Één van de redenen waarom veel mensen vasthouden aan het verleden is omdat het onze aandacht afleidt van het heden. In sommige vriendengroepen wordt er alleen nog maar gesproken over dingen die ze in het verleden samen hebben meegemaakt. “Weet je nog toen we naar Ibiza gingen, Weet je nog die we naar Amsterdam gingen.”
Trauma heeft blijvende effecten op de hersenen . Het kan moeilijk worden om je volledig levend te voelen in het huidige moment. Wanneer we niet in het moment leven, herbeleven we het verleden - of zijn we bang voor wat er in de toekomst zou kunnen gebeuren. Onze ervaringen vormen ook onze overtuigingen over onszelf.
Ik noem dat dooddoeners.
Verkeerde beslissingen en andere negatieve gebeurtenissen uit het verleden brengen vaak een sterk gevoel van frustratie of schaamte met zich mee. Deze negatieve emoties stoppen we – onbewust – zo diep mogelijk weg. Maar dat leidt er juist toe dat ze sterker worden en op onverwachte momenten de kop opsteken.
Piekeren over dingen die gebeurd zijn in het verleden geeft een somber of soms een boos gevoel. Het is een soort negatieve evaluatie over jezelf. Piekeraars weten vaak wel dat ze niets aan het verleden kunnen veranderen, maar blijven toch hangen in negatieve herinneringen en proberen die door denken te beïnvloeden.
Één van de redenen waarom veel mensen vasthouden aan het verleden is omdat het onze aandacht afleidt van het heden. In sommige vriendengroepen wordt er alleen nog maar gesproken over dingen die ze in het verleden samen hebben meegemaakt. “Weet je nog toen we naar Ibiza gingen, Weet je nog die we naar Amsterdam gingen.”
Het overdenken en hebben van negatieve gedachten is een kenmerk van een depressie. Wanneer je naast het piekeren ook andere symptomen ervaart, zoals somberheid en een verminderde interesse, kan er sprake zijn van een depressieve stoornis.
Sommige mensen hebben moeite om pijnlijke herinneringen of relaties los te laten of om verder te gaan na eerdere ervaringen , omdat ze geloven dat wat er ook met hen is gebeurd, deel uitmaakt van hun identiteit . Maar piekeren over het verleden zal het niet veranderen en vasthouden aan pijn zal die pijn niet helpen verlichten.
Of de vriend die constant over de goede oude tijd praat ? Dit is een klassiek teken van iemand die gevangen zit in het verleden. Het is oké om herinneringen op te halen en van het verleden te leren. Maar als dat verandert in een eindeloze lus van "dat waren nog eens tijden", kan het een teken zijn dat ze niet in het heden leven.
'Herkenbaarheid van vroeger brengt ons emotionele steun, maar nostalgie vervult ook een cognitieve behoefte,' zegt Krystine Batcho, hoogleraar psychologie die al sinds de jaren negentig onderzoek doet naar nostalgie. 'Het geeft ons het vertrouwen dat er betere tijden in aantocht zijn, omdat ze vroeger ook goed waren.
Het niet kunnen loslaten kan uitmonden in piekeren, angsten, herhalingen van gebeurtenissen in je hoofd, hoge bloeddruk, hartkloppingen, slaapklachten, gejaagdheid, verlies van energie, onderpresteren en ongewenste resultaten.
Het opschrijven van je gedachten kan je helpen te identificeren wat je tegenhoudt en verder te gaan . Je kunt ook dankbaarheid beoefenen, wat je kan helpen in het moment te leven, in plaats van in het verleden. Begin een dankbaarheidsdagboek of oefen het tijdens je ochtendmeditatie.
Hoewel rouwen als een normaal onderdeel van het leven wordt beschouwd, maakt de alomtegenwoordige en aanhoudende aard van depressie het, en niet rouwen, een psychische stoornis . Depressie die voortkomt uit nostalgie treedt op wanneer herinneringen aan het verleden gevoelens van verdriet, verlangen of spijt oproepen.
Als we ons gevangen voelen, hebben we ons kookpunt bereikt, ook wel onze emotionele drempel genoemd. We hebben vaak gevoelens van hopeloosheid, wanhoop, verdriet, woede, frustratie of angst . We kunnen ons vastgelopen voelen in situaties die zich in de loop van de tijd hebben opgebouwd. Of vastgelopen in situaties waarin alles tegelijk gebeurde.
Een moeilijkheid met het loslaten van het verleden zal waarschijnlijk gerelateerd zijn aan een of meer van de volgende sleutelemoties: schuld, spijt of verdriet/woede . Schuld is een emotie die ons vertelt dat we een regel of norm hebben overtreden. Bijvoorbeeld, "Ik had dit moeten doen" of "Waarom deed ik dat".
Het kan moeilijk zijn om iemand los te laten van wie we houden, omdat onze gevoelens voor een persoon over het algemeen niet van de ene op de andere dag verdwijnen . Als we al lange tijd een relatie hebben met dezelfde persoon, dan is de kans groot dat die persoon deel uitmaakt van onze levensstijl en dagelijkse routines.
Loslaten is het proces van het opgeven van emoties, gedachten of situaties die je niet langer dienen. Het betekent dat je de controle loslaat over zaken waar je geen invloed op hebt. Het gaat om het accepteren van wat is, zonder dat je er iets aan probeert te veranderen of blijft hangen in wat had kunnen zijn.
Opgekropt verdriet, stress, en de pijn van een 'gebroken hart' zet zich vaak vast in de borstkas, vaak ter hoogte van het hart. In de reflexologie wordt spierspanning in de middenrug vaak gelinkt aan een gevoel van hopeloosheid, machteloosheid en onzekerheid.
Oud zeer kun je leren loslaten door het te accepteren en erover te praten of te schrijven. Daarnaast is het belangrijk te vergeven en voldoende te bewegen. Ook kun je beter loslaten wanneer je je mindset verandert en geduldig met jezelf bent.
Te veel piekeren kan uiteindelijk leiden tot stress, een burn-out, depressie en angststoornissen. Piekeren zorgt ervoor dat je hoofd overvol raakt. Hierdoor is er geen ruimte meer voor andere zaken die aandacht vragen. Daarnaast kost piekeren veel tijd en energie.
Gedrag waar je op kan letten zijn: nieuwe/toegenomen concentratieproblemen, slaapproblemen, gejaagdheid of onrust, opvliegendheid, maar ook problemen met voeding of gebruik van alcohol of drugs. Reacties en emoties. Wanneer we (even) niet lekker in ons vel zitten, merk je dat aan de manier waarop we ons uiten.