De grootste groep buitenlandse inwoners wordt gevormd door Roemenen en Marokkanen in de meeste autonome deelstaten, hoewel de Britten koplopers zijn in Valencia, de Duitsers op de Balearen en de Italianen op de Canarische Eilanden.
Behalve de 36 miljoen Marokkanen in Marokko zijn er grote groepen mensen van Marokkaanse komaf in Frankrijk, Spanje, Italië, Nederland, België en Israël. Kleinere gemeenschappen van de Marokkaanse diaspora zijn te vinden in het Verenigd Koninkrijk, Verenigde Staten, Canada en de Arabische Golfstaten.
Uit cijfers voor 2018 van een Spaans statistiekbureau bleken ongeveer een miljoen Marokkanen in Spanje te wonen, waarvan 250.000 illegaal. Vele van hen werden illegaal nadat hun verblijfsvergunning verliep, mede door de economische crisis van 2008.
Bevolking van Marokko: Ongeveer 60 procent van de bevolking van Marokko bestaat uit Arabisch sprekende Marokkanen, 40 procent uit berbers die een berberdialect als moedertaal hebben. De berbers, die zich Amazigh (betekent 'vrije man') noemen, zijn de oorspronkelijke bewoners van Marokko.
De meeste eerste generatie Marokkanen die in Nederland wonen, komen uit de Rif-provincies Nador, Al Hoceima en Tetouan in Noord-Marokko, de provincie Taza tussen het Rif-gebergte en Midden-Atlas en de (provincies met een van de) grote steden.
Buurten met geen of nauwelijks Marokkanen zijn Molenlaankwartier, Hillegersberg-Zuid en Strand en Duin. De Turkse Rotterdammers wonen het vaakst in de buurt Afrikaanderwijk: een derde van de inwoners is van Turkse herkomst. Verder wonen er ook veel Turken in Hillesluis (30 procent) en Feijenoord (27 procent).
Centraal in de Marokkaanse keuken staan de kruiden, specerijen en vlees. Lamsvlees en rundvlees zijn twee zeer populaire vleessoorten in de Marokkaanse gerechten. Ook al worden er veel verschillende kruiden en specerijen gebruikt de gerechten zijn zelden pittig.
Marokko's twee officiële talen zijn Arabisch en Amazigh, maar vrijwel alle Marokkanen spreken en begrijpen Frans. Het Spaans is wijdverspreid in het noorden en zuiden van Marokko.
Ze mogen hun eigen taal niet blijven gebruiken. Ook in de moskeeën moeten de imams Nederlands spreken. Marokkaanse meisjes mogen geen hoofddoek dragen (dat werkt de integratie tegen). Marokkaanse jongens mogen niet op straat rondhangen (geeft overlast).
Tegenwoordig is Marokko de zesde economie van Afrika met een bruto binnenlands product (bbp) van bijna honderd miljard euro. De totale omvang van de buitenlandse handel bedroeg in 2018 bijna zeventig miljard euro, terwijl de buitenlandse investeringen in Marokko bijna drie miljard euro bedroegen.
Zij steken veelal over vanuit de regio rond Fnideq, een kleine Marokkaanse kuststad die grenst aan het Spaanse Ceuta. De migranten proberen naar Europa te komen vanwege de crisis in Fnideq en de economische omstandigheden in Marokko.
Het gebrek aan vertrouwen in de overheid, onbetrouwbaarheid van politici, sociale malaise, de gesloten arbeidsmarkt, moeilijke toegang tot huisvesting en lage lonen wekken bij de Marokkanen angst op en zorgen voor een ontgoocheling in het hele land'.
Melilla en Ceuta zijn twee spaanse enclaves die voor de kust van de Middelandse-Zee in Marokko liggen. Het buurland van deze enclaves is Marokko. Melilla ligt op en kleine 20 kilometer afstand van Nador en Ceuta ligt wat dichter bij het Spaanse vasteland, in de buurt van de Straat van Gibraltar.
Van de niet-westerse allochtonen zijn de aandelen onder Turken en Marokkanen het hoogst. Van de Turken ontving 28 procent eind 2001 een uitkering, van de Marokkanen 27 procent. Ook on- der Antillianen, Arubanen en Surinamers is het aandeel personen met een uitkering aanzienlijk hoger dan onder autochtonen.
Van de ruim 71 duizend inwoners van Gouda is 10 procent van Marokkaanse afkomst, het hoogste percentage van Nederland.
Gepaste kleding in Marokko: Als reiziger in Marokko toon je respect door je bedekt te kleden. Dus zeker op het platteland geen korte rok of broek en geen blote schouders. Dat geldt in wat mindere mate in de centra van grote, moderne steden als Rabat, Casablanca, Tanger en Marrakech.
Een djellaba is een lang los-vallend gewaad met lange mouwen en vaak een soort capuchon. Het gewaad wordt tot op de enkels gedragen. Naast de traditionele djellaba's in het straatbeeld zie je echter ook heel veel mensen in (voor ons Europeanen) 'gewone' westerse kleding.
Een djellaba (Arabisch: جلابة) is een lang, losvallend gewaad met lange mouwen en met (in sommige gevallen), een (puntige) capuchon. Hij wordt tot op de enkels gedragen en heeft meestal een neutrale kleur. Hij wordt met name in de Maghreb-landen door mannen en vrouwen gedragen.
Al 80.000 jaar voor Christus leefden er mensen in Marokko, of Mauretania, zoals het vroeger heette. De Romeinen waren een van de eerste volkeren die het gebied veroverden. Zij werden verdreven door de Arabieren die rond 700 er de islam kwamen verkondigen.
Volgens voorspellingen en projecties van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zal Marokko in 2025, met een BBP van 154 miljard dollar, rijker zijn dan buurland Algerije.
Veel gebruikte voedingsmiddelen in de Marokkaanse keuken zijn brood (khubz), couscous (seksu), bloem, olijfolie, honing, schapen- of lamsvlees, rundsvlees, kip, vis, olijven, konijn, dadels en zonnebloempitten. En de Marokkaanse keuken zou de Marokkaanse keuken niet zijn zonder kruiden.
Sowieso gebruiken de Marokkanen hun handen veel tijdens het eten, bijvoorbeeld om vlees te kluiven. Na de maaltijd wast men weer de handen en hierna drinkt men gezamenlijk thee. Als afsluiter eet men gebak of koekjes. Marokkanen gebruiken de lunch tussen 12.00 en 14.30 en eten 's avonds tussen 19.30 en 22.30.
De Marokkaanse fruitteelt beslaat een oppervlakte van ongeveer 1 miljoen hectare, waarop jaarlijks 3 miljoen ton aan fruit wordt geproduceerd. Olijven, amandelen, dadels en citrusvruchten zijn de vier belangrijkste fruitsoorten die in Marokko worden verbouwd.
Speciale gerechten zijn mechoui, geroosterd lam en pastilla, een ovengerecht van duif (of kip) en amandelen in dun bladerdeeg. Een ander lekker gerecht is poulet au citron, malse kip, gestoofd met olijven en citroenen. Een typisch Marokkaans dessert is beghrir, pannenkoekjes met boter en honing.