De oorzaken van het verschil. Het beeld dat je ziet in de spiegel is een vertrouwde, gespiegelde versie van jezelf, waar je dagelijks aan gewend bent geraakt. Foto's daarentegen tonen je gezicht zoals anderen het zien, wat soms onwennig kan zijn omdat het niet de vertrouwde weergave is waar je aan gewend bent.
Op een foto heb je niet in de hand wat er wordt afgebeeld en kun je dus minder makkelijk dan in een spiegel selectief kijken naar mooie details. Het beeld op de foto kan dan tegenvallen. ' Toch liggen mensen met een positief lichaamsbeeld hier niet wakker van.
Foto's laten ons zien zoals anderen ons zien, wat betekent dat onze kenmerken omgedraaid zijn in vergelijking met ons gespiegelde beeld . Dit kan ons het gevoel geven dat we er vreemd uitzien of niet helemaal onszelf zijn, wat leidt tot ontevredenheid met onze foto's.
Mensen zien je zoals op de camera aan de achterkant, maar maak je geen zorgen. De camera's van smartphones hebben een andere lens dan hoe onze ogen ons echt zien. Ze vervormen en verlengen het gezicht/lichaam iets meer. Ik voel me een misvorming wanneer ik foto's maak met de camera aan de achterkant.
We kennen onszelf voornamelijk dankzij spiegels. Aan die reflectie zijn we zo gewend geraakt dat we denken er écht zo uit te zien.Het zorgt er automatisch voor dat we dat beeld leuk gaan vinden, zo vertelt psycholoog Pamela Rutledge tegen Upworthy. “We zien onszelf constant in de spiegel.
De oorzaken van het verschil
Het beeld dat je ziet in de spiegel is een vertrouwde, gespiegelde versie van jezelf, waar je dagelijks aan gewend bent geraakt. Foto's daarentegen tonen je gezicht zoals anderen het zien, wat soms onwennig kan zijn omdat het niet de vertrouwde weergave is waar je aan gewend bent.
Ook de cameralens speelt een rol.
Maar het probleem is misschien niet je hoek, het kan lensvervorming zijn. Vanwege de nabijheid van je gezicht tot de camera, kan de lens bepaalde kenmerken vervormen, waardoor ze er groter uitzien dan ze in het echt zijn. Foto's geven ook alleen een 2D-versie van onszelf.
Nee.Wat u in een spiegel of andere reflectie ziet, is lateraal omgekeerd . Daar komt de term "spiegelbeeld" vandaan. Anderen zien u niet lateraal omgekeerd, of "omgekeerd". Het omgekeerde beeld ziet er voor u normaal uit, maar voor niemand anders.
Verschillen tussen spiegelreflex- en systeemcamera's
Een spiegelreflexcamera heeft een optische zoeker en een systeemcamera heeft een digitale zoeker. Als je door de optische zoeker van een spiegelreflexcameera kijkt, dan kijk je meteen via een pentaprisma en de spiegel door het objectief naar je onderwerp.
Dat heeft alles te maken met het feit dat je jezelf dan niet in spiegelbeeld ziet. Volgens psycholoog Robert Zajonc zijn we daar niet aan gewend en vinden we het dus simpelweg onwennig en gek om onszelf zo te zien. Vandaar dat we onszelf ook knapper vinden in de spiegel dan op foto's.
Omdat uw gezicht zo dicht bij de lens van de camera is, kunnen bepaalde kenmerken overdreven lijken . Foto's kunnen alleen een tweedimensionaal beeld van ons ware zelf vastleggen. Als uw gezicht van nature rond en zacht is, kan het afvlakkende effect van foto's mensen in verwarring brengen over wie u werkelijk bent.
Het gebrek aan lachende mensen op historische foto's, komt ook door de invloed van de schilderkunst. Mensen die op schilderijen met open mond lachen werden vaak gelinkt aan armoede of ongepastheid. Zoals waanzin of dronkenschap. Verder zijn er technische redenen, zoals de lange belichtingstijd van een foto.
