We huilen om de mensen om je heen een signaal te geven dat je hulp nodig hebt. "De opluchting zit 'm in de reactie van anderen. Met huilen wil je dat anderen een arm om je heen slaan. Door het begrip van anderen, voel jij je beter." En dat lucht op, maar dus niet het tranendal zelf.
Huilen is eigenlijk iets heel moois: je lichaam troost zichzelf. Huilen zorgt namelijk dat je even helemaal kan ontladen en het zorgt ook nog eens voor ontspanning. Bij huilen komen er 'endorfinen' vrij. Dat zijn hormonen die ervoor zorgen dat de pijn in je hoofd iets verzacht.
Als je snel emotioneel bent en meer huilt dan normaal is het belangrijk om de tranen toe te laten omdat elke traan cortisol afscheidt. Dit heeft als gevolg dat het cortisol niveau daalt en weer in balans komt waardoor spanning in je lichaam afneemt.
Het is wetenschappelijk bewezen dat huilen je een beter gevoel geeft. Er komen opgekropte emoties en energie los. Huilen kan ook helpen om hoge emotionele pieken en dalen beter te reguleren. Tranen helpen je daarnaast om uit het moment te komen als je te intens voelt.
Emotionele onevenwichtigheid wordt ook wel gezien als een voorteken. U barst plotseling in huilen uit of reageert anders dan normaal. Soms kan er sprake zijn van emotionele afvlakking.
Huilen kan een van de grootste uitlaatkleppen zijn als je aan emotionele wonden lijdt, of een van de beste uitingen van geluk als je iets te vieren hebt. Het kan ook gepaard gaan met geeuwen, een reactie zijn op lichamelijke pijn, of het gevolg zijn van een lachbui. Je kunt zelfs huilen in je slaap.
Normaal, bestaat dat eigenlijk? Er bestaat geen standaard proces voor rouw. Er is ook geen tijdlimiet aan een rouwproces. Verdriet van een verlies draag je met je mee en er kunnen in een leven altijd momenten komen dat dit weer heel sterk voelbaar is.
Je kunt bloed huilen
Ja, dat klinkt een beetje eng. Maar als je hemolacrie hebt, dan kunnen je tranen geheel of gedeeltelijk uit bloed bestaan. Vaak is het een teken dat zich in het oog een tumor bevindt. Het kan ook een infectie zijn.
Eigenlijk zijn tranen niets anders dan zweet of speeksel. Dit kun je steeds opnieuw aanmaken. Als je uitgehuild bent kan het zijn dat je emotie verandert of afneemt, maar de tranen kunnen niet fysiek op zijn.
Meestal huilen we omdat we intern iets erger maken. We maken er een catastrofe van in ons hoofd. “Onze emotionele reacties komen van hoe we situaties interpreteren, niet van de feiten rond de situatie”, legt Orma uit.
Houd je ogen wijd open.
Door je ogen open te houden droog je ze uit, waardoor je lichaam tranen gaat produceren. Doe alsof je een staarwedstrijd met iemand houdt en houd je ogen zo lang mogelijk open. Als er nog geen tranen komen en je voelt de drang om te knipperen, gebruik dan je vingers om je ogen open houden.
Iemand kan zich bijvoorbeeld helemaal terugtrekken, opstandig zijn, zich volledig op het werk storten of veel drinken. Sommigen huilen niet, anderen juist heel veel. Het rouwproces is pas voltooid als alle vier de taken zijn voltooid. Hoe lang dat duurt staat niet vast.
Het varieert dan ook welke spieren erbij betrokken worden. Bij ieder mens is dat weer anders. Het lijdt echter geen twijfel dat verdriet een aanslag pleegt op je lichaam. Spieren, ademhaling, hart en de productie van tranen en snot vergen op zo'n moment extra energie.
Als u zich echter vaak verdrietig en somber voelt, en de klachten langer dan twee weken voortduren, kunt u te maken hebben met een depressie. Het is belangrijk de depressieve klachten tijdig te herkennen. Zodra u weet wat er aan de hand is, kunt u er zelf iets tegen ondernemen of u kunt hulp zoeken.
Tranen worden meestal gezien als een menselijk fenomeen, als een onderdeel van ons complexe emotionele leven. Maar tranen zijn niet alleen om te huilen. Alle gewervelde dieren, zelfs reptielen en vogels, hebben tranen. Ze zijn van groot belang voor een goed gezichtsvermogen.
Tranen zijn een krachtig communicatiemiddel. Ze hebben namelijk veel meer impact dan een vraag die je stelt. Hulpeloosheid ligt aan de basis van huilen, maar als je huilt is er eigenlijk altijd sprake van een mix van emoties. Verdriet speelt vaak een grote rol, maar ook woede en schaamte veroorzaken tranen.
Vrouwen huilen gemiddeld 16 maanden van hun leven (berekend tot een leeftijd van 78 jaar), dat is omgerekend zo'n 12.000 uur. Een huilbui van een vrouw duurt gemiddeld 6 minuten. Een huilbui van een man 'slechts' 2 tot 4 minuten.
AMSTERDAM – Een vrouw huilt tot de leeftijd van 78 jaar gemiddeld genomen zo'n 16 maanden van haar leven. Omgerekend is dat 12.000 uur. De redenen achter de tranen veranderen wel naarmate zij ouder wordt.
Vingerhoets ondervroeg 5000 mensen uit 37 landen naar hun emotionele reacties. Hij ontdekte dat een vrouw elk jaar tussen de 30 en 64 keer huilt, terwijl mannen dat tussen de 6 en 17 keer doen.
Dit is te zien wanneer de ogen gesloten zijn en deze naar de achterkant van de oogleden kijken. In een lichte kamer ziet men een donkerrode kleur doordat een kleine hoeveelheid licht de oogleden binnendringt en de kleur aanneemt van het bloed waar het doorheen geschenen is.
De oogleden beschermen de ogen tegen uitdroging en infecties. Door met de oogleden te knipperen wordt het oog gereinigd en vochtig gehouden. Daarom zijn de ogen ook tijdens de slaap dicht.
Het bestaat hoofdzakelijk uit water, zout, eiwitten en hormonen. Tranen ontstaan in de 'lacrimale' klier, die bij overproductie via je ogen ontsnappen.
Herstellen van de schok
Mensen met stress kunnen minder eetlust hebben, slechter slapen, maag- en darmklachten of hoofdpijn krijgen. Daarnaast zijn er allerlei mentale klachten zoals gevoelens van angst, onzekerheid, een opgejaagd gevoel en negatieve gedachten.
Hoofdpijn, borstpijn, duizeligheid en obstipatie bleken allemaal meer voor te komen onder de rouwenden. Datzelfde gold voor angst en depressie, die volgens de onderzoekers ook aardig voorspelden of iemand last had van lichamelijke klachten.
Wat zijn de vijf fasen van rouw? De genoemde fasen van rouw; Ontkenning, (onderdrukte) woede, onderhandelen, depressie en aanvaarding. Zijn in 1969 beschreven door Elisabeth Kübler-Ross. Zij beschreef deze fasen toen ze werkzaam was als stervensbegeleider.