Tot slot nog een les anatomie van de garnaal : langs de rugzijde loopt het darmkanaal, maar ook aan de binnenzijde van de garnaal zie je soms een fijn kanaaltje lopen. Dat kanaal mag je rustig laten zitten : het is een zenuwkanaaltje dat helemaal onzichtbaar wordt als je de garnaal bakt en is volkomen smaakloos.
Maak op de rug een insnijding van kop tot staart. Kijk of je het darmkanaal ziet, het zwarte 'draadje'. Dat haal je weg met een schilmesje. Spoel de scampi's tot slot nog even in koud water en dep ze goed droog voor je ze bakt.
Het darmkanaal is de (meestal) zwarte streep die over de rug van de garnaal loopt. Maak met het mes een snede over de lengte van de rug van de gepelde garnaal. De darm ligt nu bloot. Steek de punt van het mes onder de darm en trek deze er in een beweging uit.
Volgens de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) kan het darmkanaal ziekteverwekkers bevatten zoals Listeria of Vibrio, maar die worden gedood als je de garnalen kookt. Het kan de smaak beïnvloeden, maar ziek worden van een garnaal waarbij de darm niet is verwijderd, is zeer onwaarschijnlijk. Toch verwijderen?
Een darmkanaal verwijderen en zo een zanderige smaak vermijden, is natuurlijk een must voor elke scampi-liefhebber. Met dit trucje gaat het eens zo snel! Pel de scampi en trek dan het darmkanaal eruit met een satéstokje via het nekje.
Garnalenpoep. In de garnaal zit het darmkanaal. Kleine garnaaltjes hebben een klein darmpje, dat valt niet zo op, maar grote garnalen hebben een flinke darm die behoorlijk gevuld kan zijn. Zelfs in dure restaurants komt het regelmatig voor dat de kok van je verwacht dat je garnalenpoep eet.
Het beste antwoord
Kuit is de benaming voor de volledig rijpe eitjes die nog in de eierstokken zitten van de vrouwtjesgarnaal.
Snijd met je mes de kop los van de gamba. Verwijder de bovenste helft van het schild door met je vork net boven de staart de gamba vast te houden en met je mes het schild los te maken. Daarna kun je met je mes het schild van de onderrug verwijderen. Trek dan met je vork het staartje eraf.
Garnalen pellen begint met het ontdooien van de garnalen. Daarna verwijderen we achtereenvolgens de schaal, de staart, het darmkanaal en tot slot de kop. Even oefenen, maar na een aantal garnalen heb je het in de vingers. Nu je dit kunt, komen de heerlijke schaaldieren ongetwijfeld vaker op het menu.
Tot slot nog een les anatomie van de garnaal : langs de rugzijde loopt het darmkanaal, maar ook aan de binnenzijde van de garnaal zie je soms een fijn kanaaltje lopen. Dat kanaal mag je rustig laten zitten : het is een zenuwkanaaltje dat helemaal onzichtbaar wordt als je de garnaal bakt en is volkomen smaakloos.
Garnalen kan je ook ongepeld eten
Het is niet de gewoonte, maar het kan. Wij pellen onze garnalen voor we ze eten, maar een deel van de Franse markt eet garnalen soms met pantser en al – alleen ontdaan van de kop. Deze garnalen zijn aan boord gekookt in zeewater waaraan extra keukenzout is toegevoegd.
Uit onderzoek is vast komen te staan dat er 162 bacteriën op een scampi aanwezig kunnen zijn. Tien van deze bacteriën zijn bovendien resistent tegen antibiotica. Dit is weliswaar de uitkomst van een Amerikaans onderzoek, maar de cijfers voor de situatie in ons land is helaas niet veel anders.
De blauwe lijn aan de 'buik' zijn aders van de scampo. De blauwe kleur is afkomst van een blauw pigment in het bloed: hemocyanine (heeft dezelfde functie als hemoglobine bij de mens)." Kortom: op culinair gebied is er dus geen probleem.
Het woord 'scampi' heeft dus niet overal dezelfde betekenis, wat voor verwarring zorgt. Wat men in België en Nederland scampi noemt, zijn reuzengarnalen uit Zuidoost-Azië, die gekweekt worden in zoet of zout water. De meeste reuzengarnalen worden in Europa in de handel aangeboden in diepgevroren toestand.
Waarom kleuren zeedieren zoals garnalen, kreeft en krab rood als je ze verhit? De rode kleur wordt veroorzaak door astaxanthine, een pigment dat van nature in kreeften en garnalen voorkomt. In een normale toestand is het pigment aan eiwitten gebonden, waardoor je het niet ziet.
Verse rauwe garnalen hebben een milde zoute geur, die lijkt op zeewater. Als je een vieze en ranzige geur bespeurt die lijkt op die van ammoniak, is je garnaal bedorven, omdat de geur afkomstig is van de microben die op de vis groeien.
Garnalen worden vaak als ingrediënt van een maaltijd gebruikt, of in een (garnalen)salade of garnalencocktail. Roze garnalen hebben een korte bereidingstijd vanwege hun kleine formaat en het feit dat ze vaak al zijn voorgekookt. Voeg ze dus als laatste toe aan de pan of wok.
Ja, garnalen hebben een serie zenuwcellen die als hersens kunnen worden beschouwd.
Garnalen eten vrijwel alles. Van afgestorven planten resten tot uitwerpselen van vissen, slakken, etc. Wel is belangrijk dat garnalen hoofdzakelijk plantaardig voedsel krijgen. Garnalen krijgen dit ook hoofdzakelijk in de natuurlijke omgeving.
Garnalen bevatten net als vissen en andere schaal- en schelpdieren een hoge dosis vitamine B12, jodium, fosfor en seleen. Daarnaast bevatten garnalen de vitaminen B1, B2, B11, C en D en verschillende mineralen als natrium, calcium, ijzer, magnesium, koper en zink.
Niet alle dieren hebben rood bloed. Sommige ongewervelden, zoals slakken, inktvissen, krabben, kreeften en garnalen, hebben blauw bloed. Dit is te wijten aan een ander type ademhalingspigment: hemocyanine in plaats van hemoglobine.
Gamba, eigenlijk gewoon het Spaanse woord voor grote garnaal, is in Nederland en België een begrip voor een garnaal (uit zoet of zout water; eender welke soort) die met kop verkocht wordt. Garnalen van eender welke soort zonder kop komen in de handel als scampi.
Het grote Verschil tussen scampi's en gamba's is dat scampi's behoren tot de kreeften familie en gamba's tot de garnalen familie van de Peneïden. Ondanks dat de naam scampi uit het Italiaans komt, worden deze scampi's hier niet gevangen.
Nadat het vrouwtje is bevrucht, draagt ze de eitjes gedurende een maand onder haar staart. Per bevalling krijgt het vrouwtje 30 jongen per keer, die levend worden levend geboren. Deze garnalen kunnen het beste op een pH verlagende bodem worden gehouden. Deze bodem zorgt voor een lagere pH waarde, en zachter water.