Wanneer emoties niet gevoeld of geuit mogen worden, bijvoorbeeld omdat ze emotionele pijn uit het verleden triggeren, worden ze verdrongen. Van daaruit veroorzaken ze een storing in het lichaam. Zo ontstaan lichamelijke (pijn)klachten waarvoor geen medische oorzaak wordt gevonden.
In contact komen met je emoties is essentieel voor herstel en jezelf toestaan om emoties te voelen en te begrijpen kan vaak meer pijn veroorzaken . Het kan moeilijk zijn om bij onze pijn te zitten en echt een emotie te voelen. Genezing is niet alleen maar warm en wazig, het kan eerder donker zijn met veel wendingen.
De plotselinge gebeurtenis activeert jouw stresssysteem, en het toenemen van de stresshormonen hebben effect op jouw welzijn. Hoe langer dit aanhoudt, hoe meer 'ontregeld' jouw stresssysteem – en dus ook jouw lichaam – raakt. Rouw is dus altijd een aanslag op jouw lichaam.
Emotionele pijn is het gevolg van een reactie op een emotionele ervaring zoals het verlies van een dierbare, eenzaamheid na een scheiding of angsten. De pijn kan zich op verschillende manieren uiten. Van schaamte, onrust tot boosheid. In sommige gevallen kan het zelfs lichamelijke pijn veroorzaken.
Genezing kost tijd. Je ontdekt en omarmt je sterke kanten en je ontwikkelt bewustzijn van de vele verschillende delen of perspectieven die je hebt en hoe deze samenwerken om je te helpen of te beschermen, wat je nu misschien nog niet weet.
Volgens experts moeten de meeste mensen zichzelf twee jaar de tijd geven om te herstellen van een emotioneel trauma, zoals een breuk of het verlies van een baan. En als je door de gebeurtenis overrompeld werd (je partner vertrok abrupt, je werd onverwacht ontslagen), kan het langer duren.
Emotioneel trauma kan een paar dagen tot een paar maanden duren.
Zelfs als de symptomen zijn verdwenen, kan een emotioneel trauma nog lang na de gebeurtenis pijnlijke herinneringen of emoties oproepen. Dit is meestal een reactie op bepaalde triggers.
Tijdens een bijzonder stressvolle ervaring kan de voorste cingulate cortex reageren door de activiteit van de nervus vagus te verhogen , de zenuw die begint in de hersenstam en verbinding maakt met de nek, borst en buik. Wanneer de nervus vagus overgestimuleerd wordt, kan dit pijn en misselijkheid veroorzaken.
De pijn van romantische afwijzing, een gebroken hart, is vergelijkbaar met fysieke pijn. Zo bleek uit het onderzoek van universitair hoofddocent klinische psychologie Freddy van der Veen. Een gebroken hart activeert het pijnnetwerk in de hersenen en vertraagt de hartslag.
Ons lichaam spreekt
Denk aan de impact van verdriet op de fysieke gezondheid. Naast emotionele pijn kan verdriet zich uiten in fysieke symptomen zoals vermoeidheid, spierpijn en zelfs veranderingen in eetlust en slaappatronen. Het delen van je verhaal heeft kracht, maar slechts tot op zekere hoogte.
Lever: Boosheid en frustratie. Hart: Vreugde, maar bij disbalans ook overmatige opwinding of angst. Milt: Piekeren en zorgen. Longen: Verdriet en melancholie.
Beweging is een krachtige manier om het lichaam te helpen verdriet en trauma los te laten . Zachte oefeningen, zoals stretchen, yoga of tai chi, kunnen u helpen om u af te stemmen op uw lichaam en opgeslagen spanning los te laten. Ademhaling is een ander essentieel hulpmiddel, omdat het het parasympathische zenuwstelsel activeert, wat het lichaam en de geest kalmeert.
Het is normaal om wat pijn, zwelling en warmte te voelen rond een wond als deze begint te genezen . Maar als de pijn niet weggaat, kan dit duiden op een niet-genezende wond.
De stollingsfase duurt heel kort, maar is een belangrijke fase waar allerlei stofjes vrijkomen die het vervolg van de genezing inzetten. De volgende fase, ook wel ontstekingsfase genoemd, duurt ongeveer 1 tot 5 dagen. Kenmerkend zijn verschijnselen zoals roodheid, zwelling, pijn en warmte.
Andere factoren kunnen bijdragen aan het genezen van vermoeidheid:
Het voortdurend herbeleven en verwerken van moeilijke emoties kan leiden tot emotionele uitputting. Cognitieve belasting: Het proces van zelfreflectie, het uitdagen van diepgewortelde denkpatronen en het leren van nieuwe copingstrategieën kan mentaal veeleisend zijn.
Liefdesverdriet is een vorm van verdriet.
Het verliezen van een belangrijk iemand heeft een krachtige impact, zelfs als die persoon nog leeft. Het verlies triggert een stressreactie en het stresshormoon cortisol kan onaangename en verstorende bijwerkingen creëren, zoals spijsverteringsproblemen, pijntjes en kwalen .
Toch is over het algemeen het ergste verdriet voorbij na ongeveer 6 weken. Het helpt als je begrijpt wat er gebeurt als je liefdesverdriet voelt.
Fase 3: Dopamine
Wanneer de opwinding van beide kanten komt, kan verliefdheid makkelijk ontbranden. Dan komt dopamine om de hoek kijken. Je wil constant de ander opzoeken, omdat dopamine je een intens euforisch gevoel geeft. Dat krijg je wanneer je bij de persoon in kwestie in de buurt bent.
Borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) wordt al lang beschouwd als een stoornis die de meest intense emotionele pijn en stress veroorzaakt bij mensen met deze aandoening. Studies hebben aangetoond dat borderlinepatiënten chronisch en significant emotioneel lijden en mentale kwelling ervaren.
Patiënten met neurotransmitter dysregulatie kunnen een onevenwicht hebben van serotonine en noradrenaline , wat de connectie tussen pijnlijke fysieke symptomen en depressie kan verklaren. Wanneer een patiënt met depressie klaagt dat hij of zij fysieke pijn voelt, kan er een chemische reden zijn.
Met de term 'emotionele pijn' verwijzen we vaak naar de weerstand die we voelen jegens de pijn. We willen die nare emotie niet voelen en daardoor doet het allemaal extra pijn. Je lichaam kan zich gaan aanspannen, je kunt sneller gaan ademhalen, en het kan je allemaal erg gefrustreerd maken.
Als u zich afvraagt hoe lang het duurt om te herstellen van een trauma, dan is het antwoord dat het per persoon verschilt. Het genezingsproces kan weken, maanden of zelfs jaren duren. Het is belangrijk om te onthouden dat genezing geen lineair proces is en dat tegenslagen normaal zijn.
Hack #1 – Geef de emotie een naam
De simpele handeling van het herkennen en benoemen van wat we voelen, is voldoende om ons terug te brengen naar ons denkende brein. Dit vereist dat we even stilstaan, analyseren en taal gebruiken: allemaal vaardigheden van de prefrontale cortex.
Hoewel psychogene pijn misschien geen directe fysieke oorzaak heeft, is deze pijn nog steeds echt . Mensen die dit hebben, veinzen niet, liegen niet en zoeken geen aandacht. Deze pijn voelt hetzelfde — en omvat een deel van dezelfde processen — als pijn van een verwonding of ziekte.