De belangrijkste kledingleverancier voor Europese winkels is China, gevolgd door Turkije, Bangladesh en India. Een groot aantal ontwikkelingslanden is sterk afhankelijk van de export van textiel- en kledingproducten, waaronder enkele van de armste landen ter wereld.
In Azië wordt de meeste kleding gemaakt. Op één staat China, gevolgd door Bangladesh, Vietnam, India, Indonesië en Cambodja.
Enkele kledingstukken zijn nooit weggeweest en komen elk seizoen in grote mate terug. Het meest populaire kledingstuk is de jeans, niet alleen de jeans maar vooral ook de stof; denim.
Naar schatting heeft alleen de Nederlandse kledingmarkt al een omvang van tussen de 700 en 900 miljoen stuks per jaar.
Winkels in mode en accessoires zijn wereldwijd de meest winstgevende retailers. Hun nettowinstmarge bedraagt gemiddeld 6,2 procent, blijkt uit onderzoek van Deloitte voor zijn rapport Global Powers of Retailing 2018.
Shein ontkent zelf ten zeerste gebruik te maken van (kinder)arbeid in slechte omstandigheden, maar is tegelijkertijd niet heel transparant over hun productieketen.
Honderdduizenden Oeigoeren zitten vast in 'heropvoedingskampen' en komen terecht op katoenplantages en -spinnerijen. En deze dwangarbeid wordt ingezet voor grote merken als Adidas, Tommy Hilfiger en Zara, en zelfs Patagonia.
We hanteren een zero-tolerance beleid voor zowel dwangarbeid als kinderarbeid. Alle leveranciers die voor ons werken, moeten ons strikte beleid ter bestrijding van dwangarbeid en kinderarbeid ondertekenen en naleven. In 2020 hebben we 0 gevallen van kinderarbeid vastgesteld.
De onbetwiste nummer 1 is Louis Vuitton. Dit merk staat al een aantal jaar op de hoogste positie van de duurste kledingmerken ter wereld. Vele bekende sterren hebben Louis Vuitton als favoriet kledingmerk.
Consumenten kopen gemiddeld 46 kledingstukken per jaar. In de gemiddelde Nederlandse kledingkast hangen tussen 150 en 200 stukken kleding. En daarnaast gooien we ook nog 40 kledingstukken per persoon weg elk jaar!
China is verreweg de grootste exporteur van kleding in de wereld.
Ook bij leveranciers van Boohoo.com in het Verenigd Koninkrijk zitten een aantal dingen niet pluis. Arbeiders zouden er werken in onveilige omstandigheden en zouden onder het minimumloon worden betaald. De fast fashion-bedrijven zelf besteden de productie vaak uit aan aannemers en onderaannemers.
In de praktijk blijkt dat de SHEIN collecties niet in ethische omstandigheden gemaakt worden. In de onderzoeken van Public Eye worden er onveilige werksituaties gerapporteerd, lage lonen en veel overuren.
Vooral Spaanse bedrijven als Inditex - met merken als Zara, Bershka en Pull&Bear - en Mango hebben de laatste jaren een deel van de productie vanuit Aziatische landen als China, India en Bangladesh naar Marokko verplaatst. Het Noord-Afrikaanse land heeft een groot voordeel: het ligt bij Europa om de hoek.
De producten op webshops zoals SHEIN, Wish en AliExpress worden duurder. Dit heeft te maken met het nieuwe éénloketsysteem van de Europese Unie. Voorheen kocht je nog makkelijk een paar jurkjes, shirtjes en accessoires voor een klein prijsje, maar dat is sinds vandaag afgelopen.
Er is momenteel geen fysieke winkel van SHEIN. Je kunt dus niet naar een SHEIN winkel, de webshop is natuurlijk wel altijd voor je open.
Dat oprichter en CEO Chris Xu een achtergrond in SEO heeft, is daar vast niet vreemd aan. Shein optimaliseerde niet gewoon bestaande procedures. Het bedrijf ontketende een ware revolutie en is nu 15 miljard dollar waard.
80% van de webshops maakt geen of weinig winst.
4% van de webshops draait 85% van de omzet, waarvan het merendeel ook nog eens buitenlandse webshops zijn. Denk maar aan Bol, Coolblue, Amazon of Zalando. Elk jaar worden deze reuzen groter. Sommige shops hebben bovendien niet de bedoeling om direct winstgevend te zijn.