In Den Haag vestigden zich vanaf het midden van de zeventiende eeuw
De Sefardische Joden komen dan ook uit Spanje en Portugal maar ook uit de andere landen rond de Middellandse Zee zoals Tunesië en Marokko. Men rekent er ook de Joden uit het Midden Oosten toe, zoals Joden uit Irak, Iran en Jemen. De Joden uit Noord-, Midden-, en West Europa zijn de Asjkenazische Joden.
Ongeveer de helft van de Joodse mensen ter wereld identificeert zich vandaag de dag als Asjkenazisch, wat betekent dat ze afstammen van Joden die in Centraal- of Oost-Europa woonden. De term werd aanvankelijk gebruikt om een aparte culturele groep Joden te definiëren die zich in de 10e eeuw in het Rijnland in West-Duitsland vestigden.
Asjkenazim. Asjkenazische Joden komen uit Europa. Het woord 'Asjkenaz' betekent oorspronkelijk 'Duitsland', waar veel van deze Joden vanaf de vroege Middeleeuwen woonden. In Duitsland woonden zij voornamelijk in Duitsland en Noordoost-Frankrijk langs de Rijn in plaatsen als Worms en Mainz.
Hoe is het jodendom ontstaan? Volgens joodse verhalen werd omstreeks 1813 voor Christus Abram geboren in Kanaän, een stuk land waar nu Israël, de Palestijnse gebieden en Libanon liggen. Op het moment dat Abram één god ging aanbidden in plaats van de vele goden die zijn vader vereerde, begon het jodendom.
In de oudheid werd Palestina bewoond door Semitische volkeren, waarvan de eerste van Kanaänitische oorsprong waren. Volgens de overlevering kwam Abraham, de gemeenschappelijke stamvader van joden en Arabieren, uit Ur naar Kanaän.
De Joden stammen af van de oude Israëlieten (ook bekend als Hebreeërs), die in het land van Israël regeerden. Israëlieten vonden hun gemeenschappelijke afstamming in de patriarch Abraham via Isaak en Jacob, later Israël genoemd.
De voorouders van Sefardische Joden leefden in Spanje en Portugal, terwijl de van origine Hoogduitse en Oost-Europese Joden Asjkenazische Joden worden genoemd. Hier wordt kort belicht wie deze nieuwkomers in de Haagse samenleving waren, waar zij vandaan kwamen en hoe zij in hun levensonderhoud voorzagen.
De Joodse bevolking leeft verspreid door het hele land, met grote concentraties in de steden zoals Tel Aviv, in en rond het westelijke deel van Jeruzalem, langs de kusten en in de valleien van Galilea. de Palestijnen, van wie in 2006 de meerderheid in Israël geboren was.
Het Nederlands maakt deel uit van de Inde-Europese taalfamilie. Volgens onderzoekers van het Max Planck Instituut in Nijmegen is de Indo-Europese taalfamilie afkomstig uit Anatolië, de plek waar nu Turkije ligt.
Het chassidisch jodendom bestaat uit vele bewegingen (chassidusen), die ieder hun eigen leider hebben. Deze leider staat bekend als een rebbe. Een rebbe is een spiritueel leider van een chassidische stroming, maar hoeft niet per se een grote geleerde te zijn. De positie van rebbe gaat vaak van vader op zoon.
Joodse migratie uit Romeins Italië wordt beschouwd als de meest waarschijnlijke bron van de eerste Joden op Duits grondgebied. Er waren al Joden in Rome in 139 v.Chr.
Een van de twee grote voorouderlijke groepen van Joodse mensen waarvan de voorouders in Frankrijk en Centraal- en Oost-Europa woonden, waaronder Duitsland, Polen en Rusland . De andere groep wordt Sefardische Joden genoemd en omvat degenen waarvan de voorouders in Spanje, Portugal, Noord-Afrika en het Midden-Oosten woonden.
We kennen maar drie achternamen die in het algemeen Joods zijn, namelijk Levy, Cohen en Israël. Veel Joodse namen hebben een Duitse oorsprong door de Oostenrijks-Hongaarse wet uit 1787, die Joden verplichtte een permanente achternaam van het gezin te registreren.
Jezus als messias of profeet
Volgens het Nieuwe Testament waren er Joden die tijdens Jezus' leven dachten dat hij de messias of een profeet was. Deze volgden hem op zijn reizen of kwamen van heinde en verre om hem te ontmoeten, naar hem te luisteren of een zegen van hem te ontvangen.
Op 15 mei 1948 liep het Britse mandaat voor Palestina af. In anticipatie hierop riep het Jewish Agency een dag eerder de staat Israël uit.
Acht van de tien Amerikaanse Joden zeggen dat het geven om Israël een essentieel of belangrijk onderdeel is van wat Joods zijn voor hen betekent. Meer dan 80% van de Amerikaanse Joden steunt Israëls militaire operatie om Israëlische gijzelaars te bevrijden en Hamas van de macht te verwijderen.
Het noordelijke deel, dat tien van de twaalf stammen omvatte, nam de naam "Israël" mee, maar werd ook wel het "Tienstammenrijk" of "Efraïm" genoemd, naar de meest dominante stam. Het rijk hield stand tot 722 v. Chr.. Het zuidelijke deel na de splitsing werd het koninkrijk Juda genoemd.
Steden werden naar Joods gebruik vaak aangeduid met hun eerste letter volgens het Hebreeuwse alfabet. Zo werd Amsterdam dus Mokum Allef genoemd, waarvan alleen het deel Mokum door de jaren heen is overgebleven.
Sefardi betekent 'Spanje' in het Hebreeuws en verwijst naar Joodse mensen die hun culturele achtergrond hebben in Spanje, Portugal, Noord-Afrika en delen van het Midden-Oosten . Joodse gemeenschappen floreerden in veel Noord-Afrikaanse en Midden-Oosterse landen en Iran gedurende eeuwen, en verrijkten en werden beïnvloed door hun samenlevingen.
De vooroorlogse diamantindustrie was grotendeels in handen van Amsterdamse joden. Omdat deze joden specialistisch werk verrichtten, en dus niet zomaar te vervangen waren, konden zij zich vaak langer aan deportatie onttrekken dan andere joden.
In de joodse traditie is de Godsnaam zo heilig dat hij niet mag worden uitgesproken. Daarom wordt op de plek waar JHWH staat, Adonai (Hebreeuws voor 'Heer') gelezen. In de Septuaginta is het tetragrammaton uiteindelijk vervangen door Kurios, het Griekse woord voor 'Heer'.
Een veilige plek om te wonen. En dat was dit gebied in het Midden-Oosten, dat tot die tijd nog Palestina heette. Dat werd toen het land Israël. De Joden vonden het een goede plek, want duizenden jaren geleden was hun geloof, het jodendom, daar ontstaan.
De term 'Palestina' was oorspronkelijk een aanduiding van een gebied in het zuiden van Kanaän waar het volk dat de Filistijnen werd genoemd een heel klein deel van bezette. Onder andere de Kanaänieten, Kanaänitische Feniciërs en de Israëlieten vestigden zich al veel eerder in het gebied.