Het Portugees Oorlogsschip komt niet voor in de Noordzee. De Noordzee is te koud om te overleven voor dit type
De beste manier om steken van het Portugees oorlogsschip te behandelen is spoelen met azijn, zo blijkt nu ook uit onderzoek van de universiteit van Hawaii en de Ierse universiteit van Galway in het blad Toxins.
Het Portugees oorlogsschip omwikkelt zijn prooi met zijn tentakels waardoor deze verlamd raakt. Het eet voornamelijk jonge en kleine volwassen visjes. Het eet ook garnalen, schaaldieren en andere kleine dieren in het plankton.
Zelfs na hun dood gevaarlijk
De stekende nematocysten van kwallen doen denken aan een psychopaat uit een horrorfilm die maar niet doodgaat. Je kunt namelijk ook gestoken worden door een tentakel die niet meer aan de kwal vastzit, of zelfs door een dode kwal.
De irukandji is een kleine, glasheldere kwal. Hij wordt maar een paar centimeter lang en leeft in de tropische wateren rond de noordkust van Australië. Dit kwalletje wordt in het algemeen gezien als het giftigste dier ter wereld en in tegenstelling tot andere kwallen heeft de irukandji ook netelcellen op het lichaam.
Het gif van het Portugees oorlogsschip zit in kleine harpoentjes in de tentakels. Als de prooi de tentakels aanraakt, schieten er harpoentjes met gif uit de tentakels. Kleine vissen en andere prooien raken erdoor verlamd en worden opgegeten. Voor mensen is het gif ook gevaarlijk en pijnlijk.
De grootste kwal ter wereld is de gele haarkwal. Hij komt onder andere voor in de Arctische, Noord-Atlantische en Noord-Pacifische Oceaan. Hij is erg groot en heeft meterslange tentakels. De grootste gele haarkwal spoelde aan in Massachusetts Bay (Verenigde Staten) in 1870.
Kwallen komen wereldwijd voor, van oppervlaktewateren tot in de diepzee. Schijfkwallen (de 'echte kwallen') leven uitsluitend in de zee, maar er zijn ook enkele hydroïdpoliepen met een vergelijkbaar uiterlijk die in zoet water leven.
Wrijf niet over de gestoken plaats, ook niet met zand. Spoel de wonde zo snel mogelijk met zeewater (zout water). Vermijd kraantjeswater. Dompel na grondig spoelen met zout water het aangedane lichaamsdeel onder in warm water tot de pijn is verlicht (20 - 30 minuten).
De meeste kwallensoorten die je in Nederland tegenkomt, kunnen geen kwaad. Eigenlijk is alleen de kompaskwal gevaarlijk.
Antwoord van de Bieb:Sea Life Scheveningen zegt het volgende:Niet langer dan een paar uur. Dit hangt ook van het weer af: als de zon schijnt gaat het verdrogen sneller. Eigenlijk is het ook niet echt ''overleven'', een kwal op het droge is langzaam aan het sterven.
Handig om te weten: niet elke kwal steekt. Kompaskwallen, blauwe haarkwallen en de kruiskwallen kunnen voor flink wat overlast zorgen. Die laatste - gelukkig zeldzaam voorkomende soort in Nederland - kan zelfs tot een ziekenhuisbezoek leiden. Maar de meeste kwallen steken niet, die kriebelen hooguit.
De tentakels van kwallen hebben giftige netelcellen. Wanneer je gestoken wordt, spuit de kwal gif in je bloedbaan. Hierdoor kan je jeuk en pijn voelen. Wanneer je uit het water stapt, drogen de netelcellen uit.
Kwallen steken met brandharen, die vaak als tentakels onder de kwal langen of op zijn oppervlak zitten. Deze geven een reactie bij aanraking. Op de plaats waar deze brandharen de huid hebben geraakt, treedt een reactie op met roodheid, zwelling en soms blaarvorming. Er is vaak (veel) pijn, een branderig gevoel of jeuk.
Het kan in veel gevallen de verdere afgifte van gif voorkomen. Druppel na de kwallenbeet dus wat azijn op de plek en wrijf het in. Na een beet van een kwal kan de pijn even aanhouden. Ook kan de huid flink jeuken.
Om alvast één misverstand uit de wereld te verhelpen, kwallen bijten niet maar steken met hun tentakels. Dat wordt dan wel een kwallenbeet genoemd. De tentakels van kwallen bevatten netelcellen met gif. Tijdens een kwallenbeet wordt dit gif in de huid van de mens gespoten.
Het eeuwige leven
Toch kan de Turritopsis nutricula wel degelijk sterven: de regeneratie werkt namelijk alleen bij volwassen exemplaren. Ziekte of hongerige roofdieren worden jonge kwallen wel fataal, maar er is geen ander dier bekend met deze hoge kans op biologische onsterfelijkheid.
De gevaarlijkste kwallen zijn tropische soorten, waarvan de giftigste de Australische zeewesp (Chironex fleckerii) is, die dodelijk kan zijn voor de mens. Langsheen onze kustlijn komen geen soorten voor die dodelijk zijn voor de mens. Maar een contact met bepaalde Noordzeekwallen kan een onaangename ervaring zijn.
Zeepaddenstoel, Rhizostoma pulmo
Ze is lichtblauw van kleur, met een donkerblauwe rand. Deze kwal heeft geen tentakels, maar 4 mondarmen. De zeepaddenstoel is ongevaarlijk.
Als hij een prooi of vijand in het oog krijgt, zet een kwal deze cellen stand-by. Deze zitten aan de buitenkant van de tentakels. Als de kwal daadwerkelijk de vijand of prooi aanraakt, worden de cellen geactiveerd. Als een soort harpoen schieten de netelcellen naar de bloedbaan en spuit daar gif in.
Kwal – Oneindig
Ze maken cycli van oud naar weer jong, dit kan oneindig door gaan.
Natuurlijk moeten kwallen ook eten om te kunnen overleven. Daarvoor eet een kwal graag wat plankton (fytoplankton). Ander voedsel van kwallen zijn kleine visjes waaronder sardientjes. Het kan ook voorkomen dat kwallen elkaar eten, dat gebeurt meestal op het moment dat er weinig voedsel te vinden is.
De meest voorkomende kwallen in Spanje zijn de parelkwal of lichtende kwal (Pelagia Noctiluca) (in het Spaans medusa luminescente of clavel) en de Portugese Man of War (Physalia physalis) of Portugees oorlogsschip (in het Spaans carabela portuguesa of falsa medusa).
Velen tientallen soorten kwallen kom je in de Noordzee tegen. Vooral de oorkwal, blauwe/rode/gele haarkwal, kompaskwal en zeepaddenstoel zijn veelvoorkomend. Zoals gezegd zijn deze kwallen over het algemeen niet gevaarlijk voor de mens.
Plassen over een kwallenbeet: het zou het prikken tegen gaan, maar maakt het juist erger! Harpoenachtige cellen van de kwallententakels die op je huid liggen komen door de urine alsnog in je vel. Azijn helpt wel, omdat het het gif in de cellen neutraliseert.