Heermoes is te vinden op voedselrijke omgewerkte grond in akkers, bermen, grasland, langs spoorwegen en in tuinen.Soms vind je de soort ook in loofbossen.
Heermoes komt in Nederland overal voor en is door de wortelstokken die diep in de grond te vinden zijn, niet uit te roeien. In het voorjaar verschijnen eerst bleke stengels zonder bladgroen die de sporenaren dragen. Daarna volgen de groene stengels zonder sporen.
Kalk maakt de grond kalkrijker en heermoes kan hier niet goed tegen. Heermoes bestrijden met azijn kun je het beste doen als azijn in een steeg groeit of een plek waar niet veel andere planten staan. Azijn tast namelijk alle groene planten in zijn omgeving aan.
Heermoes heeft een bloedzuiverende werking die het lichaam ondersteunt bij ontstekingen en huidproblemen en bij de wondgenezing. Daarnaast werkt het ook vochtafdrijvend en ondersteunt de nieren. Heermoes houdt de bloedvaten soepel en kan daarom ook worden ingezet ter preventie van hart- en vaatziekten.
Heb je de heermoes eruit getrokken, dan kun je ze gerust een poosje in de tuin laten liggen. De wortels zijn namelijk volgezogen met mineralen, en dit kan de grond dan weer mooi opnemen. Hierdoor wordt de grond weer rijker aan mineralen, waardoor er in het vervolg weer minder heermoes zal groeien.
Heermoes kan giftig zijn voor mensen, maar zeker ook voor paarden. Zeker de soort die in moerasachtige natte omgevingen groeit kan gevaarlijk zijn voor paarden. De soort die je in de wei tegenkomt kan minder kwaad, tenzij er veel van gegeten wordt op een dag.
Je kunt heermoes verstikken door een bemesting met kalium en fosfor (beendermeel) uit te voeren en daarna het perceel af te dekken met dit zwart plastic. Na verloop van tijd zullen de planten uitgeput zijn en de strijd opgeven.
Heermoes wordt ook wel (akker)paardenstaart, rattenstaart of kattenstaart genoemd. De jonge heermoesscheuten lijken op asperges en kunnen ook op die manier gegeten worden.
Boeren houden niet van heermoes in de wei. Uit onderzoek is gebleken dat zowel runderen als paarden ervan eten. Wanneer het wordt verwerkt in hooi, kan consumptie van heermoes leiden tot vernietiging van vitamine B1, met verlamming van de achterpoten tot gevolg.
Eén van de meest efficiënte middeltjes om niet alleen onkruid te bestrijden, maar ook tegen te gaan is zout. Strooi ze met de nodige regelmaat in de voegen van je tegels en je zal merken dat onkruid geen schijn van kans meer heeft. Het volstaat om zo'n 20 gram zout per vierkante meter te strooien.
Nochtans bevat heermoes veel mineralen wat goed is voor de composthoop en voor de grond waarop je heermoes laat verteren. Hij haalt de mineralen zeer diep vanuit de grond naar boven.
Een van de sierlijkste paardenstaarten in ons land is de bospaardenstaart. Geen algemene verschijning, maar in de wat rijkere bossen met bronnen en beken kun je hem wel tegenkomen. Vanaf april komen de groene stengels boven de grond die al snel beginnen te vertakken.
De bestrijding van Heermoes
Het verrijken van de bodem met mineralen met Lavameel werkt dus. Meststoffen met een bovengemiddeld gehalte aan Kali en Fosfor hebben een gelijkwaardig effect. Je zou de Heermoes ook kunnen accepteren en kiezen voor gazon op plaatsen waar het groeit. Je maait de Heermoes er dan uit.
Heermoes, ook wel paardenstaart genoemd, kan voor veel overlast zorgen in de tuin. Naam: Heermoes (ook wel Akkerpest, Paardenstaart, Akkerpaardenstaart of Kattenstaart genoemd). Latijnse naam: Equisetum arvense.
Heermoes bestrijden met gif
U kunt wel gebruik maken van MCPA. Dit is een synthetische herbicide die de aanwas van nieuwe heermoes stopt. U kunt MCPA het beste gebruiken in juni en juli omdat de planten dan nog niet veel voedingsstoffen hebben opgebouwd.
Heermoes heeft een lange, diepe en snel woekerende wortelstok, waaruit continu stengels loodrecht omhoog groeien. Op deze zwarte wortelstokken zitten knolvormige verdikkingen, die wanneer ze zich afscheiden weer nieuwe planten vormen. De plant heeft een zeer sterk regeneratievermogen.
Heermoes, ook wel paardenstaart genoemd, is voor paarden een zeer giftig onkruid dat leeft op vochtige plaatsen en bloeit in de maanden april en mei. De Belangrijke symptomen van een heermoesvergiftiging zijn: verhoogde prikkelbaarheid, wankelen, verlamming van de achterhand, schrikachtig en omvallen.
Heermoes kan groeien aangezien hij met zijn meters lange wortels de mineralen diep uit de bodem kan halen. Heermoes zorgt er op de zeer lange termijn voor dat uw grond terug vruchtbaar wordt doordat hij mineralen uit de diepe bodem kan halen. Wil je geen heermoes in je tuin?
Heermoesgier – gegist aftreksel van heermoes (paardenstaart; Equisetum arvense). Giet 10 liter water bij 1 kilo heermoes, voeg 500 gram suiker toe en laat dat vijftien tot twintig dagen staan. Elke dag even roeren. Na een paar dagen begint de gisting.
Door de bloedzuiverende werking heeft het een positieve invloed bij ontstekingen en huidproblemen en helpt het bij in- en uitwendige wondgenezing doordat het bloed stelpt. Daarnaast werkt het urine afdrijvend. Goed bij ziekten als reuma en nierstenen.
Onkruid houdt niet van een zoute omgeving, daarom kun je dus strooizout gebruiken om de groei van onkruid tegen te gaan. Je kunt het zout over de tegels strooien, maar je kunt ook een wateroplossing van 1 kilo zout met 10 liter water maken.
Wil je het met de hand bestrijden, wacht dan tot het flink hoog is, pak het dan tegen de grond aan bij de stengel en trek het er uit. Als het goed gaat, blijft er een stukje wortel aan zitten, is dan niet het geval, dan loopt het zo weer uit. Er moet dus altijd een stukje aan zitten.
Kook één keer per dag een ruime hoeveelheid water met een flinke eetlepel verse of gedroogde Heermoes en bewaar dit in een thermoskan. Drink een liter thee van Heermoes in kleine hoeveelheden verdeeld over de dag op. Het restant kun je gebruiken om bijvoorbeeld je planten mee te voeden.