De aandoening wordt veroorzaakt door een toename van de huidmijt Demodex folliculorum in de haarzakjes. Normaliter zijn deze huidmijten onschuldig. Bij deze aandoening blijken de huidmijten zich veelvuldig te vermenigvuldigen en produceren daarbij eitjes en uitwerpselen in de lederhuid.
Ze leven (bij bijna iedereen) in de haarzakjes en talgklieren. Net als bacteriën en gisten worden ook mijten op de huid van de meeste (volwassen) mensen aangetroffen.
Er zijn verschillende mogelijkheden om demodicose te behandelen. Het is belangrijk dat, naast de bestrijding van de Demodex mijten, ook de bacteriële ontsteking wordt aangepakt. Veel gebruikte en effectieve middelen zijn o.a.: Amitraz, Ivermectine, antibiotica, en speciale shampoos.
Het gaat om huidmijten, minuscule geleedpotigen die verwant zijn aan spinnen en teken. Met het blote oog zijn ze niet te zien, en je voelt ze ook niet wanneer ze rondkruipen. Niet dat ze dat doen - deze minikluizenaars zitten het grootste deel van hun leven moederziel alleen ondersteboven in een porie.
De gelokaliseerde vorm van demodex ontstaat meestal bij puppy's en honden jonger dan één jaar. De puppyschurft is te herkennen aan roodheid van de huid en wat kale plekken. Deze zijn meestal alleen rond de ogen, de bek en de voorpoten. Vaak geneest de ziekte vanzelf in zes tot acht weken.
Bij mensen wordt deze mijt zeer algemeen aangetroffen, vooral in het gelaat op de plekken waar veel talgklieren aanwezig zijn (voorhoofd, neus, uitwendige gehoorgang, wangen). Ook bij wimpers worden ze vaak aangetroffen. Geschat wordt dat 80-95% van de volwassenen Demodex in het gelaat heeft, bij 70+-ers is dat 100%.
Kan Demodex andere dieren en mensen besmetten? Nee, een Demodex mijt kan niet overleven op een mens, kat of knaagdier. Ook een besmetting van hond naar hond met Demodex komt niet voor, uitgezonderd bij pups.
Hoe ontstaat puppyschurft bij de hond? Puppyschurft, ook wel demodex genoemd, is een schurftmijt die iedere hond bij zich draagt. Deze mijt veroorzaakt normaliter geen problemen en honden worden bij de geboorte door de moeder “besmet”.
Besmettelijke periode
De patiënt is besmettelijk als er mijten op het huidoppervlak aanwezig zijn. Dat betekent dat iemand besmettelijk kan zijn voor anderen zodra de eerste nieuwe mijten volwassen zijn (vanaf ongeveer 1 tot 2 weken na besmetting), ook als de patiënt nog geen verschijnselen van scabiës heeft.
De jeuk komt doordat de afweer van uw lichaam in actie komt tegen de poep van de mijt. Verder kunt u schilferende gangetjes in de huid zien. De mijten zelf zijn nauwelijks te zien. Ook kunnen er blaasjes of pukkeltjes zitten.
Schurft: meestal is 1 behandeling voldoende. Eventueel kunt u de behandeling na 1 tot 2 weken herhalen. Bij een bepaalde vorm van schurft is soms een derde behandeling of meer nodig.
En hoewel u dat op het eerste gezicht niet ziet, is het een drukte van belang. Want op onze huid leven miljoenen beestjes. Ook op de huid in ons gezicht leven bacteriën en gisten, schimmels en mijten. Een groot deel van deze beestjes zijn niet eens met het blote oog te zien.
De mijten kunnen zich op de mens niet handhaven en gaan ook niet in de huid zitten. De eventueel ontstane huiduitslag is alleen symptomatisch te behandelen, dus met jeukstillende middelen. Hoewel de vogelmijt ziekten kan overdragen op het pluimvee, is dit niet aangetoond bij de mens.
Ivermectine-crème remt ontstekingen op de huid. Bij rosacea (felrode plekken, bultjes en puistjes in het gezicht). Breng de crème dun aan op een droge, schone huid. Laat het niet uw ogen, neus en mond komen.
De klachten bij demodex kunnen erg variëren. In de meeste gevallen zien we vooral haaruitval en roodheid van de huid, dit is te zien als ronde kale plekken. Dit komt met name voor op de poten en de kop, maar het kan ook over de rest van het lichaam voorkomen.
Helaas is de mijt niet gemakkelijk te vinden. Vaak zijn vele huidafkrabsels nodig om één mijt te vinden. De behandeling bestaat uit het toedienen van het antiparasitaire middel Stronghold®, 3 maal met telkens 2 weken tussentijd (druppels in de nek).
De eerste zichtbare tekenen zijn rode vlekken aan de buik en ellebogen. Symptomen die later voorkomen zijn de jeuk, zelf toegebrachte haarloosheid, roos en verdikking van de huid op de oren en uiteindelijk op het hele lichaam. Om vast te stellen of het om mijten gaat, kan een oppervlakkig stukje huid onderzocht worden.
Schurft bij honden kunt u herkennen aan: veel krabben, uw hond kan zelfs gewicht verliezen omdat de jeuk zo heftig is en het krabben zoveel energie kost. rode plekken, bultjes en korstjes op de huid, deze klachten zitten vooral vaak aan de oren, snoet, ellebogen en hakken. kale plekken in de vacht.
Vlooien, wormen, mijten en teken zijn allemaal voorbeelden van parasieten die kale plekken bij honden kunnen veroorzaken. Hoe je omgaat met een parasiet infectie verschilt per parasiet. Vlooien: deze parasiet veroorzaakt veel jeuk en irritatie. Een vlooieninfectie kan zich focussen op één bepaald punt op de huid.
Honden raken dus meestal besmet via de omgeving, maar kunnen ook besmet worden door andere besmette dieren. Ringworm treedt veel vaker op bij honden met een verminderde immuniteit. Daarom zien we dit vaker bij jonge honden, oudere dieren of dieren met een andere ziekte.
Vachtmijt wordt vaak op jonge dieren ontdekt en is zeer besmettelijk tussen dieren onderling, maar is ook besmettelijk van dier op mens. Als een mens geïnfecteerd is, veroorzaakt dit tijdelijke irritatie in de vorm van kleine rode jeukende bultjes. De besmetting van vachtmijt vindt plaats door direct contact.
Mijten, Acariformes, vormen samen met teken de orde Acarina, met zo'n 546 families en meer dan 45.000 soorten. Hiervan leven er 2500 in het water en meer dan 10.000 zijn er parasitair.
Hieronder verstaan we bacteriën, bacteriofagen, virussen, schimmels, gisten en wat grotere diertjes zoals mijten. In totaal zijn dat er gemiddeld één miljoen, bestaande uit meer dan honderd verschillende 'bewoners en passanten', die elke vierkante centimeter van onze huid bezetten.