Door anderen te vertellen wat ADHD voor jou betekent, kunnen zij jouw reacties in bepaalde situaties beter begrijpen. En dan kun je ook met hen bespreken hoe ze het beste rekening met jou kunnen houden en op jouw gedrag kunnen reageren.
ADHD is geen ziekte en het is niet 'overdraagbaar' of 'besmettelijk', dus voel je niet verplicht om er iets over te zeggen als je dat niet wilt. Als je het gevoel hebt dat je anders wordt behandeld door vrienden, teamgenoten of klasgenoten vanwege je ADHD, neem dan contact op met een volwassene die je vertrouwt en praat erover .
Denk na over wat je wilt dat ze weten over jou en ADHD, en oefen het in je hoofd voordat je het zegt . Maak er geen groot ding van en onthoud dat je ze niet alles hoeft te vertellen – alleen wat je prettig vindt.
Timing: U bent niet verplicht om dit te melden tijdens de eerste sollicitatie . U kunt ervoor kiezen om aanpassingen te bespreken nadat u een baan aangeboden hebt gekregen. Privacy: Vergeet niet dat het melden van uw ADHD een persoonlijke beslissing is en dat u niet verplicht bent om meer informatie te delen dan u prettig vindt.
Kinderen met ADHD vinden het vaak fijn om structuur, rust en regelmaat te krijgen, omdat ze dat zelf slecht kunnen organiseren voor zichzelf. Maar we horen ook terug dat té weinig prikkels en te veel stil zitten evenmin fijn is.
Wacht tot de boel wat is afgekoeld voordat je een explosief onderwerp probeert te bespreken. Wees bereid om meer te luisteren dan te spreken. Herhaal wat je hoort, zodat jij – en zij – weten dat je het begrijpt. Laat je eigen ideeën en gevoelens je interpretatie niet kleuren.
Het simpele antwoord is ja, ADHD wordt door de Americans with Disabilities Act beschouwd als een handicap bij het solliciteren naar een baan . Maar het hangt ook af van uw symptomen. Veel wetten beschrijven ADHD als een handicap en houden werkgevers daarom verantwoordelijk voor het bieden van redelijke aanpassingen aan dergelijke werknemers.
De meeste mensen met ADHD hoeven hun werkgever er niet over te vertellen , dus het zal moed hebben gekost om te besluiten hun diagnose te onthullen. Veel mensen zijn bang dat ze als minder capabel of lastig worden gezien – vooral gezien het stigma dat ADHD omringt.
Als je te open bent, kan de ander vinden dat je te veel bent. Het is een kwestie van inschatting hoeveel je deelt of zelfs vraagt. Er zijn drie mogelijke redenen om terughoudend te zijn met het vertellen aan iemand dat je ADHD hebt of het delen van andere persoonlijke informatie: Je kunt de kat niet meer in de zak krijgen.
Als partner van iemand met ADHD kun je je soms eenzaam voelen. Je partner leek in het begin heel veel aandacht voor je te hebben, maar dit lijkt plots te zijn gestopt. Daarnaast kun je merken dat je partner veel bezig is met andere dingen, maar niet met jou.
Wanneer u ADHD, de symptomen en de impact op uw dagelijks leven grondig begrijpt, zal het u helpen uw ervaringen aan uw ouders te verwoorden . Zorg ervoor dat u uitlegt dat het niet uw doel is om uzelf te diagnosticeren, maar om de mogelijkheid te onderzoeken dat u ADHD heeft en professionele begeleiding te zoeken.
De diagnose kan later in het leven komen , wanneer de dagen minder gestructureerd zijn op de universiteit of zelfs later wanneer er een baan, partner en kinderen in evenwicht moeten worden gebracht . Bovendien, terwijl de meer voor de hand liggende tekenen van hyperactiviteit kunnen verbeteren met de leeftijd, blijven tekorten in aandacht en uitvoerende functies vaak bestaan en blijven onopgemerkt.
Kenmerken van ADHD
Druk gedrag, ook wel hyperactief gedrag genoemd: Veel rondrennen, klimmen, friemelen aan kleding. Moeite met rustig spelen, stilzitten of ontspannen. Ondoordacht gedrag, ook wel impulsief gedrag genoemd: Snel reageren zonder nadenken, veel praten en dingen eruit flappen.
Verreweg de meeste kinderen, ongeveer 70 procent, voldoet als jong volwassene niet meer aan de criteria voor ADHD.” Vind je een MRI-scan van hersenen nodig om een diagnose van ADHD te stellen? “Nee.ADHD is niet te zien in de hersenen.
Kinderen met de diagnose ADHD hebben vaak nog niet de tools om het aan anderen uit te leggen. Maar het is belangrijk om open te zijn over deze diagnose .
Conclusie. ADHD hebben is niets om je voor te schamen. Je kunt het zelfs meteen aan mensen vertellen . Maar houd in gedachten dat je, voordat je dat doet, er zeker van moet zijn dat je je volledig bewust bent van je aandoening en de juiste mindset hebt om ermee om te gaan.
Hoewel u ervoor kunt kiezen om te rijden met ADHD (en dat wettelijk is toegestaan) , kunt u soms merken dat uw symptomen uw vermogen om veilig te rijden belemmeren. Officiële rapporten van ongelukken, naast het aantal zelfgerapporteerde motorgerelateerde incidenten, suggereren dat onbehandelde ADHD rijden onveilig maakt.
Informatie over de zelftest
De ADHD zelftest is een screeningstest. Deze vragenlijst is bedoeld om te helpen de symptomen van ADHD bij volwassenen te herkennen. De test geeft een eerste aanwijzing dat je klachten wellicht passen bij ADHD. De zelftest die bij ADHDcentraal gebruikt wordt is de ASRS.
Als al het andere faalt, is openbaarmaking misschien uw enige optie. Eén ding moet u weten: een ADHD-diagnose alleen geeft een werknemer geen recht op diensten en/of aanpassingen. U moet uw gedocumenteerde diagnose openbaar maken en aantonen dat ADHD "een belangrijke levensactiviteit aanzienlijk beperkt" — in dit geval uw baan.
Ja, ADHD klachten kunnen erfelijk zijn. En nee, als de ouder ADHD heeft, is het niet vanzelfsprekend dat het kind ook ADHD krijgt. Uit onderzoek blijkt dat ADHD voor ongeveer 70% erfelijk bepaald is. De kans dat iemand ADHD heeft, is hoger als ouders en/of broertjes en zusjes deze klachten hebben.
“ Frustratie, pijn en een laag zelfbeeld zijn allemaal een direct gevolg van ADHD . Het nooit voldoen aan neurotypische verwachtingen beukt de emoties van sommigen met ADHD. Overreacties en meltdowns zijn allemaal onderdeel van ADHD, maar ze worden verergerd door de emotionele kwelling die voortkomt uit hoon en kritiek.
Mensen met ADHD doen eerst voor ze nadenken over de gevolgen, zo kunnen ze er iets zomaar uit flappen en worden beslissingen soms te snel genomen. Een andere uiting van impulsiviteit is het moeilijk vinden om op de beurt te wachten en het door andere mensen heen praten.
Enkele tips zijn: Wees bemoedigend – een manier om de vooruitgang van iemand met ADHD te belemmeren, is door ontmoedigend te zijn. Wees geduldig. Concentreer je op sterke punten, niet op uitdagingen. Geef prioriteit aan effectieve communicatie. Pak specifieke problemen aan en bied oplossingen. Luister. Moedig aan. Zoek hulp bij een professional.”