Als je ogen gevoelig zijn voor licht, dan "schraag je" ze misschien voor zonlicht of flits door te knijpen of te knipperen op het moment dat je een foto wilt maken . Hierdoor lijkt het alsof je ogen altijd dicht zijn op foto's.
Het is belangrijk om te begrijpen dat foto's een 2D-versie van het echte leven zijn. Dit betekent simpelweg dat foto's de neiging hebben om uw kenmerken af te vlakken of te vervormen vanwege bepaalde hoeken . Bovendien, omdat foto's alles opslaan, wordt elke ongemakkelijke beweging die in het echte leven onopgemerkt blijft, vastgelegd voor iedereen om te zien.
Draai je lichaam ongeveer 45 graden de ene of de andere kant op en kijk terug naar de camera . Voor een extra flatterende pose als je staat, duw je je gewicht in je achterste been. Als je zit, zorg er dan voor dat je rechtop zit. Steek je nek uit.
Een spiegel is - zoals het woord zegt - een weerspiegeling van jouw reflectie.Hierdoor zie je jezelf in spiegelbeeld. Wat dus niet is hoe anderen jou zien. Die zien jou omgekeerd.
Hoe dichter de camera bij ons gezicht is, hoe meer ons uiterlijk vervormd kan lijken, wat onflatteus kan zijn. De hoek van de camera kan ook van invloed zijn op de manier waarop onze gezichtskenmerken eruitzien , waardoor we er anders uit kunnen zien dan in de spiegel.
Bij spiegelkijken worden de gezichtsuitdrukkingen van het subject weerspiegeld in de spiegel en vervolgens waargenomen en herkend door het subject zelf . Deze dynamische zelfreflectie kan binnen het subject herkenning-expressie of perceptie-actie lussen produceren.
Er is een verschil tussen jouw imago in de spiegel en op foto's. Het beeld dat je in de spiegel ziet, is omgekeerd vergeleken met het beeld dat anderen face-to-face met jou zien . Je vrienden zijn bekend met jouw niet-omgekeerde imago, terwijl jij bekend bent met jouw omgekeerde imago in een gewone spiegel.
Pareidolie is wanneer we gezichten herkennen in alledaagse voorwerpen. Dit komt doordat onze hersenen geneigd zijn om overal iets bekends van te maken. Deze eigenschap heeft ons geholpen om vormen te herkennen die mogelijk gevaar signaleren, zoals het silhouet van een roofdier.
Plaats 2 spiegels in een rechte hoek tegen elkaar om jezelf ongespiegeld te zien . Om jezelf te zien zoals anderen je zien, pak je 2 spiegels. Plaats ze naast elkaar zodat de randen elkaar raken. Draai vervolgens elke spiegel diagonaal naar je toe, alsof je een boek vasthoudt, zodat de randen een rechte hoek vormen.
Door in de spiegel te kijken weten we hoe we eruit zien.
Door de jaren heen zien we ons spiegelbeeld lachen, huilen, bezorgd kijken, vermoeid zijn, genieten, stralen en tevreden zijn. We zien onszelf weerspiegeld, via onze ogen en met behulp van de spiegel.
De basis van gedrag spiegelen ligt in de zogenaamde spiegelneuronen. Deze neuronen in onze hersenen worden actief wanneer we iets doen, maar ook wanneer we zien dat iemand anders hetzelfde doet. Dit mechanisme helpt ons om empathie te voelen en ons in te leven in de ervaringen van anderen.
Maar het meest duidelijke signaal is als hij veel foto's en video's van zichzelf en van z'n eigen leven stuurt. Dit doet hij om twee redenen. Ten eerste stuurt hij foto's en video's van zichzelf om zich aan jou te presenteren en te laten zien hoe goed hij er wel niet uitziet vandaag.