hormoonbalans. Enkele tips om honger te verminderen zijn voldoende eiwitten eten en gehydrateerd blijven. Honger is het natuurlijke signaal van je lichaam dat het meer voedsel nodig heeft.
In sommige gevallen kan aanhoudende honger een symptoom zijn van een onderliggende medische aandoening zoals hyperthyreoïdie, diabetes of polycysteus ovariumsyndroom (PCOS).
Alles wat je te veel eet, moet je in je lichaam opslaan.Dat gebeurt voor een belangrijk deel in je vetweefsel, waardoor er vetcellen ontstaan. Vetcellen kunnen in de problemen komen, als ze overmatig groeien. Ze hebben namelijk zuurstof nodig om te kunnen functioneren.
We willen je niet ongerust maken, maar als het hongergevoel blijft aanhouden, is het misschien tijd voor een doktersbezoekje. Het kan namelijk ook te maken hebben met diabetes, een ontregelde schildklier, slaaptekort, overmatige stress, bijwerkingen bij medicatie die je neemt… Een medische check-up kan nooit kwaad.
Vaak is de oorzaak van een constant hongergevoel een ongebalanceerde en/of eenzijdige voeding. Zo'n voeding zorgt voor onvoldoende verzadiging én hoge insulinespiegels in het bloed. Hiermee ontstaat een continue vraag naar suikers/koolhydraten om de insuline wat te doen te geven, zodat je constant honger ervaart.
Mogelijke oorzaken constant hongergevoel: Verkeerde voeding: te veel geraffineerde koolhydraten en te weinig eiwitten zorgen voor snelle pieken en dalen in je bloedsuikerspiegel. Dit maakt je sneller hongerig. Te weinig eten: wanneer je te weinig calorieën binnenkrijgt, kan je lichaam je hongergevoel verhogen.
Hormonale veranderingen door de overgang
Een daarvan is dat jouw figuur verandert. Zo sla je bijvoorbeeld meer vet op de buik op in plaats van op de heupen. Het is een periode van grote veranderingen. Blijf je hetzelfde dieet en bewegingspatroon volgen, dan kun je aankomen in gewicht.
De hormonen insuline, cortisol, ghreline, leptine en oestrogeen beïnvloeden je vetverbranding. Door gezond te eten (voldoende omega 3-vetten, eiwitten, vezels, vitamines en mineralen) en een gezonde levensstijl aan te houden krijg je deze hormonen beter in balans, waardoor je vetverbranding optimaal werkt.
Wat doet het leptine hormoon? De functie van leptine is dat het de eetlust remt wanneer het contact maakt met de leptine-receptoren in het verzadigingscentrum in de hersenen.
PWS wordt gekenmerkt door een spierzwakte bij de geboorte waardoor ze als baby vaak voedingsproblemen hebben. Rond de peuterleeftijd vertonen ze een ongeremde eetlust met toename van gewicht als gevolg. Daarnaast hebben patiënten hormoontekorten, een verminderde spiermassa, ontwikkelingsvertraging en gedragsproblemen.
Drie oorzaken voor eetbuien
Een psychische: als verdoving, ontlading of schuilplek. Dit zijn eetbuien om emoties te reguleren. Een fysieke: je hebt al te lang, te weinig gegeten en je lichaam zet je aan tot een eetbui om maar zo snel mogelijk voedingstoffen binnen te krijgen. De eetbuien vanuit lichamelijke behoefte.
Wat zijn eetbuien? Een eetbui, wat is dat eigenlijk? Een eetbui wordt beschreven als een moment waarop iemand heel veel eet in een korte tijdsperiode en daarbij de controle over het eten verliest.
Een dagje wat meer eten en ongezondere keuzes maken is helemaal geen probleem. Laat na zo'n dag de weegschaal even voor wat het is.
Er kunnen een aantal redenen voor zijn. Je hebt bijvoorbeeld meer zout gegeten dan normaal, je hebt meer stress, of je gebruikt een supplement als creatine, dat meer water vasthoudt. Ook als je te weinig drinkt kun je ironisch genoeg juist meer water vast gaan houden.
Volgens een studie gepubliceerd in Physiological Reports, kan uw gewicht fluctueren met 2 tot 4,5 pond per dag . In feite ervaren de meeste mensen minstens één of twee gewichtsschommelingen per week, en meestal gaat het getal op de weegschaal niet de kant op die we zouden willen op onze reis naar gewichtsverlies.
Als insuline niet goed verwerkt kan worden in de hersenen (bijvoorbeeld door insulineresistentie, wat vaak samengaat met obesitas), dan werkt die stopknop dus niet, en krijg je, naast een verminderde homeostatische controle (dus geen rem) óók nog een verhoogde hedonistische drang naar lekker eten.
De bijnieren maken in geval van chronische stress te veel stresshormoon cortisol aan. Sommige mensen zijn gevoelig voor zo'n verhoogde concentratie cortisol die het hongergevoel en vooral de zin in hoogcalorische voeding – oftewel snacktrek – aanwakkert en die een ophoping van vet in vooral de buikstreek veroorzaakt.
Ga op zoek naar afleiding en doe iets actiefs dat niets met eten te maken heeft op het moment dat je honger of trek hebt zoals; surfen op het internet, het spelen van een spelletje of het lezen van een boek. Of nog beter; beweeg je lichaam. Dit is een van de beste manieren om van je hongergevoel af te komen.
Eetlustremmers kunnen op verschillende manieren werken. Soms gaat het om vezels die in de maag opzwellen (door water) en de maag vullen. Andere stof laten de hersenen geloven dat we geen honger hebben. Weer anderen zorgen voor een langzamere vertering.
Hoe voelt hyperfagie? De symptomen van hyperfagie zijn anders dan normale hongersignalen die iemand kan ervaren na een paar uur niet gegeten te hebben. Iemand met hyperfagie of polyfagie kan intense of constante honger ervaren, moeite hebben met een vol gevoel na een maaltijd en vaak te veel eten .
Verschillende factoren, zoals stress, verhoogde activiteit en bepaalde medische aandoeningen, kunnen een verhoogde eetlust veroorzaken. Bij vrouwen kan een laag oestrogeengehalte een rol spelen. Een verhoogde eetlust is niet altijd reden tot bezorgdheid. Het kan echter een teken zijn van bepaalde medische aandoeningen, zoals hyperthyreoïdie en diabetes.