Wat eten steenmarters graag allemaal Een steenmarter is een carnivoor: De marters in Nederland eten graag andere knaagdieren, jonge konijnen en vogels, kippen en eieren. Ook instecten zoals rupsen, kevers, kikkers en regenwormen zijn niet veilig. De marters lusten ook graag fruit en bessen.
Steenmarters nestelen zich het liefst in oude schuurtjes of in holle bomen in je tuin. Behalve je planten en bomen gaan steenmarters soms nog achter ander voedsel aan.
Marters gebruiken stapels hout, stenen, holle bomen of oude stallen en schuren als onderkomen. Ze leven al sinds mensenheugenis in de omgeving van mensen, maar vroeger waren er genoeg plekken waar de marter zich kon ophouden zonder voor overlast te zorgen.
Hij heeft een voorkeur voor gebieden met kleinschalige landbouw, met oude schuren, heggen en geriefhoutbosjes. Daarbij is de aanwezigheid van elementen zoals groenstroken, heggen, bosjes, greppels en bermen van belang, omdat de steenmarter daar zijn voedsel zoekt.
De marter houdt niet van de lucht die een wc-blokje afgeeft. Vooral de geur van citrusvruchten (citroen, limoen) houdt het beestje doorgaans weg bij uw auto. Hang dus zo'n fris blokje op onder uw motorkap!
De steenmarter heeft weinig natuurlijke vijanden en staat ongeveer aan de top van de voedselpiramide. Bij ons staan enkel de vos, de oehoe en sinds kort de wolf op zijn predatorenlijstje. In andere regio's moet de steenmarter het ook afleggen tegen grote roofvogels en beren.
Hoe herkent u de aanwezigheid van steenmarters? Vaak begint dit met geluiden of lawaai. Steenmarters zijn 's nachts actief, wat zorgt voor lawaai op zolder of in de spouwmuur. In veel gevallen hangt er ook een intense stank, afkomstig van de urine, uitwerpselen en prooien van de steenmarter.
Steenmarters hebben eerder te vrezen van katten dan omgekeerd. Katten durven een steenmarter al eens opjagen. Een steenmarter die zelf een kat aanvalt is nog niet geobserveerd.
Ze slapen in boomholtes, tussen houtstapels, in hooibergen, op zolders, in spouwmuren, onder dakbedekking, in schuurtjes, in nestkasten of in grotten. En een enkele keer graaft hij een hol in de grond. Wanneer komen de kleine steenmarters?
Steenmarters zijn erg goede klimmers en kunnen zonder problemen 1,5 meter hoog springen. Ze klimmen ook moeiteloos rechte muren op en af vooral wanneer diepe voegen houvast bieden.
Weliswaar bijt de marter hier zelden toe, maar wanneer hij dit wel doet, heeft dit des te ernstigere gevolgen. Niet alleen de doorlopende koperleidingen van de rembekrachtiging lopen gevaar, maar ook de korte slangen direct aan de remmen.
Een marter kan erg goed klimmen en kan via vensterbanken, een regenpijp, klimplanten of een overhangende tak op je dak geraken.
De steenmarter is in staat om zich in vele terreintypen te vestigen. In de volle natuur houden zij van rotsige plaatsen, zodat zij in een scheur of holte een nestje kunnen werpen. In Nederland komt hij ook veelvuldig voor in en nabij de bebouwde kom waar hij in schuren en garages struint.
Een effectieve en diervriendelijke manier om de marter te verjagen is door middel van ultrasoon geluid. Dit schrikt het dier af maar brengt geen schade aan. Het apparaat produceert een hoge piep die marters erg vervelend vinden. Hierdoor verlaat het dier de plek en gaat op zoek naar een nieuwe omgeving.
Bij de steenmarter zijn de oren een stuk kleiner en zijn deze meer zijdelings op de kop geplaatst dan bij de boommarter. De neus van de steenmarter is vleeskleurig, terwijl die van een volwassen boommarter bijna zwart is (die van een jonge boommarter kan wel lichter van kleur zijn).
De uitwerpselen van de marter zijn worstachtig en zo'n 3 à 4 tot 10 cm groot.De achterzijde wordt gekenmerkt door een gedraaide, spitse punt. Die gedraaide punt is het gevolg van het feit dat de steenmarter een roofdier is en harige prooien eet. U kunt dan ook vaak wat haren of veren in de uitwerpselen terugvinden.
Door in een gieter te plassen en de urine vervolgens over je autobanden uit te gieten, zullen de steenmarters op afstand blijven. Ze hebben een hekel aan stank. Ook een wc-blokje of een doek gedrenkt in ammoniak kan helpen. Wanneer je een marter aantreft, is het handig om je auto om een andere plek te parkeren.
Steenmarters: een beschermde diersoort
Steenmarters bestrijden of vangen is bij wet verboden. Een steenmarter uw woning niet laten binnenkomen, is de enige oplossing voor het steenmarterprobleem (wering). Hem vangen en doden of zijn nest verstoren en verwoesten, wordt sterk beboet.
Steenmarters deponeren net als veel andere roofdieren hun uitwerpselen vaak op dezelfde plek: een latrine. De uitwerpselen, urine en prooiresten kun- nen zich daardoor ophopen en voor stankoverlast zorgen. Vooral als er jongen zijn kan dit gebeuren.
De grootte van het leefgebied kan variëren van 10 ha tot wel 150 ha voor vrouwtjes en 30–350 ha voor mannetjes. Elke nacht zijn de dieren binnen hun leefgebied zes tot acht uur op pad, om voedsel te zoeken maar vooral om hun territorium te markeren. In hun voedselkeuze zijn steenmarters niet erg kieskeurig.
In principe zullen Bunzings en Steenmarters rattengif niet rechtstreeks opnemen. Knaagdieren zoals ratten en muizen uiteraard wel. Maar net die knaagdieren vormen een lekkere hap voor een hongerige Bunzing of Steenmarter. Hierdoor lopen ze het risico om vergiftigde prooien op te peuzelen.
Een steenmarter is een carnivoor: De marters in Nederland eten graag andere knaagdieren, jonge konijnen en vogels, kippen en eieren. Ook instecten zoals rupsen, kevers, kikkers en regenwormen zijn niet veilig. De marters lusten ook graag fruit en bessen. Er valt dus best veel te eten te vinden voor hem.
Marters houden niet van metaalachtige geluiden. Een vaak rinkelende wekker kan de marter dus verjagen. Marters houden niet van bepaalde geuren, zoals hondenhaar en dierenurine.Ze houden ook niet van de geur van wc blokjes.
De meest prettige en veilige manier om een marter te vangen is door het inzetten van de vangkooi. Men plaatst de vangkooi in het leefgebied van de marter. Als lokmiddel voor de marter kan bijvoorbeeld worden gedacht aan: Vis. Makreel, Sardientjes, Ei.
Uitwerpselen worden wel regelmatig gevonden, 4-8 centimeter lange en 0,5-1,5 centimeter dikke 'worstjes' , een pink groot, met een gedraaide punt, vaak in de vorm van een vraagteken. Vaak zijn er nog pitten van steenvruchten in zichtbaar.