Lintwormen zijn wormen die in de darm leven. Een volwassen lintworm bestaat uit een aaneenschakeling van aan elkaar verbonden kleine stukjes worm. Lintwormen zijn wormen die in de darm leven. Een volwassen lintworm bestaat uit een aaneenschakeling van aan elkaar verbonden kleine stukjes worm, zogenaamde 'proglottiden'.
De lintworm leeft van onze darminhoud en wordt daarom een parasiet genoemd. Parasieten hebben een gastheer nodig om te kunnen overleven. In dit geval is de gastheer de mens. De kop van de lintworm zet zich vast in de darmwand.
Soms ziet u stukjes lintworm in uw poep, ondergoed of beddengoed. Het zijn platte witte of lichtgele rechthoekige stukjes, 1 tot 2 centimeter lang. Als ze indrogen zien ze eruit als rijstkorrels. Zelden geeft de lintworm ook jeuk bij de anus, buikpijn, diarree of afvallen.
Soms laten stukjes spontaan los en verlaten ze zelf de darm. De meest voorkomende soorten in onze contreien zijn de runderlintworm (Taenia saginata), overgebracht door besmet rundsvlees, en de varkenslintworm (Taenia solium) die via besmet varkensvlees wordt overgedragen. De meeste lintwormen besmetten enkel de darm.
Over het algemeen zorgt een lintworm niet echt voor duidelijke klachten. Het kan zijn dat je een lange tijd rondloopt met een worm zonder er ook maar iets van te merken. Sommige mensen kunnen last hebben van buikpijn en misselijkheid, maar dit is zeker niet bij iedereen het geval.
U heeft klachten
Jeuk rond de anus of vagina, vooral 's nachts, komt meestal door de kleine (tot ongeveer 1 cm) wormpjes. De meeste andere wormen die u in Nederland kunt krijgen geven meestal geen klachten. Heel soms kunt u bijvoorbeeld buikpijn krijgen door lintwormen, spoelwormen of zweepwormen.
Als je de kans op een lintworm aanzienlijk wilt verkleinen, let je het best op het voedsel dat je eet. Zorg er dus altijd voor dat je enkel goed doorbakken vlees eet. Ook laat je vlees, vis of viseieren minstens 24 uur bij -18°C in de diepvriezer liggen voordat je ze rauw eet.
Diagnose van aarsmaden
De diagnose wordt vaak gesteld door de patiënt zelf of door de huisarts op grond van de klachten en waarneming van de patiënt of de ouder. Aarsmaden zijn terug te vinden in de ontlasting als kleine, bewegende witgele wormpjes. Daarnaast is jeuk bij de anus gedurende de nacht kenmerkend.
Wormen bij mensen ontstaan door besmetting van dier op dier, dieren op mensen of andersom, of mens op mens. Bekende symptomen zijn buikpijn, misselijkheid, diarree of jeuk rond de anus. De behandeling van wormen bestaat uit antiwormmiddelen (medicijnen) en hygiëne-adviezen.
U kunt wormpjes zelf behandelen met mebendazol van de apotheek of drogist. Heel soms zit er een ander soort worm, zoals een spoelworm, zweepworm of lintworm. Ziet u een (stukje) worm in uw poep? Neem deze mee naar de huisarts in een dicht potje.
Soms ziet u de wormpjes in de poep bewegen. Wormpjes zijn heel besmettelijk, maar kunnen geen kwaad. Bij goede hygiëne verdwijnen de wormpjes vanzelf, meestal binnen 6 weken. Een andere naam voor wormpjes is aarsmaden of enterobiasis.
De periode tussen het eten van besmet vlees en het volwassen worden van de lintworm (die weer nieuwe proglottiden gaat uitscheiden) duurt ruim twee maanden. Het gevaar voor de mens wordt vooral gevormd door T. solium.
Hygiëne is belangrijk: handen wassen, nagels kort knippen, elke dag schone handdoek en ondergoed. Bij goede hygiëne verdwijnen wormpjes meestal vanzelf binnen 6 weken. U kunt wormpjes ook zelf behandelen met mebendazol van de apotheek of drogist.
De eitjes van de spoelworm zitten in varkens- of mensenpoep. Via besmette grond of groente komen de eitjes in uw mond. Was uw handen extra goed als u met uw handen in de grond heeft gezeten.
Aangezien de lintworm tweeslachtig is, bevatten de proglottiden ook de mannelijke reproductieorganen. Zelfbevruchting komt voor, zodat reproductie mogelijk is als er maar een worm aanwezig is in het maag-darmstelsel. Een volgroeide proglottide bevat een groot aantal eitjes.
Bij een infectie met aarsmaden zijn de volgende hygiënische maatregelen belangrijk: de handen regelmatig met zeep wassen: voor en na het slapengaan, voor het eten, na het spelen en na wc-bezoek. nagels kort knippen vanwege orale/fecale besmetting.
Een infectie die is veroorzaakt door een parasiet, wordt behandeld met een parasietdodend middel. Deze middelen verhinderen de aanmaak van eiwitten door de parasiet. Zonder eiwitten kan de parasiet niet groeien en sterft deze af. Voorbeelden zijn atovaquon, clindamycine en metronidazol.
Als er slijm op of bij de ontlasting zit, is dat een teken dat de darm geïrriteerd is. Dit kan wijzen op verschillende darmaandoeningen of klachten; van onschuldig tot ernstig. Heeft u regelmatig last van slijm bij de ontlasting of zat er veel slijm bij uw ontlasting? Bespreek het dan met uw huisarts.
Het volwassen wijfje legt haar eitjes rond de aars. Door krabben kunnen ze op de handen en het beddengoed terecht komen. Nieuwe besmettingen gebeuren dan door het inslikken van de eitjes. Het duurt dan nog 1 tot 2 maanden voor de eitjes zijn uitgegroeid tot volwassen wormen en klachten kunnen veroorzaken.
Meer letterlijk gezien gaan deze woorden over een persoon die aan de tafel van een ander aanschuift en met diegene mee eet. Wormen in de darmen doen eigenlijk hetzelfde. Zo kunnen ze voedsel aan het lichaam onttrekken en kan dit voor vermagering zorgen. Mensen raken besmet met de eitjes van de worm.
Meestal merkt u niets van zweepwormen. Soms ziet u een worm in uw poep. De worm is glad, lichtgeel of wit en lijkt op een zweep: een dunne draad met een dik uiteinde.
In het ziekenhuis van de Indische hoofdstad New Dehli trokken de artsen uiteindelijk een lintworm van maar liefst 182 centimeter uit zijn maag. De 48-jarige man liet zijn dikke darm onderzoeken, omdat hij “al een maand of twee een beetje pijn had in zijn buik”.
Al je groente en fruit afval, koffieprut, papier, theezakjes en bladeren. Ben voorzichtig met zuur afval zoals citrusvruchten. Olie, zuivel, vis en vlees kan er niet in.
De diagnose wordt gesteld door het vinden van eitjes of wormen in de stoelgang, de urine of het bloed. In een bloedonderzoek kunnen ook de afweerstoffen tegen de worm worden bepaald. Op een echografie of een scan zijn soms cysten zichtbaar in de weefsels, maar meestal is dit een toevallige vondst.