Zowel de zenuwvezels als de isolatiemantel worden beschadigd (
Er zijn verschillende soorten beschadigingen van de zenuw: Bij de minst ernstige vorm van zenuwletsel (neurapraxia) zijn de zenuwvezels zelf niet beschadigd. Wel zijn de omhulsels van de zenuwvezels beschadigd. Dit zenuwletsel herstelt vaak vanzelf binnen enkele weken.
Herstel. Nadat de zenuw is gehecht moeten de zenuwvezels vanaf de verwonding opnieuw gaan groeien tot het einde van de zenuw in de huid of in de spieren. Dit is een zeer langzaam proces en gaat met een snelheid van ongeveer 1 millimeter per dag.
In de meeste gevallen is de zenuwschade tijdelijk en geneest dit binnen drie maanden. Blijvende last is zeldzaam. Ernstige zenuwschade kan hevige pijn en verlamming geven.
Dit is mogelijk omdat door het hele lichaam zenuwcellen lopen die met elkaar verbonden zijn en signalen doorgegeven aan elkaar. Maar wanneer er een verbinding breekt, bijvoorbeeld door een ongeluk, herstelt deze verbinding zich niet meer en kunnen de signalen dus niet meer doorgegeven worden.
Het duurt lang voor het resultaat van zenuwherstel beoordeeld kan worden. De zenuw moet helemaal uitgroeien vanaf de plek waar deze hersteld is naar het doelorgaan (vingertop, huid of spier). Afhankelijk van de afstand kan dit een half jaar tot een jaar duren.
Later kunnen soms de benen en handen gaan meedoen. De klachten wisselen in aard en ernst van persoon tot persoon. Veel mensen hebben er 's nachts meer last van. Zenuwpijn is hardnekkig, maar kan in de loop van jaren langzaam verdwijnen.
Soms kiest de neuroloog ervoor om de zenuw te (laten) blokkeren door een injectie met een verdovingsmiddel in combinatie met een ontstekingsremmer vlakbij de zenuw. Langdurige zenuwpijn wordt tegenwoordig ook behandeld met elektrische zenuw- of ruggenmergstimulatie.
Een pulpitis kan, na wegnemen van de oorzaak, tot een bepaalde hoogte genezen, dit wordt een reversibele pulpitis genoemd. De pulpa trekt zich vaak dan ook wat terug door extra tandbeen aan te maken. De gevoeligheid zal dan ook langzaam af nemen, dit kan echter wel enkele maanden in beslag nemen.
Een zenuwblokkade wordt uitgevoerd met behulp van stroom, verhitting, kou of een ontstekingsremmer. De behandeling kan 2 tot 4 keer per jaar gedaan worden.
Heb je zenuwpijn op een bepaalde plek, zoals bij gordelroos? Dan kan een pleister met lidocaïne-crème of lidocaïne-zalf helpen. Dit kan ervoor zorgen dat je tijdelijk op die plek niets voelt. Als andere medicijnen niet genoeg helpen en het echt nodig is, kan de huisarts tijdelijk sterke pijnstillers voorschrijven.
Maar niet alleen vitamine B is goed voor de zenuwen, ook vitamine C en vitamine E zijn belangrijke vitaminen om het stess gevoel te verlagen.
Vitamine B1
Vitamine B1 – ook wel thiamine genoemd – helpt het zenuwstelsel gezond te houden. Zenuwen gebruiken veel energie. Energie die het zenuwweefsel niet kan opslaan. Daarom heeft het weefsel een constante toevoer van energie nodig.
Voorbeelden zijn carbamazepine, gabapentine, lamotrigine en oxcarbazepine. Pregabaline vermindert de prikkelbaarheid van de zenuwen. Hierdoor versturen de geïrriteerde en beschadigde zenuwen minder prikkels naar de hersenen, zodat pijnklachten verminderen. Baclofen is een spierverslapper.
Vooruitzichten. We kunnen diabetische neuropathie niet genezen. Maar we kunnen er wel voor zorgen dat u minder klachten hebt en dat de klachten niet zo snel erger worden.
Permanente schade treedt meestal niet op als de zenuw voor korte tijd bekneld is geweest. Als deze binnen 2 weken weer vrij is, dus wanneer de compressie is opgeheven, keert de functie terug naar normaal. Als dit niet lukt, kan er chronische pijn ontstaan en kan de zenuwbeschadiging blijvend zijn.
krachtverlies in armen of benen, moeilijk lopen. minder gevoel (van temperatuur of pijn) in handen of voeten. pijnscheuten, tintelingen, krampen. ongewild urineverlies of moeite hebben met plassen.
Op een MRI scan zijn de zenuwen niet te zien; een hernieuwde MRI scan had de ligging van de zenuwen niet in kaart gebracht.
Ook een beknelde zenuw kan de bewegingsvrijheid in een gewricht beperken. Massage is een ideaal middel om spieren en bindweefsel weer ontspannen en soepel te maken. Maar uitsluitend massage van de pijnlijke plek zal doorgaans niet tot een blijvende verbetering leiden.
Door een kleine prikkel kan de pijn flink verergeren. Denk bijvoorbeeld aan het zachtjes aanraken van de huid. Soms wordt de plek ook zonder aanraken veel gevoeliger. Als de pijn lang aanhoudt, kan het gebied van de pijn zich uitbreiden.
Soms blijven je zenuwen en hersenen overgevoelig als de oorzaak weg is. Ze blijven dan pijnprikkels ontvangen. Daardoor blijft de pijn, ook nadat een wond of ziekte genezen is. Soms blijft de oorzaak van de pijn aanwezig: bijvoorbeeld bij een ziekte die lang duurt zoals artrose, reumatoïde artritis of kanker.
Zenuwpijn kan komen door: Neuropathie, daarbij is er schade aan de zenuwen ontstaan door bijvoorbeeld ziektes aan de schildklier of nieren. Ook diabetes (type 1 of type 2) is een veelvoorkomende oorzaak van neuropathie. Een beknelde zenuw, dit komt voor bij carpaletunnelsyndroom.
Aandoeningen waarbij zenuwpijn centraal staat, gaan vaak gepaard met gevoelens van angst en somberheid. Alhoewel neuropathische pijn een lichamelijke oorzaak heeft, lijken dus ook psychologische factoren een rol te spelen. Psychologische behandelingen kunnen deze factoren beïnvloeden.
Zenuwpijn en tintelingen door neuropathie zijn te behandelen. Vaak krijg je medicijnen. Meestal wacht de arts nog even met behandelen, om te kijken of de neuropathie vanzelf minder wordt. Neuropathie kan ontstaan door kanker of een behandeling tegen kanker.
Onzeker lopen bij een perifere neuropathie komt veel voor, omdat je dan niet goed je voeten kan voelen. Mensen met deze aandoening voelen dan ook veel minder goed de grond aan hun voeten bij iedere pas die ze maken.Ook is het evenwicht vaak verstoord, wat een vervelende combinatie is.